Το Warframe 1999 περιέχει «δύο μυθιστορήματα πλήρους μήκους» ρομαντικού διαλόγου

Ειδύλλιο. Έρχεται σε πολλές μορφές: κρασί και σοκολάτες, μια ντροπαλή σερενάτα, αγοράζοντας σε κάποιον ένα ακριβό δέρμα League of Legends (ήταν ο DJ Sona) – είναι μοναδικό για το άτομο. Όμως, μετά από μεγκαχίτ όπως το Baldur’s Gate 3, η αγάπη έχει γίνει επίσης βασικό συστατικό πολλών βιντεοπαιχνιδιών, συμπεριλαμβανομένων των επερχόμενων Dragon Age: The Veilguard και Digital Extremes. Warframe 1999. Εμπνευσμένο από τις εφαρμογές messenger της δεκαετίας του ’90 και τα ανθισμένα ρομάντζα στο γυμνάσιο, το σύστημα του 1999 φαίνεται να είναι μια νέα προσέγγιση στο παραδοσιακό πλαίσιο γνωριμιών RPG και συνάντησα τη δημιουργική διευθύντρια Rebecca Ford και την κύρια συγγραφέα Kathryn Kingsley για να συζητήσουν όλα τα πράγματα ερωτοδουλιά.

Τώρα, έχω ξαναμιλήσει με τη Ford για τον ρομαντισμό, όπου ανέφερε το Baldur’s Gate 3 ως το “σπρώξιμο πάνω από τον γκρεμό” όταν ήρθε να προσθέσει μια sim γνωριμιών στο Warframe. Αλλά δεν ήταν απλώς η περίπτωση να πάρουμε αυτά τα συστήματα και να τα μεταμοσχεύσουμε στο 1999. Αντίθετα, η ομάδα πήρε την ουσία αυτού που έκανε ο Larian σωστά και το ξανασχεδίασε για το δικό της παιχνίδι για πολλούς παίκτες – μια πρόκληση, δεδομένου ότι το Warframe είναι, φυσικά, ένα live-service actioner, όχι ένα εκτεταμένο RPG τύπου Dragon Age.

«Όταν ξεκίνησα να κάνω έρευνα, ήμουν σαν να ‘θα κάνω έρευνα για ρομαντικά συστήματα ζωντανής υπηρεσίας – ωχ, όχι’», θυμάται ο Kingsley, προκαλώντας μια σειρά από γέλια. Συγκεκριμένα, η κάρτα γνωριμιών του 1999 βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε κείμενο, δεδομένης της εστίασης στην επικοινωνία τύπου Y2K, οπότε μπορώ μόνο φαντάζομαι μερικά από τα αποτελέσματα που προέκυψαν. Αλλά η Ford σημειώνει ότι «υπήρξαν μερικές πραγματικά ενδιαφέρουσες εξελίξεις [in the live-service romance space]. Θα κάνω κάτι πραγματικά ενοχλητικό για χάρη αυτής της συνέντευξης, αλλά υπάρχουν ρομαντικά παιχνίδια ζωντανής υπηρεσίας που υπάρχουν στην πραγματικότητα, οπότε εγκατέστησα μερικά για έρευνα. Είναι μια αξιοσημείωτη γωνιά της βιομηχανίας παιχνιδιών.

«Υπάρχουν παιχνίδια για κινητά που απευθύνονται ξεκάθαρα στις γυναίκες – δεν πρόκειται να πω ποιο παιχνίδι, επειδή έχω μια σειρά σύνδεσης 79 ημερών με ένα παιχνίδι που είναι εξ ολοκλήρου παιχνίδι σχέσεων. Ανοίγει τα μάτια γιατί δεν είναι αυτό που παίζω συνήθως και δεν είναι αυτό που έχω συνηθίσει, αλλά όταν το βλέπω σε διαφορετικά πλαίσια, μπορώ να δω πώς μπορούμε να μάθουμε από αυτό και τι μπορεί να θέλει ένα κοινό που του αρέσει . Μπορέσαμε να κάνουμε πράγματα με τον τρόπο του Warframe, αλλά μπορέσαμε επίσης να μάθουμε πολλά». Όσο για το τι παιχνίδι είναι; Αυτό το μυστικό είναι ασφαλές μαζί μου, Ρεμπ.

