Terrifier 3 – Review

Ένα slasher με θέμα τα Χριστούγεννα; Γιατί όχι; Με το “Terrifier 3”, ο σκηνοθέτης Damien Leone αποτίει φόρο τιμής στα icons του τρόμου των δεκαετιών του ’80 και του ’90 και στις ταχέως πολλαπλασιαζόμενες, ολοένα και πιο “γελοίες” συνέχειες που κράτησαν ζωντανά τα franchise τους. (Όπως το πώς τα “Hellraiser”, “Leprechaun” και ακόμη και το “Friday the 13th” κατέληξαν στο διάστημα). Ο Leone εκμεταλλεύεται κάθε ευκαιρία για να εξοπλίσει εορταστικά βασικά στοιχεία και να παραμορφώσει την γιορτινή Χριστουγεννιάτικη εικόνα, προσθέτοντας βιβλικές και τρελές στρώσεις στο “Terrifier”, που είναι γνωστό για την αιματοχυσία του με πρακτικά εφέ. Ντυμένος Άγιος Βασίλης, ο σιωπηλός ψυχοπαθής δολοφόνος Art the Clown (David Howard Thornton) προσθέτει μια νέα γεύση στο αψεγάδιαστο brand του slasher, με τον Leone να περιπλέκει και άλλο τη μυθολογία του με κάθε νέα ταινία.

Το “Terrifier 3” καθρεφτίζει το “Terrifier 2” τόσο θετικά, όσο και αρνητικά. Σκηνοθετεί σκηνές θανάτου που προκαλούν δέος, αλλά φέρνει μια ιστορία που ξεφεύγει από τον έλεγχο. Η Lauren LaVera ζει για να πολεμήσει μια άλλη μέρα ως Sienna Shaw, η “Εκλεκτή” προορισμένη να νικήσει τον Art. Είναι στοιχειωμένη από τα απαράδεκτα γεγονότα της προηγούμενης ταινίας και είναι εμμονική με την αναζήτησή της να σκοτώσει τον βαμμένο εχθρό της, κάτι που ο Leone αντιμετωπίζει με μια νευρικότητα. Η Sienna ανταμείβει τον γενναιόδωρο θείο της Greg (Bryce Johnson), τη θεία Jessica (Margaret Anne Florence) και την αφοσιωμένη ξαδέρφη Gaby (Antonella Rose) φέρνοντας τον Art στην πόρτα τους – γιατί πως κάνεις μια σφαγή χωρίς παράπλευρες απώλειες;

Και μετά υπάρχει η επιζήσασα του “Terrifier”, Victoria “Vicky” Heyes (Samantha Scaffidi), η οποία γέννησε το αποκεφαλισμένο κεφάλι του Art κατά τη διάρκεια των τίτλων τέλους του “Terrifier 2”. Το “Terrifier 3” αντιμετωπίζει τον Art και την Vicky σαν τον Chuck και την Tiffany στο “Bride of Chucky” – αυτή είναι τόσο η συνέχειά τους, όσο και της Sienna. Ο Leone εναλλάσσεται μεταξύ της περίπλοκης σχέσης του Art και της Vicky και της θρυμματισμένης ψυχικής υγείας της Sienna, επιτρέποντας στον Art να λάμψει. Αλλά, όπως και στο “Terrifer 2”, δεν έχει κάνει καμία χάρη με την διασκορπισμένη αφήγηση και τον εκτεταμένο, δίωρο χρόνο οθόνης. Αυτή τη φορά, ο Leone γεμίζει την ταινία του εξερευνώντας τον θρησκευτικό συμβολισμό της Παρθένου Μαρίας και των στιγμάτων, τις αναδρομές στον πατέρα της Sienna, έναν εικονογράφο κόμικ, την εμμονή του Art με τα Χριστούγεννα, τους οικοδεσπότες ενός podcast αληθινού εγκλήματος, την υποταγή της Vicky στον κλόουν που έφαγε το πρόσωπό της στο πρώτο Terrifier – και ούτω καθεξής.

