Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών που η ανθρωπότητα εξερευνούσε συλλογικά το διάστημα, έχουμε στείλει πολλά πράγματα. Μεγάλο μέρος του έχει μείνει εκεί ψηλά, σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη ή τελικά πέφτει πίσω στη Γη και καίγεται στην ατμόσφαιρα (ή μερικές φορές όχι).
Ωστόσο, για να στείλετε κάτι πολύ μακριά στο διάστημα, πρέπει να καταβάλετε περισσότερη προσπάθεια. Το διαστημόπλοιο που εκτοξεύτηκε για να εξερευνήσει τις εξωτερικές περιοχές του ηλιακού συστήματος χρειαζόταν μια ώθηση για να φτάσει εκεί και στη συνέχεια περαιτέρω βοήθεια από τη βαρύτητα των πλανητών που πέρασαν. Χάρη στη γενική έλλειψη τριβής στο χώρο σε συνδυασμό με την αφθονία των ανοιχτό διάστημα, αυτά τα βλήματα μπορούν απλώς να συνεχίσουν. Το τεχνητό αντικείμενο που βρίσκεται πιο μακριά από τη Γη και θα συνεχίσει να έχει τον τίτλο είναι το Διαστημικό σκάφος Voyager 1, ακολουθούμενο από το Voyager 2.
Το Voyager 1 εκτοξεύτηκε μερικές εβδομάδες μετά το Voyager 2, και τα δύο το 1977. Το Voyager 1 ονομάστηκε έτσι επειδή βρισκόταν σε ταχύτερη τροχιά για να φτάσει στον Δία και έτσι θα ήταν το πρώτο Voyager που έβλεπε αυτόν τον πλανήτη. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται πάνω από 15 δισεκατομμύρια μίλια μακριά από τη Γη. Το Voyager 2 απέχει περισσότερα από 12 δισεκατομμύρια μίλια από το σπίτι.
Οι ανιχνευτές θα γιορτάσουν φέτος 47 χρόνια λειτουργίας και είναι το μακρύτερο σε λειτουργία διαστημόπλοιο της NASA. Και οι δύο ανιχνευτές Voyager έχουν πετάξει δίπλα από τον Δία και τον Κρόνο. Το Voyager 2 έχει επίσης πετάξει δίπλα από τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα.
[Related: Carl Sagan in 1986: ‘Voyager has become a new kind of intelligent being—part robot, part human’]
Αυτά είναι τα μόνα δύο διαστημόπλοια, σύμφωνα με τη NASA, που «κάθεταν δείγμα του διαστρικού χώρου». Ο διαστρικός χώρος είναι η περιοχή έξω από την ηλιόσφαιρα – η προστατευτική φυσαλίδα που δημιουργείται από τους ηλιακούς ανέμους. Αυτή η προστατευτική φυσαλίδα πέφτει όταν η δύναμη των ηλιακών ανέμων εξουδετερώνεται από τους διαστρικούς ανέμους. Το Voyager 1 και το 2 έφυγαν και τα δύο από την ηλιόσφαιρα και τώρα βρίσκονται στο διαστρικό διάστημα. Τεχνικά, και τα δύο είναι ακόμα εντός του ηλιακού συστήματοςκαι θα είναι για λίγο. Οι ανιχνευτές θα έχουν φύγει από το ηλιακό σύστημα όταν περάσουν πέρα από το Νέφος του Oort. Το Voyager 1 θα φτάσει στην αιχμή του νέφους Oort σε περίπου 300 χρόνια.
Οι μηχανικοί εξακολουθούν να στέλνουν εντολές στο Voyager 1 και να λαμβάνουν χρήσιμες πληροφορίες από το διαστημόπλοιο. Λόγω της τεράστιας απόστασης που έχει διανύσει, η NASA λέει ότι χρειάζονται περισσότερες από 22 και 1/2 ώρες για να φτάσει το φως από τη Γη στο διαστημόπλοιο και το ίδιο ποσό για τα σήματα από το Voyager 1 να επιστρέψει στη Γη. Όταν οι μηχανικοί στέλνουν μια εντολή στο Voyager 1, πρέπει να περιμένουν δύο ημέρες για να μάθουν αν λειτούργησε.
