Η απόλυση του Pat Gelsinger δεν λύνει τα προβλήματα της Intel

Παρά τα πρόσφατα δεινά της Intel, δεν περίμενα να δω. Ο Gelsinger είναι ένας φημισμένος μηχανικός και επιχειρηματική επιτυχία που κατέθεσε ένα εξαντλητικό σχέδιο διάσωσης όταν ανέλαβε το τιμόνι της πολιορκημένης κατασκευαστής τσιπ το 2021. Δεν θα ήταν ποτέ μια γρήγορη λύση, δεδομένης της μακροχρόνιας κληρονομιάς των σφαλμάτων της εταιρείας. Ο Gelsinger μπορεί να είναι το δημόσιο πρόσωπο της τρέχουσας αδιαθεσίας της Intel, αλλά τα προβλήματα ξεκίνησαν πολύ πριν από τη θητεία του και πιθανότατα θα συνεχίσουν.

Πώς έφτασε εδώ η Intel

Ο Gelsinger είχε επιφορτιστεί να αντιμετωπίσει τις κακές αποφάσεις σχεδόν δύο δεκαετιών, οι οποίες έχουν επιδεινωθεί. Η Intel έγινε ένα μεγαθήριο που καταπίνει τη βιομηχανία ως το ήμισυ του παράγοντας τσιπ που ταιριάζουν με τα Microsoft Windows. Τα τεράστια κέρδη που προέρχονταν από αυτή τη συνεργασία σήμαιναν ότι υπήρχε θεσμική απροθυμία να κοιτάξουμε πολύ προσεκτικά τα νέα επιχειρηματικά εγχειρήματα που θα μπορούσαν να αποσπάσουν την προσοχή από τη χρυσή της χήνα, που εξακολουθεί να είναι ισχυρή όλα αυτά τα χρόνια αργότερα.

Το 2005, ο τότε Διευθύνων Σύμβουλος Paul Ottellini για να φτιάξετε το σύστημα του iPhone-on-chip. Θα ήταν εύκολο για την Intel, αφού έφτιαχνε ήδη τσιπ XScale ARM για κινητές συσκευές. Θα μπορούσατε να βρείτε ένα τσιπ Intel ARM μέσα σε δημοφιλή τηλέφωνα όπως το BlackBerry Pearl 8100 και το Palm Treo 650. Ένα χρόνο αργότερα, θα πουλούσε το XScale στη Marvell, πιστεύοντας ότι θα μπορούσε να συρρικνώσει τα τσιπ x86 για να λειτουργήσει σε smartphone. Τα , αλλά τα Snapdragon της ημέρας – που παράγονται από την σημαντικά μικρότερη ανταγωνιστή Qualcomm – τα νίκησαν πολύ εύκολα.

Ταυτόχρονα, η Intel εργαζόταν στη Larrabee, τη δική της ξεχωριστή πλατφόρμα GPU βασισμένη στην αρχιτεκτονική x86. Παρά τα πολλά χρόνια μάρκετινγκ και τις προτάσεις που θα έκανε, η Intel. Η απόφαση θα παραχωρήσει το μεγαλύτερο μέρος της αγοράς GPU στην NVIDIA, καθιστώντας την το δημοφιλές όνομα για παιχνίδια, υπερυπολογιστές, κρυπτογράφηση και τεχνητή νοημοσύνη, δημοσιεύοντας τριμηνιαία έσοδα από στις 20 Νοεμβρίου.

Θα μπορούσε η Intel να είχε προβλέψει τη μετεωρική άνοδο της τεχνητής νοημοσύνης; Ίσως όχι. Αλλά ανέφερε ο πρώην διευθύνων σύμβουλος της Intel, Bob Swan, απέρριψε την ευκαιρία να επενδύσει στο OpenAI το 2017. Αναζητούσε έναν συνεργάτη υλικού για να μειώσει την εξάρτησή της από τη NVIDIA, προσφέροντας μια γενναιόδωρη συμφωνία στη διαδικασία. Ο Swan, ωστόσο, φέρεται να είπε ότι δεν μπορούσε να δει μέλλον για την γενετική τεχνητή νοημοσύνη και η μονάδα κέντρου δεδομένων της Intel αρνήθηκε να πουλήσει το υλικό με έκπτωση.

