Στέκομαι στην περιοχή Skywatch του Cosmodrome, Old Russia, στο Destiny 2, με μερικούς άλλους τυχαίους παίκτες, και περιμένουμε τους εχθρούς να γεννηθούν. Ένα πλοίο Hive Tomb εμφανίζεται στον ουρανό ακριβώς πάνω από το κεφάλι μου και αφήνει ακριβώς δύο εχθρούς και τους εκτινάζω με ένα πολυβόλο. Οι άλλοι παίκτες σπαρτάρουν, πετάνε σαν γεράκια, αλλά καταφέρνω να κολλήσω τα δύο σκοτώματα πριν προλάβουν, έτσι πηδούν πίσω σε στέγες και ογκόλιθους για να περιμένουν την επόμενη παρτίδα κακών και να προσπαθήσουν ξανά. Περνούν πολλά μακρά, βαρετά δευτερόλεπτα προτού ξεσπάσουν άλλοι εχθροί και όλοι επαναλαμβάνουμε το scramble.
Πυροβολώ αυτά τα συγκεκριμένα ψάρια σε αυτό το συγκεκριμένο βαρέλι επειδή είναι προϋπόθεση για να ξεκλειδώσετε τον τίτλο Legend, έναν κοινωνικό δείκτη επιτευγμάτων εντός του παιχνιδιού που εμφανίζεται κάτω από το όνομά σας. Ένας άλλος παίκτης που θα σκοτώσει σημαίνει ότι δεν το κάνω, επομένως όλοι ανταγωνιζόμαστε μεταξύ μας για να περάσουμε τον λιγότερο χρόνο εδώ. Ο προγραμματιστής Bungie πρόσθεσε αυτόν τον τίτλο στο παιχνίδι προς τιμήν της 10ης επετείου του αρχικού Destiny και ο στόχος με τον οποίο δουλεύω είναι ένα αστείο νεύμα στις πρώτες μέρες αυτού του παιχνιδιού. Πρέπει να σκοτώσουμε ένα σωρό εχθρούς στο Skywatch και να ληστέψουμε “engrams”, ή πτώσεις όπλων/θωρακισμένων από αυτούς.
Δείτε, όταν κυκλοφόρησε το Destiny το 2014, η προσπάθεια να αυξήσετε το επίπεδό σας και να καλύψετε τις απαιτήσεις για το περιεχόμενο του τέλους του παιχνιδιού – το Vault of Glass raid – ήταν απαίσια. Μετά από ένα ορισμένο σημείο, η δύναμή σας καθοριζόταν από τα στατιστικά του εξοπλισμού σας, έτσι πάντα κυνηγούσατε όπλα και πανοπλίες με υψηλότερα επίπεδα. Ο εξοπλισμός ήταν τσιγκουνευμένος. θα μπορούσατε να το αποκτήσετε παίζοντας αποστολές Strike, αλλά μόνο σε απρόβλεπτες συναντήσεις και εκκινήσεις, και από τυχαίες πτώσεις όταν σκοτώνατε εξωγήινους. Αλλά το εργαλείο δεν ήταν ποτέ εγγυημένο ότι θα ήταν καλύτερα από αυτό που είχες ήδη.
Στη συνέχεια, οι παίκτες ανακάλυψαν το Loot Cave, ένα σημείο στο Skywatch του Cosmodrome όπου οι εχθροί θα γεννούσαν σχεδόν ατελείωτα αν τους σκότωνες αρκετά γρήγορα. Έτσι, όλοι σταθήκαμε σε έναν βράχο στο Skywatch, η οποία ήταν η σωστή απόσταση από τη σπηλιά για να μην παρεμβαίνει στους ρυθμούς αναπαραγωγής, και απλώς πυροβολήσαμε στο πλήθος. Τα Engrams έπεφταν τυχαία, αλλά υπήρχαν τόσοι πολλοί εχθροί που αυτό αύξησε το ποσοστό πτώσης από ενοχλητικά σπάνιο σε ανόητα γενναιόδωρο. Αυτό ήταν ακόμα απίστευτα βαρετό, αλλά ήταν τουλάχιστον πιο αποτελεσματικό από το να παίζετε τα ίδια λίγα Strikes ξανά και ξανά και να μην παίρνετε τίποτα για τις προσπάθειές σας.
Πίσω στο σημερινό Skywatch, στέκομαι σε έναν βράχο και περιμένω να εμφανιστούν εχθροί, κάτι που κάνουν σε μεγαλύτερο ή μικρότερο αριθμό, για περίπου μισή ώρα. Εκείνη την εποχή ακριβώς ένας σταγόνες engram. Το αρπάζω, ελπίζοντας να τελειώσω με αυτήν την ανέμπνευστη επανάκληση στο χειρότερο του Destiny και ελέγχω την πρόοδό μου: 7%. Χρειάζομαι άλλα 13 γραμμάρια.
