Η απρόσμενη επιτυχία του “Anora”: Η μοναδική προσέγγιση του Sean Baker στο “Pretty Woman

Ο διάσημος indie συγγραφέας/σκηνοθέτης Sean Baker δεν είναι πολύτιμος για το σεξ. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι μαργαριταρένιες φλυαρούν για τις σκηνές αγάπης που δεν χρειάζονται στα μέσα ενημέρωσης. Στην πολιτική, οι δραστηριότητες και οι ταυτότητες του υπνοδωματίου μας γίνονται σημεία συζήτησης που προκαλούν φόβο. Εν τω μεταξύ, ο Μπέικερ απορρίπτει μια τέτοια πουριτανική ντροπή, βγάζοντας τη μια ταινία μετά την άλλη που προαναγγέλλεται από κριτική και προσφέρει ένα προκλητικά περιστασιακό αλλά ανθρώπινο πορτρέτο της σεξουαλικής δουλειάς στις Η.Π.Α.

Από τα πιο αξιόλογα του: Μανταρίνι, που κέρδισε μια σειρά από βραβεία Gotham, ακολουθεί δύο μαγευτικές τρανς εργάτριες του σεξ που τριγυρνούν κατά τη διάρκεια των κουρασμένων Χριστουγέννων στο Λος Άντζελες. Το έργο της Φλόριντα, που παρουσιάζει τον Willem Dafoe σε υποψηφιότητα για Όσκαρ δεύτερου ρόλου, επικεντρώνεται στο άτακτο παιδί μιας σεξουαλικής εργάτριας, που μεγαλώνει σε μια γλυκιά αθλιότητα κάτω από τη σκιά του θεματικού πάρκου της Disney. Υποψήφιος για τον Χρυσό Φοίνικα Κόκκινος πύραυλος πρωταγωνιστεί ο Simon Rex ως ένας ξεφτιλισμένος πορνόσταρ που αναζητά μια νέα ώθηση στη ζωή με μια φρέσκια εμφάνιση. Τώρα, ο νικητής του Χρυσού Φοίνικα του Baker Ανόρα κυνηγάει το Όμορφη γυναίκα όνειρο – μια “πόρνη με καρδιά από χρυσό” παντρεύεται έναν πλούσιο λευκό ιππότη – με ένα πολύ λιγότερο χολιγουντιανό τέλος.

Απορρίπτοντας τόσο την εκδοχή του σεξ Holly Golightly/Vivian Ward προς πώληση όσο και τη σκληρή διαδρομή θρίλερ της αντιμετώπισης της σεξουαλικής δουλειάς ως σκανδαλώδους σκηνικού, ο Baker έχει γυρίσει ταινίες για Αμερικανούς που ζουν στο περιθώριο μιας κοινωνίας που τους θέλει αλλά τους απορρίπτει. Και Ανόρα μπορεί να είναι το καλύτερό του ακόμα.

Ανόρα είναι εξωφρενικό, σέξι και ξεκαρδιστικό.

Σε σενάριο και σκηνοθεσία Baker, Ανόρα πρωταγωνιστεί ο Mikey Madison (Κραυγή 5Καλύτερα Πράγματα) ως την ομώνυμη ηρωίδα του (και θα το προτιμούσε πραγματικά αν την λέγατε Άνι). Όταν δεν τη βάζει η αδερφή/συγκάτοικός της στο ταπεινό διαμέρισμά τους στο Μπρούκλιν, η εικοσάχρονη τινάζει τον αλήτη της ντυμένο με G-string σε ένα στριπτιτζάδικο με ένα σαγηνευτικό χαμόγελο στο πρόσωπό της. Όπως και οι προηγούμενες ταινίες του Μπέικερ, η σεξουαλική δουλειά παρουσιάζεται με ένα μείγμα ειλικρίνειας και χιούμορ. Έτσι, μέσα σε ένα μοντάζ χορών γύρω, η Ani παρουσιάζεται επίσης να τρώει δείπνο από ένα Tupperware ενώ μαλώνει με το αφεντικό της για τα δικαιώματά της ως ανεξάρτητος εργολάβος. Αυτή η κωμωδία στο γραφείο είναι ένας απλός τρόπος για να απομυθοποιήσετε μια δουλειά που προκαλεί γοητεία και καταδίκη για το αμερικανικό κοινό.

