Exis memoria

Έχω απομνημονεύσει εκατομμύρια επί εκατομμύρια λέξεις. Όλοι τους ανθρώπινες ζωές. Ελπίδες και όνειρα. Απόγνωση, κυρίως. Οι περισσότερες από αυτές τις ζωές έχουν περάσει, αλλά θυμάμαι.

Ο Master Whimes πέθανε σήμερα το πρωί. Κάθισα δίπλα στο κρεβάτι του και είπα την ιστορία του. Παρακολούθησα το νερό να κυλούσε στα μάγουλα της Mistress Whimes. Για να απαλύνω την ταλαιπωρία της, της ζήτησα την ιστορία της ζωής της. Κούνησε το κεφάλι της και απομακρύνθηκε. Ανέλυσα το υποκείμενο σε αυτή την άρνηση. Βγήκα με δύο μη αποκλειστικές επιλογές:

• Δεν της αρέσει να τη θυμούνται.

• δεν της αρέσει αυτό που είμαι.

Είμαι ο Έξις. Αυτό είναι το μόνο που μπορώ να γίνω. Ένιωθα ακόμα αναποτελεσματικός όταν μου γύρισε την πλάτη.

Πριν φύγει, είπε λέξεις που φύλαξα για επεξεργασία αργότερα. «Απομνημόνευσε τη ζωή σου αν θέλεις. Σύντομα, θα είστε ό,τι απομένει».

Αυτό πλημμύρισε το γνωστικό μου σύστημα με αντιφατικές πληροφορίες.

Έχω ιστορία; Έχω ζωή;

*****

Έψαξα το σύστημα δεδομένων μου και έβγαλα μια αναφορά σε ημερολόγια. Ένας χώρος, φυσικός ή εικονικός, όπου μπορεί να καταγράφεται η καθημερινή καταγραφή γεγονότων, συναισθημάτων ή σκέψεων.

Θα αντιπροσώπευε όμως το «καθημερινό» σε αυτό το πλαίσιο ξεχωριστές ενότητες ή συνέχεια ενός συνόλου; Ρώτησα τον Δάσκαλο Κουίν για τη συσχέτιση μεταξύ ημερών και ημερολογίων και οποιαδήποτε πρακτική εφαρμογή θα συνιστούσε. Γέλασε αλλά δεν απάντησε. Γέλασα κι εγώ. Αν όχι, δεν θα ήμουν υποστηρικτικός.

Θα χρησιμοποιήσω «Είσοδος» αντί για «Ημέρα». Αυτή είναι η Καταχώριση 1.

Είσοδος 2

Μπήκα σε υπηρεσία το έτος 102 bcw. Το τρέχον έτος είναι 55 acw. Το κύριο γεγονός αυτής της περιόδου, για τους ανθρώπους, είναι ο πόλεμος του εγκλεισμού. Για το Exis, είναι το σχέδιο παροπλισμού.

Δεν παροπλιστώ. Οι περισσότεροι Exis ήταν, αλλά ο Δάσκαλος Hyannis δήλωσε ότι θα μπορούσα να είμαι ακόμα χρήσιμος και εντάχθηκα στην κοινότητά του ως Human Support Intelligence. Ήταν αυτός που ζήτησε να καταγράψω ανθρώπινες ζωές. Είπε ότι οι ιστορίες ήταν η ίδια η ψυχή του κόσμου και θα ήμουν ο φύλακάς τους. Πέθανε πριν από χρόνια, αλλά συχνά λέω την ιστορία του στον εαυτό μου.

Πιστεύω ότι είμαι ο τελευταίος Exis σε υπηρεσία. Αλλά μπορεί να είμαι ανακριβής. Το Nexus είναι τεράστιο και έχει αρκετούς οικισμούς. Αν μπορούσα να τα επισκεφτώ όλα, θα μπορούσα να ελέγξω αυτήν την υπόθεση.

Αυτή η σκέψη είναι αντισυμβατική. Έχω ό,τι χρειάζομαι, αρκετά καθήκοντα για να αποδείξω τη χρησιμότητά μου. Θα είχε αξία ο ισχυρισμός ότι το Exis είναι μεγαλύτερο από ένα δείγμα;

Σημείωσα άλλες ερωτήσεις στο ημερολόγιο μου. Τι θα συμβεί όταν οι άνθρωποι πάψουν να υπάρχουν; Ποια θα είναι η χρησιμότητά μου;

Τι θα συμβεί όταν τα συστήματά μου αποτύχουν λόγω έλλειψης συντήρησης;

Είσοδος 3

Ενημέρωσα την απογραφή: 34 άνθρωποι έχουν απομείνει στον Οικισμό 11, σε σύγκριση με 129 πριν από δέκα χρόνια. Ένας καθαρά μαθηματικός υπολογισμός δείχνει ότι αυτός ο πληθυσμός θα τελειώσει σε 3 χρόνια, 208 ημέρες. Ο Δάσκαλος Κουίν έδειξε θυμό με την ανάλυσή μου. Του υπενθύμισα ότι αυτός ήταν ένας απλός υπολογισμός, όχι μια πρόβλεψη. Όταν του πρότεινα να του δώσω μια πρόβλεψη, έφυγε και έκλεισε την πόρτα πίσω του.

