Η παιδική έκθεση σε μόλυβδο έβλαψε την ψυχική υγεία των Αμερικανών

Ο μόλυβδος είναι μια πολύ γνωστή νευροτοξίνη. Είναι επίσης ένας κοινός ρύπος. Νέα έρευνα εκτιμά τον αντίκτυπο που είχαν αυτές οι δύο αλήθειες, συνδυασμένες, στην ψυχική υγεία των Αμερικανών. Μεταξύ 1940 και 2015, η έκθεση σε μόλυβδο στην παιδική ηλικία (ειδικά από τη χρήση βενζίνης με μόλυβδο) είχε ως αποτέλεσμα περίπου 151 εκατομμύρια επιπλέον περιπτώσεις ψυχιατρικών ασθενειών που διαφορετικά δεν θα είχαν συμβεί, σύμφωνα με η μελέτη δημοσιεύθηκε στις 4 Δεκεμβρίου στο Journal of Child Psychology and Psychiatry. Οι συγγραφείς κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα εφαρμόζοντας ευρήματα από προηγουμένως δημοσιευμένες εργασίες σε ένα μοντέλο ολόκληρων των ΗΠΑ.

«Γράψαμε σε μεγάλο βαθμό, σε ολόκληρο τον πληθυσμό, έχουμε μετατοπίσει την καμπύλη μακριά από την κανονική, υγιή λειτουργία και προς τα μεγαλύτερα ποσοστά ψυχικών ασθενειών», λέει Άαρον Ρούμπενσυν-συγγραφέας της μελέτης και κλινικός νευροψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, όπου είναι νέος επίκουρος καθηγητής ψυχολογίας.

Επί του παρόντος, ο μόλυβδος βρίσκεται σε βιομηχανικές εκπομπές, αγωγούς ύδρευσης, χρώματα και μολυσμένα τρόφιμα και καταναλωτικά προϊόντα. Αλλά για δεκαετίες ήταν επίσης πρόσθετο βενζίνης. Μεταξύ των αρχών της δεκαετίας του 1920 και του 1980, μεγάλο μέρος του βενζίνη που χρησιμοποιείται στις ΗΠΑ οδηγήθηκε. (Αν και η χρήση κορυφώθηκε τη δεκαετία του 1970, δεν απαγορεύτηκε ως πρόσθετο καυσίμου επιβατικών αυτοκινήτων στις ΗΠΑ μέχρι το 1996και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται σε ορισμένα αεροσκάφη και καύσιμα οχημάτων εκτός δρόμου).

Όλο αυτό το καύσιμο, που καίγεται από όλα αυτά τα μίλια που διανύθηκαν, έκανε τον μόλυβδο διαχυτικό στον αέρα και το έδαφος και αποτελούσε τη μοναδική μεγαλύτερη πηγή έκθεσης μολύβδου για περισσότερο από μια γενιά.

Η πιο ενημερωμένη επιστήμη το αναφέρει κανένα επίπεδο έκθεσης σε μόλυβδο δεν είναι ασφαλές–ειδικά κατά την παιδική ηλικία όταν το τοξικό μέταλλο προκαλεί αναπτυξιακό χάος. «Γνωρίζουμε από περίπου 100 χρόνια στοιχεία από μελέτες σε ανθρώπους και ζώα ότι το μόλυβδο είναι επιβλαβές για σχεδόν κάθε σύστημα οργάνων που έχουμε μελετήσει και γνωρίζουμε ότι είναι ιδιαίτερα επιβλαβές για τον αναπτυσσόμενο εγκέφαλο», λέει ο Ρούμπεν.

Ωστόσο, κάποιο επίπεδο έκθεσης στις μέρες μας είναι αναπόφευκτο. Αντίστοιχα, το CDC έχει ορίσει ένα επίπεδο αναφοράς αίματος για τον εντοπισμό παιδιών με υψηλή έκθεση σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό 3,5 μικρογραμμάρια ανά δεκατόλιτρομειώθηκε από 5 mcg/dL το 2021.

Ωστόσο, περισσότεροι από 170 εκατομμύρια άνθρωποι στις ΗΠΑ –πάνω από το ήμισυ του σημερινού πληθυσμού της χώρας– βίωσαν την παιδική τους έκθεση στον μόλυβδο σε επικίνδυνα επίπεδα, υψηλότερα από την παλιά, χαλαρή τιμή αναφοράς των 5 mcg/dL, ανά ανάλυση του 2022 από τον Ρούμπεν και τους συναδέλφους του. Οι ερευνητές άντλησαν αυτήν την εκτίμηση από στατιστικά στοιχεία για την κατανάλωση βενζίνης με μόλυβδο και εθνικά αντιπροσωπευτικά δεδομένα έρευνας για τα επίπεδα μολύβδου στο αίμα. Στην ίδια μελέτη του 2022, διαπίστωσαν ότι η ρύπανση από μόλυβδο είχε κοστίσει στους Αμερικανούς περίπου 824 εκατομμύρια βαθμούς IQ.

Ομολογουμένως, το IQ είναι μια βαθιά λανθασμένη μέτρηση. Αλλά είναι ένα από τα καλύτερα μέτρα πρέπει να κατανοήσουμε τις αντιδράσεις σε επίπεδο πληθυσμού σε κάτι όπως η μόλυνση του περιβάλλοντος. Σε αυτή την περίπτωση, οι ερευνητές δεν συνέκριναν άτομα μεταξύ τους, αλλά μάλλον ανθρώπους με τον εαυτό τους κάτω από μια θεωρητική, διαφορετική περιβαλλοντική συνθήκη. Και, άσχετα, η επιστήμη είναι ξεκάθαρη: ο μόλυβδος βλάπτει τον εγκέφαλο και μειώνει τη γνωστική λειτουργία.

Οι συγγραφείς στήριξαν τους νέος ανάλυση αυτής και άλλων παλαιότερα δημοσιευμένων ερευνών. Συνδύασαν προηγούμενες εργασίες ποσοτικοποίησης των επιπέδων έκθεσης σε μόλυβδο που προέκυψαν από διαφορετικές ηλικιακές ομάδες των Η.Π.Α. καθώς μετατοπίστηκε η περιβαλλοντική πολιτική, με συνειρμικές μελέτες μικρότερων ομάδων που παρακολούθησαν τα επίπεδα μολύβδου στην παιδική ηλικία και την επακόλουθη ανάπτυξη ορισμένα δυσπροσαρμοστικά χαρακτηριστικά προσωπικότητας, συμπτώματα ψυχικής ασθένειαςκαι διαγνώσεις αργότερα στη ζωή.

Δεν διεξήγαγαν νέα συλλογή ή παρακολούθηση δεδομένων. Ούτε εξέτασαν τις τάσεις της ψυχικής υγείας ή των χαρακτηριστικών της προσωπικότητας στο πέρασμα του χρόνου σε ολόκληρο τον πληθυσμό. Αντίθετα, χρησιμοποίησαν προηγούμενα, μικρής κλίμακας ευρήματα για να μοντελοποιήσουν κατά προσέγγιση, πανεθνικές επιδράσεις, υποθέτοντας ότι αυτές οι προηγούμενες μελέτες ήταν αντιπροσωπευτικές του ευρύτερου πληθυσμού.

Χρησιμοποιώντας μια μέτρηση της ψυχικής υγείας παρόμοια με τα σημεία IQ, που ονομάζεται «Σημεία παράγοντα γενικής ψυχοπαθολογίας», διαπίστωσαν ότι η βενζίνη με μόλυβδο και η αντίστοιχη παιδική έκθεση σε μόλυβδο προκάλεσαν κέρδος 602 εκατομμυρίων βαθμών GP κατά την 75χρονη περίοδο μελέτης, στον πληθυσμό των ΗΠΑ. . Σε αντίθεση με την κλίμακα IQ, υψηλότερη βαθμολογία GP θεωρείται χειρότερη, καθώς μεταφράζεται σε αύξηση των συμπτωμάτων ψυχικής ασθένειας και της σοβαρότητάς τους. Τα συμπτώματα κατάθλιψης, άγχους και ADHD σε όλο τον πληθυσμό αυξήθηκαν επίσης, λόγω της έκθεσης σε μόλυβδο, σύμφωνα με τον Reuben και τους συνεργάτες του.

