Σε μια εποχή όχι πολύ μακρινή από αυτή που ζούμε σήμερα, τα Adventures αποτελούσαν ένα εκ των δημοφιλέστερων genres. Αναφερόμαστε κυρίως στην περίοδο που διήρκεσε από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 μέχρι και λίγο πριν τα τέλη της δεκαετίας του ’90, κατά την οποία είδαμε αρκετούς αριστουργηματικούς τίτλους. Η άνοδος της δημοτικότητάς τους θα μπορούσε να αποδοθεί σε διάφορους παράγοντες, όπως την ανάγκη των παικτών για πιο περίπλοκες και πιο ώριμες ιστορίες, αλλά και στην εξέλιξη της τεχνολογίας. Και όταν λέμε εξέλιξη δεν αναφερόμαστε σε πιο γρήγορους επεξεργαστές ή καλύτερες κάρτες γραφικών, αλλά στην έλευση ενός νέου μέσου αποθήκευσης, που ήρθε στην δεκαετία του ’90 για να αντικαταστήσει τις δισκέτες. Όπως έχετε καταλάβει, αναφερόμαστε στο CD, το οποίο επειδή ακριβώς διέθετε περισσότερο αποθηκευτικό χώρο, επέτρεπε στους developers να δώσουν σάρκα και οστά στο όραμά τους με μεγαλύτερη μεγαλοπρέπεια, με πιο εντυπωσιακά cutscenes, με καλύτερα γραφικά, βελτιωμένο ήχο, αλλά και voice-overs.
Η έλευση του CD-ROM είχε επίσης καταλυτικό ρόλο στην έλευση αρκετών Adventures στις οικιακές κονσόλες. Μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του ΄90 ήταν κοινό μυστικό ότι για να παίξεις παιχνίδια αυτού του είδους έπρεπε να έχεις στην κατοχή σου έναν υπολογιστή. Όταν όμως κυκλοφόρησαν τα PlayStation και Sega Saturn, οι εταιρείες ξαφνικά απέκτησαν τη δυνατότητα να προσεγγίσουν ακόμη περισσότερους παίκτες. Ένας εξ’ αυτών των παικτών είναι και ο γράφοντας, καθώς το 1996 τίτλοι όπως το Discworld και το Myst διεύρυναν τους ορίζοντές μου. Στο διάστημα αυτό και συγκεκριμένα στο τέλος της χρονιάς, κυκλοφόρησε ένας ακόμα εμβληματικός τίτλους του είδους, το Broken Sword: The Shadow of the Templars της Revolution Software.
Το εν λόγω Adventure μπορεί να μην ήταν το πρώτο που κυκλοφόρησε στις οικιακές κονσόλες, αλλά ήταν το πρώτο που κατάφερε να σημειώσει εμπορική επιτυχία σε αυτές και για πολλούς κατόχους του PlayStation αποτελεί το πρώτο παιχνίδι αυτού τους είδους που έπαιξαν στη ζωή τους. Αναμενόμενα λοιπόν η έλευση της remastered έκδοσης του πρώτου Broken Sword, έρχεται για να ξυπνήσει τις παιδικές ή τις εφηβικές μνήμες μας και να μας παρασύρει ξανά σε μια νέα, μα τόσο γνώριμη περιπέτεια. Μια περιπέτεια που θα μας ταξιδέψει από τις πλατείες και τα μουσεία του Παρισιού, μέχρι τα χωριά της Συρίας και την ύπαιθρο της Ιρλανδίας, καθώς ξετυλίγουμε το κουβάρι μιας ιστορίας που ξεκινά από το 1314 με την εκτέλεση του Ζακ ντε Μολαί, τελευταίου Μέγα Μαγίστρου των Ναϊτών.