Ναινομίζω. Αυτό μοιάζει με το πεπρωμένο.
Αν μου έλεγες ότι αυτός ο στόχος του Skywatch ήταν ένα απλό τρολ στην κοινότητα του Destiny για το Loot Cave, θα σε πίστευα. Σκεπτόμενος τις ώρες που θα έπρεπε να ξοδέψω για να το ολοκληρώσω, θα μπορούσα να το δω ότι ήταν μια λαμπρή φάρσα, αν φαινόταν ότι υπήρχε μια γραμμή διάτρησης κάπου εκεί μέσα. Αλλά ο Bungie έκανε ήδη αυτό το αστείο με πιο αστείο και πιο έξυπνο τρόπο με το Grasp of Avarice dungeon κατά τη διάρκεια της 30ης επετείου του στούντιο.
Πολύ πιο πιθανό, ωστόσο, είναι ότι το ποσοστό πτώσης του engram είναι απλώς μια ηλίθια παράβλεψη που μετατρέπει κάτι διασκεδαστικό σε κάτι απογοητευτικό — και αφού Η Bungie λέει ότι θα τροποποιήσει την πυκνότητα του εχθρού στο Skywatchφαίνεται ότι είναι έτσι. Ωστόσο, κάτι διασκεδαστικό που αποδεικνύεται απογοητευτικό είναι σύμφωνο με την υπόλοιπη επέτειο των 10 χρόνων του Destiny.
Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα για να σηματοδοτήσει το 10ο έτος του Destiny. Στις 9 Σεπτεμβρίου, την πραγματική επέτειο της κυκλοφορίας του Destiny, ο Bungie πρόσθεσε πέντε μυστικά σεντούκια που θα μπορούσατε να αποκαλύψετε στην τοποθεσία Pale Heart of the Traveler, τα οποία είναι όλα κρυμμένα μετά βίας και σας δίνουν μια σειρά από πανοπλίες εμπνευσμένες από βλέμματα από το αρχικό παιχνίδι. εννοιολογική τέχνη. Και υπάρχει ο προαναφερθείς τίτλος, τον οποίο μπορείτε να ξεκλειδώσετε ολοκληρώνοντας μερικούς στόχους που θυμίζουν το αρχικό παιχνίδι με κάποιους ελαφρώς νοσταλγικούς τρόπους, αλλά κυρίως περιλαμβάνουν απλώς να φοράτε την πανοπλία και να παίζετε κάποιες δραστηριότητες — ο στόχος Skywatch είναι μακράν ο πιο επίπονος και αργά ή γρήγορα, αυτό θα δει μια λύση. Οι τίτλοι είναι πιο ενδιαφέροντες όταν είναι δύσκολο να κερδίσουν ή απαιτούν από εσάς να κάνετε νέα πράγματα για να τους αποκτήσετε, αλλά ο τίτλος του Legend είναι τόσο εύκολος να συλλάβει κανείς (και πάλι, παρά τις ώρες πλήξης) που είναι αμφίβολο κάποιος θα μπει στον κόπο να τον χρησιμοποιήσει.
Η απόκτηση του τίτλου συνοδεύεται από ένα είδος εορταστικής ανταμοιβής – όπως με την 30η επέτειο, μια πολύ μεγαλύτερη εκδήλωση εντός παιχνιδιού που γιόρτασε το στούντιο με πολλά πράγματα να παίξετε και να κερδίσετε, έχετε την ευκαιρία να προπαραγγείλετε ένα Destiny περιορισμένης έκδοσης Nerf gun, το οποίο είναι, ομολογουμένως, πολύ ωραίο (αν και ένας καλλιτέχνης κατηγόρησε την Bungie στο Twitter/X κλοπή του σχεδίου τους για μια φυσική έκδοση του όπλου στο παιχνίδι, που δημιουργήθηκε πριν από περίπου εννέα χρόνια). Αποκάλυψη: Αγόρασα το Nerf Gjallarhorn την τελευταία φορά που συνέβη αυτό και δεν μετανιώνω για τίποτα.
Αλλά δεν υπάρχει τίποτα να αγοράσετε στο κατάστημα Eververse του παιχνιδιού. Δεν υπάρχουν εκδηλώσεις εντός του παιχνιδιού που να θυμίζουν τη στιγμή. και υπάρχει πολύ λίγος λόγος να νοιάζεσαι, συνολικά.