Η βασική δύναμη της Intel ήταν η ποιότητα της μηχανικής της, η στιβαρότητα του προϊόντος της και ότι ήταν πάντα κοντά στην αιχμή. (Υπάρχουν παραλληλισμοί μεταξύ της Intel και της Boeing, που και οι δύο παρακολουθούν τη φήμη τους για την ποιότητα να διαβρώνεται σε πραγματικό χρόνο.) Δυστυχώς, η επιχείρηση παραγωγής ψωμιού της Intel σταμάτησε αφού η εταιρεία απέτυχε να παράγει τσιπ 10 νανομέτρων. προγραμματισμένη προθεσμία για το 2015. Η περίφημη στρατηγική της εταιρείας «tick, tock» για την έναρξη μιας νέας διαδικασίας τσιπ ένα χρόνο και μια εκλεπτυσμένη έκδοση την επόμενη θα σταματήσει.

Αυτά τα ζητήματα επέτρεψαν στους ανταγωνιστές της Intel να παρέμβουν και να κλέψουν μια πορεία, αξιοποιώντας πιο σύγχρονες αρχιτεκτονικές chip. AMD, που κράτησε λίγο παραπάνω για μεγάλο μέρος της δεκαετίας του 2010, το έχει δει . Ο μεγαλύτερος ωφελούμενος, φυσικά, ήταν η TSMC, το ταϊβανέζικο εργοστάσιο τσιπ που έχει γίνει αντικείμενο ζήλιας σε όλο τον κόσμο. Ακόμα κι αν η Intel ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος της αγοράς των επεξεργαστών x86, είναι η TSMC που κατασκευάζει τα τσιπ για Apple, Qualcomm, NVIDIA και AMD, μεταξύ άλλων. Η Intel, εν τω μεταξύ, είχε μια παλαιότερη διαδικασία κατασκευής τσιπ που δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει για να φτάσει τους αντιπάλους της.

Το δόγμα Gelsinger

Ο Gelsinger ήταν τόσο κοντά σε έναν «ισόβιο» της Intel, όπως θα μπορούσατε να φανταστείτε, φτάνοντας στην εταιρεία στα 18 και ανέβηκε στη θέση του Chief Technology Officer μέχρι το 2001. Το 2009, άφησε την Intel για να γίνει COO στην EMC και κατέλαβε τη θέση ως Διευθύνων Σύμβουλος της VMWare για σχεδόν μια δεκαετία. Αφού ανέλαβε τα ηνία της Intel, κατέθεσε ένα λεπτομερές σχέδιο για τον εγκέφαλο της ένδοξης επιστροφής της.

Το πρώτο βήμα θα ήταν ο διαχωρισμός των δραστηριοτήτων σχεδιασμού και κατασκευής της Intel σε . Με το ένα βλέμμα στο πλαίσιο του νόμου CHIPS και Science της κυβέρνησης Μπάιντεν, ο Gelsinger δεσμεύτηκε να κατασκευάσει δύο νέα εργοστάσια τσιπ που αξιοποιούν την ίδια τεχνολογία EUV (Extreme Ultraviolet Lithography) που χρησιμοποιεί η TSMC.

