Οι παλαιοντολόγοι ανακάλυψαν πρόσφατα ένα νέο εξαφανισμένο είδος κοελακάνθου που υπογραμμίζει τον ρόλο που παίζει η τεκτονική των πλακών της Γης στην εξέλιξη. Ονομάζεται επίσης Latimeria, οι κολάκανθοι είναι ένα ψάρι βαθέων υδάτων που βρέθηκε σήμερα ανοιχτά της ανατολικής Αφρικής και της Ινδονησίας.
Αυτή η νέα «εξαιρετικά καλά διατηρημένη» αρχαία και πρωτόγονη κολάκανθος συνδέεται με μια περίοδο αυξημένης κίνησης του φλοιού της Γης που πιθανότατα επιτάχυνε γρήγορα την εξέλιξη αυτού του ψαριού. Ngamugawi wirngarri βοηθά επίσης να συμπληρώσει μια σημαντική μετάβαση μεταξύ των πρώιμων μορφών του στο πιο εξελιγμένο σώμα του. Τα ευρήματα αναφέρονται αναλυτικά στο α μελέτη που δημοσιεύτηκε στις 12 Σεπτεμβρίου στο περιοδικό Επικοινωνίες για τη φύση.
«Οι αναλύσεις μας διαπίστωσαν ότι η δραστηριότητα των τεκτονικών πλακών είχε βαθιά επίδραση στους ρυθμούς εξέλιξης της κοελακάνθου», η Alice Clement, συν-συγγραφέας της μελέτης και εξελικτική βιολόγος και παλαιοντολόγος από το Πανεπιστήμιο Flinders στην Αυστραλία. είπε σε δήλωση. «Δηλαδή ότι τα νέα είδη κοελακάνθου ήταν πιο πιθανό να εξελιχθούν κατά τη διάρκεια περιόδων αυξημένης τεκτονικής δραστηριότητας καθώς διαχωρίστηκαν και δημιουργήθηκαν νέοι βιότοποι».
[Related: Our four-legged ancestors evolved from sea to land astonishingly quickly.]
Τι είναι η μαζική εξαφάνιση του Denovian;
Η τεκτονική των πλακών φαίνεται να παίζει βασικό ρόλο στον τρόπο με τον οποίο εξελίσσονται τα είδη στη Γη, με τον ίδιο τρόπο που συμβαίνουν γεγονότα όπως αλλαγές στο κλίμα ή προσκρούσεις αστεροειδών. Το νέο απολίθωμα του Ngamugawi wirngarri που δείχνει ότι αυτή η ασταθής περίοδος στην ιστορία της Γης βρέθηκε στο Ο σχηματισμός Gogo της Δυτικής Αυστραλίας. Αυτός ο σχηματισμός περιλαμβάνει απολιθώματα από πολλά είδη που εξαφανίστηκαν κατά τη διάρκεια του Εξαφανίσεις των Devonianμια σειρά γεγονότων μαζικής εξαφάνισης που συνέβησαν που επηρέασαν κυρίως θαλάσσιους οργανισμούς περίπου πριν από 359 έως 419 εκατομμύρια χρόνια.
Ενώ οι επιστήμονες δεν είναι απολύτως βέβαιοι τι οδήγησε στις εξαφανίσεις των Devonian, θα μπορούσε να ήταν ταχεία υπερθέρμανση του πλανήτη ή ψύξηχτύπημα μετεωρίτη ή υπερβολική απορροή θρεπτικών ουσιών από την ηπειρωτική μετατόπιση και την τεκτονική πλακών. Για 70 με 80 τοις εκατό από όλα τα είδη ζώων εξαφανίστηκαν, έτσι οι εξαφανίσεις Denovian εξακολουθούν να κατατάσσονται στη χαμηλότερη σε σοβαρότητα από τα μεγάλα επεισόδια μαζικής εξαφάνισης της Γης.
Απολιθώματα Coelacanth όπως αυτά είναι χρήσιμα γιατί δύο γνωστά είδη κοελακάνθου είναι ακόμα ζωντανά σήμερα. Παρομοιάζονται με «ζωντανά απολιθώματα» λόγω της ηλικίας τους και υποτιθέμενες ομοιότητες με τους αρχαίους προγόνους. Τα τελευταία 410 εκατομμύρια χρόνια, περισσότερα από περισσότερα από 175 είδη κοελακάνθων έχουν ανακαλυφθεί.
“[The fossil] μας παρέχει μια μεγάλη εικόνα για την πρώιμη ανατομία αυτής της γενεαλογίας που τελικά οδήγησε στους ανθρώπους», ο συν-συγγραφέας της μελέτης και παλαιοντολόγος του Πανεπιστημίου Flinders John Long. είπε σε δήλωση. «Για περισσότερα από 35 χρόνια, έχουμε βρει αρκετά τέλεια διατηρημένα τρισδιάστατα απολιθώματα ψαριών από τις τοποθεσίες Gogo που έχουν δώσει πολλές σημαντικές ανακαλύψεις, συμπεριλαμβανομένων των μεταλλοποιημένων μαλακών ιστών και της προέλευσης της πολύπλοκης σεξουαλικής αναπαραγωγής σε σπονδυλωτά».
Κοελακάνθη στους ανθρώπους
Ως ψάρι με πτερύγια λοβού, τα γερά οστά στα πτερύγια κοελακάνθου είναι κάπως παρόμοια με τα δικά μας μπράτσα. Θεωρούνται επίσης ότι σχετίζονται στενότερα με τα πνευμονόψαρα και τα ραχιαία ζώα με χέρια και πόδια που ονομάζονται τετράποδα από ό,τι με τα περισσότερα άλλα ψάρια.
Ορισμένα μέρη της δικής μας ανατομίας, συμπεριλαμβανομένων των σιαγόνων και των καρδιών με κοιλότητα, έχουν τις ρίζες τους περίπου Πριν από 540 έως 350 εκατομμύρια χρόνια κατά την Πρώιμη Παλαιοζωική. Στα πρώιμα ψάρια, σαγόνια, δόντια, ζευγαρωμένα εξαρτήματα, οστεοποιημένα περιστατικά εγκεφάλου, παρεμποδισμένα γεννητικά όργανα, καρδιές σε κοιλότητα και ζευγαρωμένοι πνεύμονες εμφανίστηκαν όλα αυτή τη στιγμή.
[Related: Yes, humans are still evolving.]
«Ενώ τώρα καλύπτεται από ξηρές βραχώδεις εξάρσεις, ο σχηματισμός Gogo στη χώρα Gooniyandi στην περιοχή Kimberley της βόρειας Δυτικής Αυστραλίας ήταν μέρος ενός αρχαίου τροπικού ύφαλου που βρίθει από περισσότερα από 50 είδη ψαριών πριν από περίπου 380 εκατομμύρια χρόνια», είπε ο Long.
Η ομάδα υπολόγισε τους ρυθμούς εξέλιξης της κοελακάνθης. Διαπίστωσαν ότι η εξέλιξη της κοελακάνθης έχει επιβραδυνθεί δραματικά από την εποχή των δεινοσαύρων, με ορισμένες εξαιρέσεις. Κατά την εποχή των δεινοσαύρων, οι κολάκανθοι διαφοροποιήθηκαν σημαντικά, με ορισμένα είδη να αναπτύσσουν ασυνήθιστα σχήματα σώματος.
Ωστόσο, πριν από περίπου 66 εκατομμύρια χρόνια, εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς από το αρχείο απολιθωμάτων. Αυτό ήταν κατά τη διάρκεια της τελικής μαζικής εξαφάνισης του Κρητακού που εξάλειψε περίπου το 75 τοις εκατό όλης της ζωής στη Γη – συμπεριλαμβανομένων των δεινοσαύρων χωρίς πτηνά. Οι επιστήμονες υπέθεσαν ότι τα ψάρια coelacanth ήταν θύμα αυτού του ίδιου γεγονότος μαζικής εξαφάνισης. Το 1938, μια ομάδα που ψάρευε στα ανοικτά των ακτών της Νότιας Αφρικής ανέσυρε ένα μεγάλο μυστηριώδες ψάρι από τα βάθη των ωκεανών που αποδείχτηκε ότι ήταν κελακάνθος.
Αυτό το νεοανακαλυφθέν απολιθωμένο είδος κοελακάνθης γεμίζει μερικά σημαντικά εξελικτικά κενά.ΠΙΣΤΩΣΗ: Clement et al. 2024. Πανεπιστήμιο Flinders
Από τότε διαφημίζεται ως ουσιαστικά αμετάβλητο, αλλά το νέο απολιθωμένο είδος αμφισβητεί την ιδέα ότι οι επιζώντες κολάκανθοι έχουν σταματήσει να εξελίσσονται και έχουν παγώσει στο χρόνο.
«Εμφανίζονται για πρώτη φορά στο γεωλογικό αρχείο πριν από περισσότερα από 410 εκατομμύρια χρόνια, με αποσπασματικά απολιθώματα γνωστά από μέρη όπως η Κίνα και η Αυστραλία. Ωστόσο, οι περισσότερες από τις πρώιμες μορφές παραμένουν ελάχιστα γνωστές, κάνοντας Ngamugawi wirngarri ο πιο γνωστός Devonian coelacanth», ο συν-συγγραφέας της μελέτης και ο παλαιοντολόγος Richard Cloutier του Πανεπιστημίου του Κεμπέκ στο Rimouski είπε σε δήλωση. «Καθώς γεμίζουμε σιγά σιγά τα κενά, μπορούμε να αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε πώς τα ζωντανά είδη κελακάνθου της Latimeria, τα οποία συνήθως θεωρούνται «ζωντανά απολιθώματα», στην πραγματικότητα συνεχίζουν να εξελίσσονται και μπορεί να μην αξίζουν έναν τόσο αινιγματικό τίτλο».
VIA: popsci.com