Αυτό είναι απίστευτα περίεργο. Είναι αλήθεια ότι αυτή είναι η επέτειος του Πεπρωμένο και όχι Πεπρωμένο 2το παιχνίδι που παίζουμε τώρα, αλλά με τους τρόπους που είναι πιο σημαντικοί, η διάκριση είναι πραγματικά ο αριθμός στο κουτί — συνολικά, το όλο θέμα είναι, πραγματικά, απλώς Destiny.
Επιπλέον, μόλις είδαμε την κορύφωση του Light and Darkness Saga, της ιστορίας που ξεκίνησε για πρώτη φορά στις 9 Σεπτεμβρίου 2014, με αυτό που θα μπορούσε να ήταν το καλύτερο κομμάτι περιεχομένου Destiny που έφτιαξε η Bungie. Με το The Final Shape, το Destiny 2 ένιωθε ότι επιτέλους πέτυχε αυτό που η Bungie πάντα ήθελε να είναι το Destiny — συνδυάζοντας τις βασικές αρχές του διασκεδαστικού shooter με έναν παράξενο και συναρπαστικό κόσμο που είναι εύκολο να χαθείς, γεμάτο ενδιαφέροντες χαρακτήρες και αφήγηση συναισθηματικών ιστοριών.
Αυτός θα πρέπει να είναι ο γύρος νίκης της Bungie. Αντίθετα, ο κόσμος φαίνεται να περιπλανιέται έξω από το γήπεδο και να κατευθύνεται προς τα αυτοκίνητά του.
Όταν η Bungie ανακοίνωσε για πρώτη φορά το παιχνίδι, το έκανε αναφέροντας ένα ταξίδι 10 ετών για τους παίκτες, και εκείνη την εποχή, αυτό φαινόταν λίγο γελοίο. Αλλά εδώ είμαστε, κάνοντας τα τελευταία βήματα, και το ταξίδι ήταν, από πολλές απόψεις, αρκετά απίστευτο. Δεν χρειάζεται να είστε οπαδός ή παίκτης για να αναγνωρίσετε ότι, όσον αφορά τη μακροζωία, τη δημοτικότητα, την ανάπτυξη και την επιρροή, το Destiny ανήκει σε μια κατηγορία που καταλαμβάνεται από λίγους άλλους. Έχει εφεύρει και επανεφευρίσκει τον εαυτό του ξανά και ξανά, εξελισσόμενος προς αυτό που οραματιζόταν από την αρχή κατά τη διάρκεια μιας δεκαετίας, και επανειλημμένα αποφεύγει την κατηγορία ότι είναι ένα «νεκρό παιχνίδι». Η επιτυχία του είχε τεράστιο αντίκτυπο στη μεγαλύτερη βιομηχανία τυχερών παιχνιδιών – συχνά προς το χειρότερο, όπως συμβαίνει όταν οι εταιρείες κυνηγούν τις τάσεις – και συνεχίζει να δείχνει τι μπορεί να είναι συναρπαστικό σχετικά με την έννοια του “ζωντανού παιχνιδιού”.
Και πραγματικά, δεν υπάρχουν τόσες πολλές περιπτώσεις μιας δεκαετίας κληρονομιάς όπως αυτό που συνέβη με το Destiny. Υπάρχουν και άλλα MMO σε αυτό το κλαμπ, σίγουρα, και παιχνίδια για πολλούς παίκτες όπως το Team Fortress 2 ή το Counter-Strike 2. Δεν χρειάζεται πολύς χρόνος για να μιλήσετε για σειρές και franchise, ωστόσο, επωνυμίες που συνδέονται με παιχνίδια και συνέχειες που κυκλοφορούν για χρόνια. Η 10η επέτειος του Destiny, παρά το σημασιολογικό της περίεργο να περιλαμβάνει μια τεχνική συνέχεια, εξακολουθεί να είναι ένα σπάνιο επίτευγμα.
Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι το στούντιο και η κοινότητα κάνουν ένα ταξίδι δεκαετίας μαζί, δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα για να το τιμήσει. Στέκομαι στο Skywatch, πυροβολώ δύο εχθρούς ανά λεπτό, προσπαθώντας να ξεκλειδώσω έναν τίτλο που δεν θα χρησιμοποιήσω ποτέ, επειδή αισθάνομαι σαν να ήταν μαζί το τελευταίο δευτερόλεπτο και δεν είναι ενδεικτικό για τον χρόνο που πέρασα με αυτό το παιχνίδι. Αποκάλυψη: Δεν θα αγοράσω το όπλο Nerf αυτή τη φορά.
