IREM Collection Vol. 2: Review

Η ιαπωνική εταιρεία ανάπτυξης Irem δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, καθότι έχει γράψει με χρυσά γράμματα το όνομά της στην ιστορία των video games. Αρκετές δημιουργίες της παραμένουν αξιομνημόνευτες μέχρι και σήμερα, όπως το μνημειώδες R-Type, ενώ κάποιες άλλες φαίνεται να έχουν χαθεί στη λήθη, μιας και κυκλοφόρησαν αποκλειστικά στις καμπίνες των arcade στην Ιαπωνία. Ευτυχώς, η Tozai Games και η ININ Games έχουν αναπτύξει μια πρωτοβουλία για την μεταφορά όλων αυτών των χαμένων τίτλων της Irem στις οικιακές κονσόλες, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να γνωρίσουμε διάφορα shoot ’em up και άλλους τίτλους δράσης που δεν κυκλοφόρησαν ποτέ στην Ευρώπη. Η πρωτοβουλία αυτή ξεκίνησε πέρυσι με τον πρώτο τόμο της συλλογή IREM Collection, και συνεχίζεται φέτος με τον δεύτερο τόμο, ο οποίος περιλαμβάνει τρία παιχνίδια, τα Air Duel, Gunforce και Gunforce II.

Πριν εξετάσουμε αναλυτικά και τους τρεις αυτούς τίτλους, θα θέλαμε να αναφερθούμε σε κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Καταρχήν, κάθε παιχνίδι υποστηρίζει δύο διαφορετικά modes, το Casual και το Classic. Το Casual mode προσφέρει μια πιο προσβάσιμη εμπειρία, καθώς σας δίνει την επιλογή να κάνετε rewind, αλλά και να σώσετε την πρόοδό σας σε όποιο σημείο επιθυμείτε. Επίσης, μπορείτε να ενεργοποιήσετε διάφορα cheats, όπως άπειρες ζωές και invincibility. Στο εν λόγω mode όμως δεν υποστηρίζονται online leaderboards, αλλά ούτε και Achievements/Trophies. Τα χαρακτηριστικά αυτά είναι διαθέσιμα μονάχα στο Classic mode, το οποίο όπως γίνεται αντιληπτό προσφέρει μια πιο αυθεντική, arcade εμπειρία. Η μοναδική βοήθεια που παρέχεται στον παίκτη είναι η δυνατότητα ενεργοποίησης του rapid fire. Τέλος, ανεξάρτητα από το mode, μπορείτε να επιλέξετε διάφορα screen filters, όπως CRT, Pixel Perfect και ούτω καθεξής, για να προσαρμόσετε το οπτικό κομμάτι στα γούστα και στις προτιμήσεις σας.

Air Duel

Ο παλαιότερος τίτλος της συλλογής είναι το Air Duel, το οποίο κυκλοφόρησε αποκλειστικά στα arcades στην Ιαπωνία. Πρόκειται για ένα vertical scroller shoot ’em up που ακολουθεί πιστά την φόρμουλα του genre, κοινώς ο παίκτης χρησιμοποιεί ένα αεροσκάφος, και προσπαθεί να καταρρίψει όλους τους εχθρούς που έρχονται κατά πάνω του. Όσον αφορά την αισθητική και τους τύπους εχθρών και bosses που πολεμάτε, το Air Duel είναι αρκετά κοντά στο Sky Force της Infinite Dreams, αλλά το gameplay του είναι αρκετά διαφορετικό.