Ο Gelsinger ήταν επίσης αποφασισμένος να αποκαταστήσει την πειθαρχία στην επιχείρηση τσιπ της Intel και να επιστρέψει στη δομή “tick, tock”. Δυστυχώς, οι καθυστερήσεις στην παραγωγή που είχαν αυξηθεί από το 2015 σήμαιναν ότι ο στόχος του Gelsinger ήταν απλώς να επιστρέψει στην ισοτιμία. Στο ενδιάμεσο, η Intel θα αναγκάσει επίσης την TSMC να κατασκευάσει μερικά από τα νεότερα τσιπ της τα οποία, αν και δαπανηρά, θα βοηθούσαν στην αντιμετώπιση τυχόν ανησυχιών ότι η εταιρεία υστερούσε ακόμη περισσότερο.

Κανείς δεν είχε αμφιβολίες ως προς το μέγεθος της αποστολής που αντιμετώπιζε ο Γκέλσινγκερ, αλλά υπήρχαν πολλά περιθώρια για αισιοδοξία. Ο Gelsinger ήταν αρκετά ταπεινός ώστε να δεχτεί ότι η Intel δεν μπορούσε απλώς να παραμείνει στην τρέχουσα πορεία της και έπρεπε να αγκαλιάσει τη νέα της θέση. Πρότεινε ότι η Intel θα μπορούσε να χαμογελάσει και να αντέξει τον βραχυπρόθεσμο πόνο προς όφελος της εταιρείας. Αν μπορούσε να δημιουργήσει για το μέλλον, να αξιοποιήσει τους αντιπάλους της για να το κρατήσει στο παιχνίδι και να αποκαταστήσει την πίστη στις διαδικασίες της, η Intel θα αναδυόταν από αυτό ως ο νικητής. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν να μην γίνει τίποτα χειρότερο.

Τα πράγματα έγιναν χειρότερα

Στα τέλη Οκτωβρίου, ανέφερε ότι ο Gelsinger έκανε ένα κολοσσιαίο faux-pas όταν μιλούσε για το TSMC. Ο Διευθύνων Σύμβουλος φέρεται να είπε “Δεν θέλετε όλα τα αυγά μας στο καλάθι ενός φαγητού της Ταϊβάν” και ότι “η Ταϊβάν δεν είναι ένα σταθερό μέρος”. Αυτό προσέβαλε την TSMC σε τέτοιο βαθμό που τερμάτισε μια έκπτωση που εκμεταλλευόταν η Intel για χρόνια

Δυστυχώς, η επιθυμία του Gelsinger να αποκαταστήσει την πειθαρχία στο τμήμα τσιπ θα ήταν επίσης μπούμερανγκ, με τους τελευταίους επεξεργαστές Core να καταστρέφονται από το . Η Intel αναγκάστηκε να το κάνει, κάτι που είχε ένα επιπλέον κόστος που δεν μπορούσε πραγματικά να αντέξει οικονομικά. Τον Αύγουστο, σημείωσε απώλεια . Αλλά αναγκάστηκε να τρεις μήνες αργότερα, έχασε 16,6 δισεκατομμύρια δολάρια, αν και μεγάλο μέρος αυτών συνδέθηκε με την αναπροσαρμογή των περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας και την πληρωμή για τις απολύσεις. Ακόμη χειρότερα, η νέα διαδικασία παραγωγής της Intel, 18A, φέρεται να .

Ίσως το χαμηλότερο σημείο στη χρονιά της Intel ήταν όταν η τιμή της μετοχής της έπεσε αρκετά χαμηλά που έγινε στόχος εξαγοράς. Φήμες ενώ άλλοι ανέφεραν .

Πού αφήνει αυτό την Intel;

αναφέρει ότι το διοικητικό συμβούλιο της Intel απογοητεύτηκε με τον Gelsinger καθώς το σχέδιο διάσωσής του «δεν έδειχνε αποτελέσματα αρκετά γρήγορα». Αλλά η Intel δεν επρόκειτο να προσλάβει τον Gelsinger το 2021 και ξαφνικά να ανακάμψει το 2024. Η κατασκευή μεγάλων και πολύπλοκων εργοστασίων τσιπ δεν είναι εύκολη. Ούτε είναι να ζητήσουμε χιλιάδες μηχανικούς να λύσουν δύσκολα προβλήματα σχετικά με τις αποδόσεις των τσιπ. Και προφανώς η αντιστροφή μιας διαφάνειας που ξεκίνησε το 2015 δεν θα γινόταν ποτέ από τη μια μέρα στην άλλη.