Την μαγεία των ειδικών εφέ στο “Terrifier 3” δεν μπορεί να την αρνηθεί κανείς. Μεθυσμένος από το χριστουγεννιάτικο πνεύμα, ο Art συντρίβει αγάλματα φτιαγμένα από ανθρώπους βυθισμένους σε υγρό άζωτο και κλαδεύει ένα δέντρο με έντερα. Ο Leone επιστρέφει σε μερικά αξιόπιστα αγαπημένα – το αλυσοπρίονο του Art, το ξεφλουδισμένο δέρμα, τα αποσπασμένα σαγόνια και τα παραμορφωμένα γεννητικά όργανα – αλλά η κορυφαία του επιτυχία είναι το πώς όλα συνεχίζουν να πιέζουν τα όρια και να αισθάνονται φρέσκα. Το οπλοστάσιο του Art επεκτείνεται για να παράγει ένα αηδιαστικό γεύμα που δεν σπαταλά ούτε ένα γραμμάριο σάρκας. Δεν υπάρχει υποχώρηση εδώ: Ο Art είναι ακόμα ένας κορυφαίος δολοφόνος.

Ο Thornton που παίζει τον Art που προσποιείται ότι είναι Άγιος Βασίλης είναι η αγαπημένη μου από τις εμφανίσεις του ηθοποιού στο “Terrifier”, κάτι που προσθέτει στην νοσηρή κωμικότητα του “Terrifier 3”. Είναι εξαιρετικά ενθουσιώδης όταν ο Art συναντά έναν Άγιο Βασίλη εμπορικού κέντρου (Daniel Roebuck) σε ένα μπαρ και ο Thornton μεταδίδει άφθονη γοητεία – αρκετή για να προσκαλέσει τον Art για ποτό. Το εύρος των εκφράσεων του προσώπου του Thornton κερδίζει τους σκυθρωπούς μεθυσμένους, καθώς τα μάτια του μεγαλώνουν από έκπληξη ή όταν δείχνει χαρωπά τα Χριστουγεννιάτικα στολίδια και μετά στον Roebuck. Διασκεδάζει απεριόριστα φανταζόμενος πώς ο Art θα ερμήνευε την συντριπτική χαρά του Kris Kringle και πώς ο Art θα έκρυβε τις σκληρές του προθέσεις κάτω από μια απλή πρόσοψη. Το απειλητικό βλέμμα του Art, το σιωπηλό του γέλιο, οι τρελές του κινήσεις – ο Thornton είναι ξεκάθαρη ψυχαγωγία στον ρόλο.

Αλλά πόση καλή θέληση κερδίζει το “Terrifier 3”, καθώς ο Art απομακρύνεται από άλλα icons του τρόμου της εποχής – και πόσα χάνει λόγω της ιστορίας του; Δεν υπάρχει τίποτα συνεκτικό στον τρόπο με τον οποίο ο Leone ωθεί τους χαρακτήρες του σε μια μάχη του απόλυτου καλού εναντίον του απόλυτου κακού. Η συνέχεια είναι σπασμωδική, είτε ο Art παίρνει ομήρους τους κύριους χαρακτήρες, είτε ξεπετάγεται από ολόκληρους εκτός οθόνης θανάτους. Και ακόμη και με 120 λεπτά παιχνιδιού, ο Leone εξακολουθεί να αισθάνεται περιορισμένος καθώς προσπαθεί να εξελίξει τον Art, την Vicky, την Sienna και τον ηλίθιο αδερφό της Sienna, Jonathan (Elliot Fullam). Τα καλώδια είναι διασταυρωμένα, γίνονται μεγάλα βήματα, αλλά είμαστε και πάλι με μια συλλογή επιλογών εξαιρετικού σωματικού ακρωτηριασμού συμπιεσμένη μεταξύ μαχαιριών σε στοχαστική αφήγηση που σε μεγάλο βαθμό χάνει τους στόχους της.