Ωστόσο, η Άνι βρίσκει σύντομα έναν τρόπο να ξεφύγει από αυτό το χάλι, όταν ένα γλυκύτατο και ύποπτα πλούσιο Ρωσό αγόρι της προσφέρει μια προσφορά ζάχαρης. Αυτό που ξεκινά ως τηλεφώνημα σύντομα κλιμακώνεται σε ένα ταξίδι στο Βέγκας και σε έναν γρήγορο γάμο. Αλλά αυτό δεν είναι ένα ταίριασμα αγάπης για κανένα από τα δύο. Για την Άνι, είναι μια ευκαιρία να είναι σύζυγος τρόπαιο ενός νεαρού, καυτού, πλούσιου συζύγου με τον οποίο απολαμβάνει πραγματικά τις παρέες. Για τον Vanya (Mark Eidelshtein), η Ani είναι ένα εισιτήριο για μια πράσινη κάρτα που μπορεί να τον κρατήσει στις ΗΠΑ και μακριά από τις κουραστικές απαιτήσεις των ολιγαρχών γονιών του πίσω στη Ρωσία. Όπως θα περίμενε κανείς με μια τέτοια ρύθμιση, ο μήνας του μέλιτος είναι βραχύβιος. Σε λίγη ώρα, μερικοί χοντροί λαιμόκοι έρχονται να χτυπήσουν στο σπίτι του Βάνια στη Νέα Υόρκη, ζητώντας εξηγήσεις για τη φήμη ότι παντρεύτηκε κάτω από το σταθμό του.

Οι ταινίες με τη μαφία μας εκπαιδεύουν να προετοιμαζόμαστε για βία σε ένα τέτοιο σενάριο. Και ο Baker παραδίδει, αλλά όχι με τον τρόπο που θα περίμενες. Αντί να δείχνει τους άντρες να φέρονται βάναυσα σε μια όμορφη, αδύναμα ντυμένη νεαρή γυναίκα (πραγματικός κίνδυνος για τις γυναίκες στη σεξουαλική δουλειά), η Άνι γυρίζει τα τραπέζια – και τα γκρεμίζει – σε μια σειρά που είναι άγρια ​​και απίστευτα αστεία.

Μακριά από ένα φοβισμένο ποντίκι, η Άνι εξοργίζεται με αυτούς τους εισβολείς που έχουν στόχο να την εκφοβίσουν από το όνειρό της και να την ακυρώσουν. Αυτό που ακολουθεί είναι μια θαυμάσια συγκλονιστική ταινία road trip. Με τον Vanya να έχει φύγει από πανικό σε νεαρή ηλικία, εναπόκειται σε μια απρόθυμη Ani, ένα ετερόκλητο πλήρωμα από αδερφούς Αρμένιους (Karren Karagulian και Vache Tovmasyan) και λίγη περισσότερη δύναμη στον εσωστρεφή αλλά συναισθηματικά έξυπνο Igor (Yura Borisov) να βρουν ο κληρονόμος που αναζητά τη συγκίνηση πριν προσγειωθούν οι πολύ τσαντισμένοι γονείς του με το ιδιωτικό τους τζετ.

Ο Mikey Madison είναι μια δύναμη της φύσης.

Ανόρα απαιτεί πολλά από την ηγετική του κυρία.

Το έργο της Άνι σημαίνει ότι το σώμα της Μάντισον εμφανίζεται σε επαναλαμβανόμενες εμφανίσεις, εκτελεί χορούς και ακροβατικά με κοντάρια σε μακρινές λήψεις που κρατούν κάθε επέκταση στο κάδρο. Το συναισθηματικό τόξο της ιστορίας έχει ιλιγγιώδεις υψηλές και απίστευτες χαμηλές τιμές, ενώ το κόλπο περιλαμβάνει (αλλά δεν περιορίζεται σε) την προαναφερθείσα σκηνή μάχης με θρυμματισμένο γυαλί και σπασμένη μύτη (όχι τη δική της). Πέρα από όλα αυτά, η Μάντισον πρέπει να επωμιστεί την ιστορία καθώς κάθε άντρας κοντά στην ηρωίδα της ενεργεί σαν μπουμπούν ή νταής.

Όλα αυτά απαιτούν περισσότερα από το να είναι γοητευτική στο επίπεδο της Julia Roberts, όπως είναι. Απαιτεί μια χαμογελαστή αυτογνωσία, ένα έντονο χιούμορ και μια ευπάθεια που μπορεί να αναβοσβήνει στην άμυνα εν ριπή οφθαλμού. Ο Μάντισον δεν ερμηνεύει την Άνι. φέρνει στη ζωή μια γυναίκα στο σύνολό της, από το προσεκτικά λακαρισμένο πεντικιούρ της μέχρι τις πούλιες εξτένσιονς μαλλιών της. Η Άνι μπορεί να μην είναι σαν κάποιον που γνωρίζετε, αλλά μέχρι το τέλος της ταινίας θα τη γνωρίσετε από κοντά.

Είναι εύκολο να ερωτευτείς την Άνι. Και δεν είμαστε οι μόνοι που το κάνουμε.

Ο Γιούρα Μπορίσοφ είναι εξαιρετικός Ανόρα.