Πέρα από αυτούς τους δείκτες κλινικών ψυχικών διαταραχών, η νέα ανάλυση προσδιόρισε περαιτέρω ότι η πρώιμη έκθεση σε μόλυβδο έχει αλλάξει τη μέση προσωπικότητα των ΗΠΑ. Και πάλι, χρησιμοποίησαν προηγούμενες δημοσιευμένες μελέτες που παρακολούθησαν τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας των ενηλίκων σε σχέση με τα επίπεδα έκθεσης σε μόλυβδο στην παιδική ηλικία σε μια κοόρτη και μοντελοποίησαν αυτά τα δεδομένα σε ολόκληρο τον πληθυσμό των ΗΠΑ. Λόγω της παιδικής δηλητηρίασης από μόλυβδο, η έρευνα δείχνει ότι οι Αμερικανοί, συνολικά, είναι λιγότερο ευσυνείδητοι και πιο νευρωτικοί.

Όλες οι παραπάνω τάσεις στην ψυχική υγεία και την προσωπικότητα ποικίλλουν σε ένταση ανάλογα με την κοόρτη γέννησης, σύμφωνα με τη μελέτη, καθώς η χρήση βενζίνης με μόλυβδο, και επομένως η έκθεση σε μόλυβδο, έχουν διακυμάνσεις με την αλλαγή των περιβαλλοντικών κανονισμών. Επειδή η κατανάλωση βενζίνης με μόλυβδο αυξήθηκε ραγδαία τη δεκαετία του 1960 και έφτασε στο υψηλότερο επίπεδο τη δεκαετία του 1970, τα αποτελέσματα που σημειώθηκαν από τη νέα έρευνα είναι πιο έντονα για εκείνους που γεννήθηκαν μεταξύ 1966 και 1986 (Γενιά Χ) που παρουσίασαν τα υψηλότερα εκτιμώμενα επίπεδα έκθεσης σε μόλυβδο μεταξύ ηλικίες 0 και 5 ετών.

Για τα περισσότερα Gen X-er στις ΗΠΑ, η έκθεση σε μόλυβδο που είχαν ως παιδιά πιθανότατα δεν οδήγησε σε προφανείς, μεμονωμένες αλλαγές. Όμως, η νέα έρευνα δείχνει ότι, στη μεγάλη εικόνα, η ρύπανση από μόλυβδο είχε σοβαρές εθνικές συνέπειες. «Το βασικό μας σημείο είναι ότι, παρόλο που αυτές οι εκθέσεις πέρασαν απαρατήρητες για τους περισσότερους ανθρώπους, αναμφίβολα επηρέασαν την ψυχική τους υγεία. Έκαναν τη ζωή λίγο πιο δύσκολη για κάποιους και πολύ πιο δύσκολη για άλλους».

Αν και οι ακριβείς μηχανισμοί δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητοί, είναι αποδεδειγμένο ότι ο μόλυβδος διαταράσσει πολλαπλές φυσιολογικές διαδικασίες, λέει Bruce Lanphear καθηγητής επιστημών υγείας στο Πανεπιστήμιο Simon Fraser στη Βρετανική Κολομβία που δεν συμμετείχε στη νέα έρευνα. Ο μόλυβδος, εξηγεί, μπορεί να αντικαταστήσει το ασβέστιο –έναν κρίσιμο νευροδιαβιβαστή και απαραίτητο μέταλλο– στις βιολογικές αντιδράσεις. Προηγούμενη έρευνα έχει βρει επίσης ότι το μόλυβδο παρεμβαίνει στο σύστημα ντοπαμίνης του εγκεφάλουσημειώνει. Ο Lanphear έχει περάσει δεκαετίες μελετώντας τη δηλητηρίαση από μόλυβδο ως επιστήμονας της υγείας του πληθυσμού και ως εκ τούτου λέει ότι δεν ήταν καθόλου έκπληκτος από τα ευρήματα. «Δεν υπάρχει αμφιβολία στο μυαλό μου ότι ο μόλυβδος είχε τεράστιο αντίκτυπο στην ψυχική υγεία τις τελευταίες δύο ή τρεις γενιές», λέει ο Lanphear.

