Πλήρως ανόργανοι περοβσκίτες που παρασκευάζονται με υποκατάσταση των οργανικών κατιόντων (π.χ. μεθυλαμμώνιο (MA+) και φορμαμιδίνιο (FA+)) με ανόργανα κατιόντα (π.χ. Cs+) είναι αποτελεσματικές ιδέες για τη βελτίωση της μακροπρόθεσμης φωτο- και θερμικής σταθερότητας των ηλιακών κυψελών περοβσκίτη (PSC)1,2. Ως εκ τούτου, τα ανόργανα διαδοχικά ηλιακά κύτταρα περοβσκίτη (IPTSCs) είναι πολλά υποσχόμενα υποψήφια για να σπάσουν το σημείο συμφόρησης της απόδοσης και να αντιμετωπίσουν επίσης το ζήτημα της σταθερότητας3,4. Ωστόσο, εξακολουθούν να υπάρχουν προκλήσεις στην κατασκευή 2-τερματικών (2Τ) IPTSC λόγω του κατώτερου σχηματισμού φιλμ και των καταστάσεων βαθιάς παγίδας που προκαλούνται από κατιόντα κασσιτέρου5-7. Εδώ, μια στρατηγική εξέλιξης συνδετήρα (LE) με υδραζίδιο p-τολουολοσουλφονυλίου (PTSH) χρησιμοποιείται για τη ρύθμιση του σχηματισμού φιλμ και την εξάλειψη των βαθιών παγίδων σε ανόργανο περοβσκίτη στενού κενού ζώνης (NBG), επιτρέποντας την επιτυχή ανάπτυξη 2Τ IPTSC. Αντίστοιχα, το 1,31 eV CsPb0.4Sn0,6εγώ3Η συσκευή :LE αποδίδει ρεκόρ απόδοσης 17,41%. Συνδυάζεται με το 1,92 eV CsPbI2Τα Br top-cell, 2T IPTSCs παρουσιάζουν κορυφαία απόδοση 22,57% (πιστοποιημένη 21,92%). Επιπλέον, τα IPTSC έχουν σχεδιαστεί για να παρέχουν αξιοσημείωτη ανθεκτικότητα υπό παρακολούθηση σημείου μέγιστης ισχύος (MPP), διατηρώντας το 80% της αρχικής απόδοσης στους 65 °C για 1510 ώρες και στους 85 °C για 800 ώρες, αντίστοιχα. Διευκρινίζουμε ότι το LE εκμεταλλεύεται σκόπιμα πολλαπλούς ρόλους για την ανάπτυξη ανόργανου περοβσκίτη NBG και αναμένουμε ότι η μελέτη μας παρέχει διορατικές κατευθυντήριες γραμμές για την ανάπτυξη υψηλής απόδοσης και σταθερών IPTSC.