Τον Μάιο του 2024, το Voyager 1 συνέχισε να στέλνει επιστημονικά δεδομένα από δύο από τα τέσσερα όργανά του, αφού ένα ζήτημα υπολογιστή έθεσε εκτός λειτουργίας τα όργανα τον Νοέμβριο του 2023. Τον Ιούνιο του 2024 το Voyager 1 επέστρεψε στην κανονική επιστημονική λειτουργία και με τα τέσσερα όργανα μετά την αντιμετώπιση προβλημάτων προσπάθειες της NASA. Μελέτη των τεσσάρων οργάνων «Κύματα πλάσματος, μαγνητικά πεδία και σωματίδια», σύμφωνα με την περιγραφή του ανιχνευτή από τη NASA.
Το Voyager 1 ήταν υπεύθυνο για μια από τις πιο εμβληματικές διαστημικές φωτογραφίες στην ιστορία του διαστημικού προγράμματος. Το 1990, ενώ βρισκόταν ακόμα σε σχετικά κοντινή απόσταση 3,7 δισεκατομμυρίων μιλίων από τη Γη, ο διαστημικός ανιχνευτής τράβηξε την εικόνα που τώρα απαθανατίστηκε ως η «ωχρή μπλε κουκκίδα».
Ένα μικρό τσίμπημα φωτός –Γη, σε μέγεθος μόνο ενός εικονοστοιχείου– κρέμεται σαν να αιωρείται σε μια ακτίνα ηλιοφάνειας. Η εικόνα συντέθηκε από μια σειρά 60 εικόνων που τραβήχτηκε από το Voyager καθώς περνούσε πέρα από τον Ποσειδώνα. Οι διευθυντές της ομάδας έδωσαν εντολή στην έρευνα να κοιτάξει προς τα πίσω προς το σπίτι και να τραβήξει μια τελευταία σειρά εικόνων. Σύμφωνα με τη NASA, το Voyager 1 είναι ένα από τα τρία μόνο διαστημόπλοια που θα μπορούσαν ποτέ να τραβήξουν μια τέτοια εικόνα (το Voyager 2 και το New Horizons είναι τα άλλα). Επίσης αποτυπώθηκαν στο Οικογενειακό Πορτρέτο του Ηλιακού Συστήματος ο Ποσειδώνας, ο Ουρανός, ο Κρόνος, ο Δίας και η Αφροδίτη.
Οι εικόνες που αποτέλεσαν τη βάση για την εμβληματική φωτογραφία τραβήχτηκαν μόλις μισή ώρα πριν κλείσουν οριστικά οι κάμερες του ανιχνευτή τον Φεβρουάριο του 1990. Μόλις τον Μάιο του ίδιου έτους, όλα τα δεδομένα του αρχείου ελήφθησαν πίσω στη Γη και θα μπορούσε να υποβληθεί σε επεξεργασία.
Το Voyager 1 και το Voyager 2 συνεχίζουν τις εξωτερικές τροχιές τους, χάνοντας σιγά σιγά ισχύ και ικανότητες μέχρι να κλείσουν πραγματικά και να βγουν εκτός εμβέλειας. Επιστημονικά δεδομένα μπορεί να είναι έστειλε πίσω στη Γη για αρκετά ακόμη χρόνια μετά το κλείσιμο των οργάνων της βιοτεχνίας, ανάλογα με το πόση ισχύ είναι διαθέσιμη.
Αυτή η ιστορία είναι μέρος της σειράς Ask Us Anything της Popular Science, όπου απαντάμε στις πιο περίεργες ερωτήσεις σας, από τις συνηθισμένες έως τις ασυνήθιστες ερωτήσεις. Έχετε κάτι που πάντα θέλατε να μάθετε; Ρωτήστε μας.
VIA: popsci.com