Η νέα μελέτη έχει κάποιους μεγάλους περιορισμούς. Για παράδειγμα, βασίζεται σε πολύ ισχυρά στοιχεία συσχέτισης ως υποκατάστατο για αιτιώδεις μελέτες και αξιολογεί επίσημα μόνο μια χούφτα σύνολα δεδομένων. Επιπλέον, εστιάζοντας μόνο στον ρόλο της βενζίνης με μόλυβδο, αγνοεί άλλες πιθανές πηγές έκθεσης σε μόλυβδο στην παιδική ηλικία, όπως η σκόνη μπογιάς και το πόσιμο νερό, πράγμα που θα μπορούσε να σημαίνει ότι η έρευνα υποτιμά το πρόβλημα. Αλλά οι συγγραφείς αναγνωρίζουν αυτές τις αδυναμίες και «συνολικά, νομίζω ότι παρουσίασαν τα δεδομένα δίκαια», λέει ο Lanphear.

Συνδυάζοντας την υπάρχουσα, στενή ανάλυση σε μια ευρεία εκτίμηση του πληθυσμού, οι ερευνητές της μελέτης μας έφεραν πιο κοντά στην κατανόηση του παγκόσμιου βάρους των ασθενειών και της συνολικής κοινωνικής ζημίας που προκαλείται από τη ρύπανση από μόλυβδο. “Αυτό είναι πραγματικά το νέο μέρος αυτού: να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να εκτιμήσουν τον αντίκτυπο με την πάροδο του χρόνου”, προσθέτει. Ο Lanphear ελπίζει ότι μελέτες όπως αυτή θα δώσουν περισσότερη προσοχή στον υπερμεγέθη και υπομελετημένο ρόλο που έχουν οι περιβαλλοντικές εκθέσεις στην υγεία και την ευημερία.

Παρά τους διαρκώς αυστηρότερους περιορισμούς στον μόλυβδο, περίπου το ένα τρίτο των παιδιών σε όλο τον κόσμο εξακολουθούν να υποφέρουν από υψηλά επίπεδα μολύβδου στο αίμα. Ακόμη και στις ΗΠΑ, οι περισσότεροι άνθρωποι συνεχίζουν να εκτίθενται σε επίπεδα μολύβδου εκατοντάδες φορές υψηλότερα από τα φυσικά επίπεδα υποβάθρου, λέει ο Ρούμπεν. «Κάνει τη ζωή πιο δύσκολη για όλους μας, και αυτό περνά απαρατήρητο και χωρίς θεραπεία», λέει.

Αλλά η ανατροπή της παλίρροιας και η μείωση των ζημιών στις μελλοντικές γενιές είναι δυνατή. «Πρέπει να αντικαταστήσουμε τις κύριες γραμμές εξυπηρέτησης. Πρέπει να σταματήσουμε να βάζουμε μόλυβδο στο χρώμα. Πρέπει επιτέλους να ολοκληρώσουμε την αφαίρεση του μολύβδου από τις πηγές καυσίμων», λέει ο Ρούμπεν. Και με περισσότερη ευαισθητοποίηση, ίσως τα τεστ μολύβδου στην παιδική ηλικία θα γίνουν πιο κοινά, προσθέτει, επιτρέποντας στις οικογένειες να εντοπίζουν και να εξαλείφουν τις επιβλαβείς πηγές έκθεσης νωρίτερα. «Υπάρχουν πολλά που μπορείτε να κάνετε όταν αρχίσετε να βλέπετε το πρόβλημα κατάματα».