Ο Kingsley σημειώνει ότι η ομάδα ήθελε επίσης να απομακρυνθεί από τα σχετικά δυαδικά συστήματα απεικόνισης του ρομαντισμού ως μια σειρά από έγχρωμα εικονίδια ή θετικά ή αρνητικά σημεία. «Προσπαθείτε να εκφράσετε κάτι πολύ μη αναλογικό με αναλογικό τρόπο – με βαθμολογία 1 προς 100, ή σε καρδιές, ή κερδίζετε [romance levels] με ένα είδος μηχανήματος αυτόματης πώλησης. Νομίζω ότι ο ρομαντισμός στα παιχνίδια είναι ακόμα πολύ στις πρώτες του μέρες».

Καθώς προχωράμε στα 20 κορυφαία παιχνίδια στο Steam, μόνο δύο – εκ των οποίων ένα είναι το Warframe – διαθέτουν μηχανισμούς που βασίζονται σε χρονολογίες. Τα περισσότερα από αυτά τα παιχνίδια, ωστόσο, είναι live-service όπως το Warframe και δεν αισθάνονται χώροι όπου οι διαπροσωπικές σχέσεις θα ταίριαζαν φυσικά. Ρωτάω το δίδυμο αν η προσθήκη του ρομαντικού συστήματος του 1999 είναι μια ριψοκίνδυνη επιλογή και η Ford μου λέει ότι «περισσότεροι άνθρωποι θα πρέπει να το κάνουν αν έχει νόημα να το κάνουν. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι οι άνθρωποι δεν έπαιξαν το Warframe για ένα ρομαντικό σύστημα, επομένως δεν θέλαμε να το κάνουμε με τρόπο που νιώθαμε αποξενωμένοι.

«Το στοιχείο που το κάνει φυσικό το 1999 είναι η διαμορφωτική οικοδόμηση σχέσεων μέσω του Διαδικτύου – πήγε από το «δεν μιλάμε με αγνώστους στο Διαδίκτυο» στο τώρα όπου μπορείτε απλώς να βγαίνετε ραντεβού στο διαδίκτυο και το 1999 είναι μια πραγματικά μεγάλη στροφή σημείο για τους ανθρώπους. Δημιούργησαν φιλίες ζωής, βρήκαν τους συνεργάτες τους – για εμάς είναι πραγματικός.»

Η Ford μου έχει επιβεβαιώσει προηγουμένως ότι, φυσικά, οι ρομαντικές (ή μη ρομαντικές σας – μπορείτε να κάνετε και φίλους!) δεν θα έχουν μακροπρόθεσμο αντίκτυπο στο Warframe, δεδομένου ότι λειτουργεί ως τίτλος ζωντανής υπηρεσίας, γι’ αυτό ρωτάω πώς οι επιλογές σας θα επηρεάσουν τη συνολική ιστορία του 1999 και πώς η ομάδα τους κάνει να αισθάνονται βαρύτατοι παρά τη μη μονιμότητα τους. “Ένας παίκτης δεν πρέπει να απομακρυνθεί συναισθηματικά από το Warframe για πάντα εάν ένας χαρακτήρας τον απορρίψει, αλλά ταυτόχρονα θέλουμε τα πράγματα να έχουν νόημα”, λέει ο Ford.

«Δεν θέλω να χαλάσω την ψυχή αυτού που κάνει το 1999 να μπορεί να παιχτεί, αλλά τελικά δίνουμε στους παίκτες ένα «out» ανά διαστήματα, αν δεν είναι ευχαριστημένοι με το πώς έχουν πάει τα πράγματα». Διευκρινίζει ότι αυτό «δεν είναι θέμα δημιουργίας εσόδων: δεν μπορείς να πληρώσεις 60 Platinum και να σκουπίσεις τη μνήμη τους», κάτι που είμαι βέβαιος ότι προκαλεί συλλογικό κλάμα. Ως κάποιος που επίσης, για να δανειστώ τα λόγια του Ford, «έχασε 60 ώρες προόδου για να επιστρέψει στην Πράξη 1 και να κάνει τον Astarion να με αγαπήσει» στο Baldur’s Gate 3, αυτό ακούγεται σαν ο τέλειος συμβιβασμός.