Δεν φαίνεται πολύ δύσκολο να κάνουμε εικασίες για το γιατί η 10η επέτειος του Destiny είναι απαίσια. Η Bungie έκοψε περίπου 220 άτομα τον Ιούλιο, λιγότερο από δύο μήνες μετά την κυκλοφορία του The Final Shape. Αυτός ο γύρος απολύσεων περιελάμβανε ένα σωρό βασικά ταλέντα, που κυμαίνονταν από μακροχρόνια στελέχη μέχρι μέλη του συγγραφικού προσωπικού που είχαν βοηθήσει να αναπτυχθεί το Destiny 2 σε κάτι που έμοιαζε περισσότερο από ένα άλλο ζωντανό παιχνίδι. Η Bungie είχε απολύσει περίπου 100 άτομα λιγότερο από ένα χρόνο πριν τον Νοέμβριο επίσης.
Αλήθεια, τι υπάρχει για να γιορτάσουμε; Οι μετρήσεις των παικτών μειώνονται μετά το The Final Shape, κάπως περισσότερες από τη συνηθισμένη άμπωτη μετά το υψηλό επίπεδο μιας επέκτασης, και Το Final Shape φέρεται να πούλησε λιγότερο καλά από το Lightfallη επέκταση πριν από αυτό. Μετά την αγορά της Bungie για 3,6 δισεκατομμύρια δολάρια το 2022, η Sony φαίνεται έτοιμη να κάνει περαιτέρω αλλαγές ή περικοπές στο στούντιο στο μέλλον. Αυτό που φαινόταν σαν ένα λαμπρό μέλλον για το franchise Destiny πριν από λιγότερο από δύο χρόνια τώρα είναι πολύ, πολύ πιο σκοτεινό, παρά το γεγονός ότι η Bungie έριξε μια χαλαρή ματιά στο επόμενο έτος και στο Destiny 2 σε μια σειρά από αναρτήσεις ιστολογίου που δημοσιεύτηκαν την περασμένη Δευτέρα μαζί με το ενημέρωση εντός του παιχνιδιού.
Μια ελλιπής, ελάχιστα αναγνωρισμένη επέτειος είναι αυτό που συμβαίνει όταν απολύετε ένα τεράστιο κομμάτι της ομάδας σας, ακριβώς στο απόγειο του franchise του παιχνιδιού σας.
Κάθε φορά που μιλάω για το αρχικό Destiny, νιώθω την τιμή να παραδεχτώ δυνατά ότι δεν μου άρεσε πολύ και να συζητήσω πόσο άλλαξε αυτή η θέση με την πάροδο του χρόνου. Καθώς η Bungie βρήκε το άλμα στο Destiny and Destiny 2, ξεπερνώντας τα χειρότερα, πιο φριχτά ένστικτά της, κόβοντας την πολυάσχολη δουλειά που σπαταλά χρόνο και κλίνοντας στη μοναδική, διασκεδαστική παραξενιά αυτού που είχε δημιουργήσει, μου άρεσε όλο και περισσότερο.
Ναι, το Destiny εξακολουθεί συχνά να περιλαμβάνει τα πολλά ζητήματα των παιχνιδιών ζωντανής υπηρεσίας για πάντα, που ορίζονται από την ανάγκη να κρατηθούν οι παίκτες σε έναν ατελείωτο διάδρομο ανοδικής κινητικότητας, ώστε να ξοδεύουν λίγα δολάρια σε μικροσυναλλαγές, αλλά περιλαμβάνει επίσης τις καλύτερες ιδέες. . Μπορούσε να διηγηθεί συναρπαστικές ιστορίες που εκμεταλλεύονταν τον εκτεταμένο κόσμο και τις βαθιές παραδόσεις του. Ήταν συχνά καθηλωτικό και φανταστικό με τρόπους που λίγα άλλα παιχνίδια θα μπορούσαν να είναι. Μας πλημμύρισε με ευρηματικές προκλήσεις παιχνιδιού και ομαδικής εργασίας που δεν έχω δει να ταιριάζουν σε κανένα άλλο παιχνίδι. Το πεπρωμένο ξεκίνησε ως κάτι ενδιαφέρον, αλλά αυτό έγινε κάτι αξιοσημείωτο, και συχνά αξιέπαινο, στο μέσο των παιχνιδιών.
Υπάρχουν δύο ακόμη επεισόδια περιεχομένου που έρχονται στο Destiny 2 και προγραμματίζονται επεκτάσεις μέχρι το 2025, επομένως, παρά το τεράστιο ανατριχιαστικό αποτέλεσμα, ακόμη περισσότερες απολύσεις στην κοινότητα του Destiny και την ίδια τη Bungie, είναι πρόωρο να πούμε ότι δεν υπάρχει μέλλον για το Destiny. Αλλά έχουν περάσει 10 χρόνια, και στέκομαι στο Skywatch, περιμένοντας τους εχθρούς να γεννηθούν, και αναρωτιέμαι αν το μέλλον του Destiny θα μοιάζει πολύ διαφορετικό από το παρελθόν.
VIA: GameSpot.com