Οι λάτρεις του Assassin’s Creed είναι σίγουρα εξοικειωμένοι με την αιώνια διαμάχη μεταξύ των Ασασίνων και των Ναϊτών, και όσοι έχουν παίξει το Unity είναι πολύ πιθανό να θυμούνται κάποιες από τις ιστορικές φιγούρες εκείνης της εποχής. O τρόπος βέβαια που προσεγγίζει τη διαμάχη αυτή το Broken Sword είναι τελείως διαφορετικός, καθώς δεν διαλέγει στρατόπεδο, αλλά αντίθετα αποστασιοποιείται και παρουσιάζει στον παίκτη μονάχα τα καταγεγραμμένα ιστορικά γεγονότα και τις πιθανές ερμηνείες αυτών. Με άλλα λόγια τηρεί ίσες αποστάσεις, όπως οφείλει να κάνει κάθε ιστορικός, και από εκεί και πέρα σας αφήνει να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα. Κατά έναν διεστραμμένο τρόπο, το δόγμα αυτό προσεγγίζει “την ισορροπία των αντιθέτων” της απεικόνισης του/της Μπάφομετ από τον αποκρυφιστή Ελιφάς Λευί, της ίδιας οντότητας που φέρεται να λάτρευαν οι Templars με βάση τις γραφές και τις μαρτυρίες της Ιεράς Εξέτασης.
Αναλαμβάνοντας τον ρόλου του Αμερικανού τουρίστα George Stobbart, η περιπέτειά σας ξεκινά από μια γραφική πλατεία του Παρισιού. Ο ήρωάς σας “σκοτώνει” τον χρόνο του σε μια καφετέρια, μέχρι που γίνεται μάρτυρας μιας βομβιστικής επίθεσης, από την οποία γλυτώνει δια θαύματος. Έχοντας παρατηρήσει τον ύποπτο δράστη, ο οποίος ήταν ντυμένος με μια στολή κλόουν, ο George με τη βοήθεια της φωτορεπόρτερ Nicole Collard, αρχίζει να αναζητά τα ίχνη του. Με άλλα λόγια, η αποστολή σας είναι να αναζητήσετε την αλήθεια και να ανακαλύψετε τις όποιες συνωμοσίες λαμβάνουν χώρα στο παρασκήνιο.
Παρότι ο τόνος του Broken Sword είναι σίγουρα πιο ώριμος και αντίστοιχος με αυτόν ενός αστυνομικού θρίλερ, οι διάλογοι παραμένουν αρκετά χιουμοριστικοί. Μπορεί να του λείπει το φλεγματικό χιούμορ του Discworld ή η τσαχπινιά του Monkey Island, αλλά σίγουρα μπορεί να χαρίσει αρκετές στιγμές γέλιου, ειδικά κατά την προσπάθεια συνδυασμού των αντικειμένων ή την παρουσίαση των αντικειμένων που βρίσκονται στο inventory σας στους NPC. Εν τω μεταξύ, οι περισσότεροι εξ’ αυτών είναι γοητευτικοί και αξιομνημόνευτοι και έχουν να σας πουν αρκετά πράγματα για το παρελθόν τους, ώστε να σκιαγραφήσετε μόνοι σας την προσωπικότητά τους. Το πώς θα “ψυχολογήσετε” έναν χαρακτήρα και πώς θα αντιδράσετε στους διαλόγους μαζί του μπορεί να αποτελέσει το κλειδί για να ξεφύγετε από διάφορες τραγελαφικές ή επικίνδυνες καταστάσεις. Και όταν λέμε επικίνδυνες, κυριολεκτούμε, καθώς υπάρχουν περιπτώσεις που μπορεί να βρεθείτε με μια σφαίρα καρφωμένη στην καρδιά ή έξι πόδια κάτω από το χώμα, αν δεν είστε προσεκτικοί.