Συγκρίνοντας το Air Duel με τους τίτλους εκείνης της εποχής, παρατηρούμε δύο σημαντικές διαφορές. Η πρώτη είναι ότι υπάρχουν δύο τύποι αεροσκαφών, ένα μαχητικό αεροπλάνο και ένα μαχητικό ελικόπτερο. Το αεροπλάνο πυροβολεί πάντα ευθεία, και τα πυρά του έχουν μεγαλύτερο spread, ενώ αντίστοιχα τα πυρά του ελικοπτέρου έχουν μικρότερο spread, αλλά μπορείτε όμως να στρίψετε και να πυροβολήσετε διαγώνια. Πρακτικά, στην πρώτη περίπτωση θα πρέπει πάντα να επιτίθεστε κατά μέτωπο, ενώ στη δεύτερη έχετε περισσότερες επιλογές για το πώς θα χτυπήσετε τα εχθρικά αεροσκάφη. Το δεύτερο στοιχείο που διαφοροποιεί το Air Duel από άλλα shoot ’em up είναι ότι οι βόμβες δεν καθαρίζουν την οθόνη από όλους τους εχθρούς και τα εχθρικά πυρά, όμως έχετε τη δυνατότητα να κατευθύνετε το πεδίο της έκρηξης μόλις σκάσουν στο έδαφος και μάλιστα το πεδίο αυτό “ταξιδεύει” αρκετά μέτρα μπροστά, επιτρέποντάς σας να πλήξετε ακόμη περισσότερους εχθρούς.

Υπάρχουν συνολικά επτά levels και άλλα επτά special levels που ξεκλειδώνουν μόλις ρίξετε το τελικό boss, και ο βαθμός πρόκλησης είναι απλά τεράστιος. Δεν μπορώ να θυμηθώ κάποιο shoot ’em up που να με δυσκόλεψε τόσο πολύ, και ο μόνος λόγος που κατάφερα να περάσω και τα 14 levels και να δω το true ending είναι γιατί χρησιμοποίησα μερικές δεκάδες continues. Ο υψηλός βαθμός πρόκλησης του Air Duel οφείλεται κυρίως στην ιλιγγιώδη ταχύτητα των σφαιρών που έρχονται κατά πάνω σας, στα δεκάδες εχθρικά αεροσκάφη καμικάζι και στο γεγονός ότι αν πεθάνετε έστω και μια φορά και χάσετε τα upgrades σας είναι αδύνατον να επανέλθετε. Από το 2ο level και μετά, όπου είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα έχετε πεθάνει, η εμπειρία του Air Duel μπορεί να περιγραφεί ως εξής: αδειάζετε τις βόμβες σας, πεθαίνετε, ρίχνετε και πάλι βόμβες, πεθαίνετε, πατάτε continue. Η λούπα αυτή συνεχίζεται μέχρι να περάσετε όλα τα levels και να δείτε τους τίτλους τέλους.

Με βάση τα παραπάνω είναι σαφές ότι το παιχνίδι αναπτύχθηκε με έναν και μόνο σκοπό, να καταβροχθίσει τα κέρματα των παικτών. Ειδικά στα special levels, όπου η επιθετικότητα των εχθρών περνάει σε άλλο επίπεδο και αρχίζουν να βγαίνουν όχι μόνο από το πάνω, αλλά και από το κάτω μέρος της οθόνης, το Air Duel δεν είναι απλά πολύ δύσκολο, είναι κυριολεκτικά άδικο.

Gunforce

Ο δεύτερος τίτλος της συλλογής είναι και ο πιο αδύναμος, και πιστεύουμε ότι έχει συμπεριληφθεί καθαρά για εγκυκλοπαιδικούς λόγους. Το Gunforce κυκλοφόρησε στα arcades της Ιαπωνίας και της Βόρειας Αμερικής το 1991 και στη συνέχεια μεταπήδησε στο Super NES τον Νοέμβριο του 1992, αλλά μονάχα στην αγορά της Βόρειας Αμερικής. Λίγους μήνες νωρίτερα, η Konami είχε κυκλοφορήσει το Contra III: The Alien Wars (γνωστό ως Super Probotector: Rebel Wars) στην ίδια πλατφόρμα, έναν τίτλο που μονοπώλησε για μεγάλο διάστημα τον ελεύθερο χρόνο μας κατά την τρυφερή παιδική ηλικία μας.