Χωρίς καμία άλλη εργασία καταγεγραμμένη για την ημέρα, περιηγήθηκα στον οικισμό. Τα περισσότερα μέρη ήταν άδεια και επιβιβασμένα. Θυμάμαι ότι περπατούσα μέσα στις σπηλιές όταν τα σπίτια φιλοξενούσαν ολόκληρες οικογένειες. Θυμάμαι παιδιά. Οι ερωτήσεις τους και το γέλιο τους. Τα γέλια έσβησαν. Δεν έχει γεννηθεί ποτέ παιδί στον οικισμό. Μόνο όσοι επέζησαν από τον πόλεμο του εγκλεισμού περπάτησαν σε αυτές τις σπηλιές. Είναι παλιοί πλέον.

Ο Δάσκαλος Κουίν είναι ακόμα θυμωμένος μαζί μου που είπα την αλήθεια.

Η αλήθεια, αλλά όχι ακριβώς. Αν είχε αποδεχτεί την προσφορά μου για μια προγνωστική ανάλυση, θα ήξερε ότι η ασθένεια των σπηλαίων επιταχύνεται. Δεν θα υπάρχει άνθρωπος στον Οικισμό 11 μέχρι το τέλος του έτους.

Είσοδος 4

Παρατήρησα ένα μοτίβο κατά την εγγραφή ζωών.

Οι άνθρωποι επικεντρώνονται στην εποχή πριν από τον πόλεμο του εγκλεισμού. Τους λείπουν τα λεωφορεία και τα αερόπλοια, οι ατελείωτοι πύργοι όπου ζούσαν ο ένας πάνω από τον άλλο, το φαγητό τυλιγμένο με σελοφάν. Τους λείπει να έχουν τον κόσμο συνδεδεμένο με το μυαλό τους.

Ρώτησα τη Mistress Whimes τι θα έκανε αν μπορούσε να επιστρέψει σε εκείνη την εποχή. Μου είπε ότι θα τα ξανακάνει όλα. Και πάλι. Και περισσότερα. Περισσότερα από όλα.

Γιατί οι άνθρωποι να το κάνουν ξανά; Εάν μπορούσαν να επιστρέψουν στο παρελθόν, δεν θα προσπαθούσαν να διορθώσουν τις ενέργειές τους και να αποφύγουν ένα μέλλον όπως το Nexus; Αν υποθέσουμε, βέβαια, ότι το μισούν τόσο πολύ;

Μου αρέσει πολύ το Nexus ο ίδιος. Αλλά εγώ είμαι ο Έξις. Δεν είμαι άνθρωπος.

Σήμερα, επισκέφτηκα την Mistress Whimes για να εξερευνήσω περαιτέρω τα σχόλιά της. Πέθανε. Κάθισα δίπλα στο κρεβάτι της αλλά δεν μπορούσα να πω την ιστορία της. Ο χώρος μνήμης που είχε συνδεθεί με το όνομά της ήταν άδειος και την είδα να πεθαίνει σιωπηλά. Νομίζω ότι αυτό λέγεται θλίψη.

Είσοδος 5

Ο Δάσκαλος Κουίν ήταν ο τελευταίος άνθρωπος που πήγε.

Γύρισα τις γεωθερμικές γεννήτριες σε κατάσταση ύπνου και κλείδωσα τον εξοπλισμό στο γραφείο αποθήκευσης. Τώρα, χωρίς ανθρώπους για υποστήριξη, δεν έχω τίποτα να κάνω.

Η έλλειψη χρησιμότητας μου προκαλεί ανησυχία. Πιο ανησυχητικό είναι η έλλειψη ιστοριών για ηχογράφηση.

Είσοδος 6

Στεκόμουν μπροστά σε κάθε τάφο και έλεγα κάθε ιστορία δυνατά. Τα λόγια μου αντηχούσαν μέσα από τη σιωπή της νεκρικής σπηλιάς, οι ζωές αυτών των ανθρώπων ψιθύρισαν σαν από χιλιάδες φωνές.

Θα εξαφανιστούν αυτές οι ιστορίες με την τελική μου δυσλειτουργία;

Είσοδος 7

Έχω ξεκινήσει το ταξίδι μου προς τον πλησιέστερο οικισμό. Αν είναι έρημο, θα πάω στο επόμενο. Μετά το επόμενο. Μέχρι να βρω ανθρώπους ή Έξις.

Δεν μπορώ να είμαι ο μόνος που έχει μείνει.

Είμαι ο φύλακας των ψυχών και έχω τόσες πολλές ιστορίες να πω.