Με δεδομένο ότι μιλάμε για ένα Adventure, ο βαθμός δυσκολίας είναι διαφορετικός για κάθε παίκτη. Κάποιοι μπορεί να περάσουν δύο ώρες ψάχνοντας να βρουν πώς θα ξεγελάσουν μια κατσίκα ή δύο γκάνγκστερ, και άλλοι λίγα μόλις λεπτά. Παρόλα αυτά, στην έκδοση Reforged συναντάμε δύο modes, το Story και το Classic, με το πρώτο να προσφέρει μια πιο προσβάσιμη εμπειρία μέσω αυτόματων hints που σας βάζουν στο μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσετε, και με το δεύτερο να προσφέρει μια πιο κλασική εμπειρία, αντίστοιχη με αυτή της πρωτότυπης έκδοσης. Αξίζει να σημειωθεί, ότι ανεξάρτητα από το mode που έχετε επιλέξει μπορείτε να ζητήσετε κάποιο hint μέσω του κεντρικού μενού. Τα hints αυτά δεν σας δίνουν μασημένη τροφή, απλά μια μικρή βοήθεια για να μπείτε στο σωστό δρόμο, και έχουν ένα cooldown. Μετά το πέρας αυτού του χρόνου, μπορείτε να ζητήσετε εκ νέου ένα hint, ή να συνεχίσετε να ζητάτε βοήθεια μέχρι το παιχνίδι να κάνει… νιανιά τον γρίφο, προσφέροντάς σας τη λύση του στο πιάτο σας.
Οι περισσότεροι γρίφοι βασίζονται στην κοινή λογική με μια μικρή δόση φαντασίας, όπως λόγου χάρη να χρησιμοποιήσετε σαπούνι και γύψο για να δημιουργήσετε ένα αντικλείδι, ωστόσο σε κάποιες περιπτώσεις θα πρέπει να σκεφτείτε κυριολεκτικά… out of the box. Γενικώς, θυμόμαστε τον εαυτό μας να παιδεύεται πολύ περισσότερο το μακρινό 1996 απ’ ότι σήμερα, αν και το γεγονός αυτό ενδεχομένως να οφείλεται ότι πλέον έχουμε αποκτήσει πολύ μεγαλύτερη εμπειρία στο συγκεκριμένο genre. Ένας αρχάριος παίκτης πιθανόν να κολλήσει και να αφιερώσει πολύ περισσότερες από 10 ώρες μέχρι να δει τα credits.
Περνώντας στο οπτικοακουστικό κομμάτι, θεωρούμε ότι το πρωτότυπο Broken Sword που έτρεχε στην -πρωτοποριακή για τα δεδομένα της τότε εποχής- μηχανή γραφικών Virtual Theater στέκεται στο ύψος του και σήμερα, ωστόσο το λίφτινγκ των γραφικών είναι ιδιαίτερα επιτυχημένο, καλαίσθητο και έχει το ίδιο ακριβώς feeling με το παρελθόν. Όσοι βέβαια έχουν ακόμη πιο “ταξιδιάρικη” διάθεση μπορούν να επιλέξουν τα πρωτότυπα γραφικά, μέσω του κεντρικού μενού. Από εκεί και πέρα συναντάμε αρκετές ακόμα βελτιώσεις quality-of-life, όπως τα auto-saves, τα οποία αν δεν μας απατά η μνήμη μας απουσίαζαν στην έκδοση του PlayStation. Κατά τη διάρκεια του playthrough μας, συναντήσαμε κάποια bugs, καθώς το παιχνίδι έβγαζε μαύρη οθόνη και χρειάζονταν να συνεχίσουμε από το τελευταίο save μας. Το πρόβλημα παρατηρήθηκε τρεις φορές σε διαφορετικές περιοχές, οπότε δεν γνωρίζουμε πού ακριβώς μπορεί να οφείλεται. Πέρα από αυτήν την μικρή ενόχληση, δεν παρατηρήσαμε κάποιο άλλο πρόβλημα τεχνικής φύσεως.
Το review βασίστηκε στη ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού, η οποία μας παραχωρήθηκε από τη Revolution Software.
Το Broken Sword: The Shadow of the Templars παραμένει ένα κλασικό Adventure τόσο στην παλιά όσο και στη σύγχρονη μορφή του και ως εκ τούτου οι λάτρεις του είδους μπορούν να επενδύσουν άφοβα. Είναι το ίδιο γοητευτικό όπως ήταν τότε και πλέον μέσω του Story mode ανοίγει τους κόλπους του για να υποδεχθεί όλους τους παίκτες, ανεξάρτητα από το αν έχουν ή όχι εμπειρία στο genre.
VIA: ign.com