Ο λόγος που αναφέρουμε το Contra είναι πολύ απλός, μιας και το Gunforce αποτελεί ένα επαίσχυντο rip-off του θρυλικού run and gun της Konami, το οποίο αναβίωσε πρόσφατα μέσω του εξαιρετικού Contra: Operation Galuga. Στην εν λόγω συλλογή συναντάμε και τις δύο εκδόσεις του Gunforce, με την arcade έκδοση να προσφέρει μια σχετικά υποφερτή εμπειρία, ενώ στον αντίποδα η έκδοση για το SNES είναι απλά ανυπόφορη. Αμφότερες δεν είχαν λάβει και τις καλύτερες κριτικές την δεκαετία του ΄90, όμως οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι οι συνάδελφοι reviewers ήταν μάλλον επιεικείς μαζί τους. Ο μόνος λόγος που υπομείναμε το μαρτύριο της arcade έκδοσης είναι γιατί ήμασταν περίεργοι να δούμε μέχρι που φτάνει η αντιγραφή των μηχανισμών του Contra.

Το συμπέρασμα στο οποίο φτάσαμε είναι ότι το Gunforce κλέβει ξεδιάντροπα τη δημιουργία της Konami και ειλικρινά απορούμε για ποιο λόγο η ιαπωνική εταιρεία δεν προέβη σε μήνυση για να προστατέψει την πνευματική ιδιοκτησία της. To setting στο οποίο λαμβάνουν χώρα και οι δύο τίτλοι είναι το ίδιο, το level design είναι πανομοιότυπο ή παραπλήσιο, ενώ και τα bosses μοιάζουν σαν να έχουν ξεπατικωθεί με καρμπόν από τον τίτλο της Konami. Στην έκδοση για το SNES, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα, μιας και το frame rate κάνει συνεχώς βουτιές και το rapid fire είναι αδύνατον να λειτουργήσει, ειδικά σε όπλα, όπως το φλογοβόλο.

Gunforce II

Ομολογώ ότι η πρώτη σκέψη που μου πέρασε στο μυαλό όταν ξεκίνησα να παίζω το Gunforce II, είναι ότι η Irem δεν έχει τσίπα πάνω της, αφού μετά την αντιγραφή του Contra αποφάσισε να αντιγράψει και το Metal Slug. Μετά όμως από μια σύντομη έρευνα διαπίστωσα ότι οι σκέψεις μου αυτές δεν είχαν βάση, καθώς το Gunforce II αποτελεί ουσιαστικά τον πνευματικό πρόγονο του Metal Slug, και αναπτύχθηκε από προγραμματιστές που εγκατέλειψαν την Irem για να δημιουργήσουν την Nazca Corporation, εταιρεία ανάπτυξης του θρυλικού run and gun της SNK.

Το μόνο στοιχείο που συνδέει το Gunforce II με τον προκάτοχό του είναι ότι ανήκουν στο ίδιο genre, καθώς η ποιοτική διαφορά μεταξύ των δύο τίτλων είναι ασύλληπτη. Τα 2D γραφικά καταφέρνουν να εντυπωσιάσουν ακόμη και σήμερα, καθώς οι λεπτομέρειες στα sprites είναι σχεδόν εξωπραγματικές, ενώ η δράση χτυπάει κόκκινο με τεράστια bosses, και εκρήξεις σε όλο το μήκος και το πλάτος της οθόνης σας. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι οι εκρήξεις αυτές ωθούν το παιχνίδι στα όρια του και σε διάφορα σημεία, ειδικά στο πρώτο level, θα νιώσετε σαν να lagάρει, με ότι αυτό συνεπάγεται για την απόκριση των controls. Κατά τ’ άλλα, πρόκειται για ένα εξαιρετικό run and gun, που σίγουρα θα ικανοποιήσει τους λάτρεις του Metal Slug.

Το review βασίστηκε στην ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού, η οποία μας παραχωρήθηκε από την ININ Games.