Αλλά αυτό που έκανε το Baldur’s Gate 3 τόσο ξεχωριστό ήταν οι χαρακτήρες του. Κάθε μέλος της ομάδας αναζήτησης ένιωθε σαν πραγματικό πρόσωπο, σε αντίθεση με ένα άβολο στερεότυπο ή ένα ρομποτικό ρομαντικό NPC. Με το Warframe, ωστόσο, γνωρίζουμε όλους αυτούς τους χαρακτήρες (εκτός από το νέο πλαίσιο Cyte-09) εδώ και χρόνια και μεγαλώνουμε μαζί τους. Ρωτάω την Κίνγκσλι πώς προσπαθεί να ξανασκεφτεί τους χαρακτήρες που γνωρίζουμε και λατρεύουμε.

«Ήταν πολύ σημαντικό για μένα ότι κάθε χαρακτήρας όχι μόνο ακουγόταν και ένιωθε διαφορετικός, αλλά έπαιζε και διαφορετικά. Πρέπει να τους προσεγγίσεις διαφορετικά γιατί είναι μοναδικοί άνθρωποι – ο τρόπος που θα προσεγγίσεις μιλώντας στον Άρθουρ θα είναι πολύ διαφορετικός από τον Αμίρ ή τον Κουίνσι ή τη Λέτι. Τους πήρα περισσότερο ως ανθρώπους και λιγότερο ως Warframes, γιατί ήταν άνθρωποι πριν γίνουν οι Warframes τους.»

Αλλά ο Kingsley υπογραμμίζει ότι υπάρχει μια ισορροπία που πρέπει να επιτευχθεί μεταξύ φλερτ και φιλίας, καθώς καθένας από τους χαρακτήρες του Warframe 1999 μπορεί να θεωρηθεί ως ρομαντική επιλογή ή να αντιμετωπιστεί ως φίλος. «Ήταν για να βεβαιωθώ ότι ο παίκτης ήταν αυτός που επέλεξε αυτές τις αντιδράσεις», μου λέει. «Οι χαρακτήρες θα σε φλερτάρουν και μετά θα πάνε αμέσως «ε, είναι εντάξει;» Ο παίκτης έχει την επιλογή να πει ναι ή όχι, και αν πει ότι δεν είμαι πραγματικά σε αυτό, ο χαρακτήρας σταματά. Ο παίκτης μπορεί να επιλέξει ξανά αυτές τις αλληλεπιδράσεις φλερτ και να αλλάξει γνώμη, αλλά ο χαρακτήρας δεν ξεπερνά ποτέ αυτή τη γραμμή. Ήταν σημαντικό για μένα να δίνουμε στους παίκτες μας έναν λόγο να αλληλεπιδρούν με χαρακτήρες που δεν τους ενδιαφέρουν ρομαντικά, γιατί υπάρχει πολλή γνώση, υπόβαθρο, χιούμορ και απλώς διασκεδαστική ενασχόληση.

«Ο αριθμός των λέξεων στο σύστημα σχέσεων είναι περίπου 140.000 λέξεις, άρα δύο μεγάλου μήκους μυθιστορήματα», χαμογελάει.

Αν και είναι η αισθητική του Warframe 1999 που μου έχει κεντρίσει σε μεγάλο βαθμό το ενδιαφέρον, δεν μπορώ παρά να παρασυρθώ από τις ρομαντικές του προσπάθειες – ειδικά στον απόηχο της τελευταίας ροής προγραμματιστών του 2025 (εξηγεί γιατί η Ford μου είπε κάποτε ότι μια επιλογή είναι «κάπως αηδιαστική» ). Ενώ η επίσημη ημερομηνία κυκλοφορίας παραμένει ακόμα μυστήριο, υποπτεύομαι ότι μπορεί να είμαστε σε θέση να στριμώξουμε με τις βάσεις του Protoframe μόλις το ρολόι χτυπήσει τα μεσάνυχτα της 31ης Δεκεμβρίου. Ο ρομαντισμός είναι πολλές φορές ποίηση, τελικά, και αυτό θα ήταν πολύ κατάλληλο. Ειλικρινά, μου ακούγεται υπέροχο – ούτως ή άλλως τα κοκτέιλ είναι πολύ ακριβά αυτές τις μέρες.