Το διοικητικό συμβούλιο της Intel αναζητά επί του παρόντος έναν διάδοχο πλήρους απασχόλησης του Gelsinger, αλλά είναι δύσκολο να δούμε τι θα έκανε κάποιος άλλος διαφορετικά. Εξάλλου, η εταιρεία χρειάζεται ακόμα να χτίσει αυτά τα εργοστάσια για να κατέχει και να ελέγχει το μέλλον της, και πρέπει ακόμα να διορθώσει τις διαδικασίες της. Εκτός, φυσικά, εάν ο επόμενος Διευθύνων Σύμβουλος πρόκειται να πει απλώς να σταματήσει την αιμορραγία και να συνεχίσει να κυλούν τα χρήματα. θα συνεχίσει να κερδίζει χρήματα για τα επόμενα χρόνια.

Θα μπορούσατε εύκολα να φανταστείτε το διοικητικό συμβούλιο της Intel να κάθεται, δίνοντας προτεραιότητα σε μερικά χρόνια υγιών κερδών σε βάρος του μακροπρόθεσμου μέλλοντος της εταιρείας. Μπορεί να συνεχίσει να πουλά τροποποιημένες εκδόσεις των υπαρχόντων τσιπ για επιτραπέζιους υπολογιστές, παραχωρώντας την τεχνολογική ηγεσία στην AMD, την Qualcomm και άλλες. Υπάρχουν πιθανώς μια ή δύο δεκαετίες μεγάλων βιομηχανικών πελατών που θα ήταν ευχαριστημένοι να χρησιμοποιούν επεξεργαστές Intel για το υλικό τους για όσο διάστημα εξακολουθούν να χρησιμοποιούν Windows. Ίσως αυτό θα ταίριαζε δεδομένου του πόσο μεγάλη και αποστεωμένη έχει γίνει η Intel, παραδεχόμενος ότι δεν μπορεί να κινηθεί αρκετά γρήγορα για να εξελιχθεί.

Είναι πιθανό αυτό το σενάριο να μην επιτραπεί να συμβεί δεδομένου του ευρύτερου ρόλου της Intel στον παγκόσμιο τεχνολογικό χώρο. Ακόμα κι αν η εισερχόμενη διοίκηση επέκρινε τον νόμο για τα CHIPS — η Intel εξακολουθεί να είναι δική της — Η ύπαρξη ενός εγχώριου κατασκευαστή της κλίμακας της Intel θα είναι ένα πλεονέκτημα που λίγες λογικές κυβερνήσεις θα επέτρεπαν να πέσει. Αλλά και μόνο η αλλαγή CEO δεν θα διορθώσει ξαφνικά τα μεγάλα, δύσκολα προβλήματα της εταιρείας. Δεν ήταν ο Pat Gelsinger που χάλασε το power design για το Raptor Lake, ούτε έδωσε την ευκαιρία να φτιάξει την CPU του iPhone όλα αυτά τα χρόνια πριν. Τα πράγματα της TSMC, μπορεί να τα κατέχει, αλλά ενώ ένας Διευθύνων Σύμβουλος ορίζει την κατεύθυνση του ταξιδιού, δεν μπορεί να μικροδιαχειριστεί κάθε διαδικασία σε μια εταιρεία της κλίμακας της Intel. Έτσι, όποιος τον αντικαταστήσει θα έχει την ίδια μεγάλη στοίβα ζητημάτων να αντιμετωπίσει, γνωρίζοντας ότι η υπομονή του διοικητικού συμβουλίου θα είναι ακόμη μικρότερη αυτή τη φορά.