Από ΜανταρίνιΕίναι η Mya Taylor Το έργο της Φλόριντα‘s Brooklynn Prince να Κόκκινος πύραυλοςΟ Simon Rex του Baker έχει βλέμμα στο casting. Στην πατρίδα του τη Ρωσία, ο Γιούρα Μπορίσοφ έχει μια αρκετά μεγάλη φιλμογραφία. Και είτε το γνωρίζεις είτε όχι, είναι εύκολο να καταλάβεις γιατί από τη στιγμή που έρχεται σε επαφή με τα μάτια με την Άνι. Αν και ο Igor φέρεται μαζί σε περίπτωση που υπάρξει πρόβλημα, το πρόσωπό του δεν είναι επιθετικό ή απειλητικό. Δεν είναι κάποιος Γκούνος #2, καθώς τα μάτια του γυαλίζουν με μια απότομη κατανόηση κάθε κατάστασης στην οποία βρίσκεται.

Ενώ γύρω του ακούγονται ουρλιαχτά, προσηλυτισμοί και δράματα, τα λόγια του είναι λίγα και ο τόνος του απαλός. Σταθερά και διακριτικά, γίνεται αντίστιξη στους άλλους χαρακτήρες, αφήνοντας ήσυχα χώρο για τα συναισθήματα και τις σκέψεις της Άνι εκεί που οι άλλοι τις απορρίπτουν. Είναι έργο χαρακτήρων που βασίζεται τόσο πολύ στη σωματικότητα που κάθε μετατόπιση του φρυδιού του, σήκωμα του ώμου ή κάμψη του δακτύλου του βαραίνει. Και καθώς η Άνι αρχίζει να το παρατηρεί αυτό, η ταινία προχωρά όλο και πιο μακριά από τις συμβάσεις ενός δράματος της μαφίας ή ενός αίσιο τέλος του Χόλιγουντ, σε ένα μονοπάτι που θα χαράξει ο Μπέικερ. Και το πού καταλήγει είναι ταυτόχρονα αστείο, απογοητευτικό και όμως ικανοποιητικά καθαρτικό.

Ανόρα είναι ένα από τα καλύτερα της χρονιάς.

Ξεκινώντας το κοινό από τα πίσω δωμάτια ενός ιδρωμένου στριπ κλαμπ μέχρι τα μεταξωτά σεντόνια ενός πολυτελούς διαμερίσματος, στον εκθαμβωτικό, φωτισμένο με νέον παραλιακό δρόμο του Λας Βέγκας και πίσω στα πικάντικα ρωσικά εστιατόρια του Κόνι Άιλαντ, Ανόρα είναι υπέροχα ζωντανό. Η Μάντισον είναι το λαμπερό της αστέρι, το απόλυτο χάρισμά της καθώς έχει μια προφορά του Μπρούκλιν σαν μαστίγιο για να θαμπώσει ή να προκαλέσει τον όλεθρο όπως κρίνει. Το δεύτερο καστ – συμπεριλαμβανομένου του Lindsey Normington ως μοχθηρού αντιπάλου – είναι τρομερά γειωμένο στο Baker’s Brooklyn του τρομερού εκφοβισμού και του απερίσκεπτου πόθου, τροφοδοτώντας αιχμηρά σχόλια και πιο αιχμηρές αιχμές. Αλλά ο Μπορίσοφ αποδεικνύει το τέλειο αλουμινόχαρτο στη Μάντισον, επιτρέποντάς της να λάμπει όλο και πιο φωτεινά κάτω από το βλέμμα του. Αντικατοπτρίζει το δικό μας αυξανόμενο δέος απέναντι σε αυτόν τον απαίσιο που δεν θέλει —για να δανειστεί από άλλη κινηματογραφική σεξουαλική εργάτρια του 2024— δεν θα αποδεχτεί μια ζωή που δεν της αξίζει.

Υπογραμμίζοντας αυτόν τον παθιασμένο τόνο, η κινηματογράφηση της Ντρου Ντάνιελς μας φέρνει πιο κοντά, ακολουθώντας τον ώμο της Άνι καθώς βαδίζει στη σκηνή ή σε μια πρόκληση. Τα λαμπερά χρώματα – πλούσια κόκκινα, δροσερά γαλαζοπράσινα – έρχονται σε αντίθεση με περιβάλλοντα σικ μπεζ ή αστικού γκρι, κάνοντας την Ani να ξεχωρίζει ως εξαιρετική σε κάθε στιγμή. Εντελώς, Ανόρα είναι μια σπλαχνική εμπειρία, που κάνει το κοινό της να μην είναι ηδονοβλεψές αλλά ένα από το πλήρωμα. Έτσι ενσωματωμένοι, οι παλμοί μας ανεβαίνουν, τα μάτια μας ανοίγουν, οι καρδιές μας χορεύουν όπως οι ήρωές μας. Ανόρα προσφέρει μια ένδοξη συγκίνηση, τόσο τολμηρή όσο και λαμπρή.

Ανόρα θα κάνει πρεμιέρα στους κινηματογράφους στις 18 Οκτωβρίου 2024.

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: 25 Σεπτεμβρίου 2024, 3:47 μ.μ. EDT Το Anora αξιολογήθηκε από το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο στις 7 Σεπτεμβρίου 2024. Αυτή η ανάρτηση ενημερώθηκε για να απολαύσει την πρεμιέρα του στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης.