Έχω μια ένοχη ευχαρίστηση, και δεν είναι ότι ξαναπαρακολούθησα το “Glee” στο σύνολό του (ναι, ακόμη και τις απαίσιες επόμενες σεζόν), ή ότι έχω διαβάσει μια ασεβή ποσότητα φαντασίας θαυμαστών του Χάρι Πότερ στην εποχή μου.
Η ένοχη χαρά μου είναι ότι παίζω τα παιχνίδια του LinkedIn.
Για να απαντήσετε στην προφανή ερώτηση: Περιμένετε, το LinkedIn έχει παιχνίδια; Ναί. Τον Μάιο, το LinkedIn κυκλοφόρησε τρία παζλ μέσω του LinkedIn News, σαν μια πρώτη έκδοση των παιχνιδιών των New York Times. Υπάρχει το λογικό παζλ Queens (το αγαπημένο μου), το παιχνίδι λέξεων Crossclimb (αρκετά καλό) και το παιχνίδι συσχέτισης λέξεων Pinpoint (όχι σπουδαίο παιχνίδι, αλλά οτιδήποτε άλλο).
Το LinkedIn υιοθετεί την κλασική στρατηγική τεχνολογίας του να βλέπει τι λειτουργεί για μια άλλη εταιρεία και στη συνέχεια να προσπαθεί να αναπαράγει αυτήν την επιτυχία, ακόμα κι αν μπορεί να φαίνεται περίεργο να παίζεις παιχνίδια σε μια επαγγελματική πλατφόρμα δικτύωσης. Αλλά δεν είναι περίεργο γιατί η NYT Games έχει υποκινήσει αυτήν την έμπνευση. Κατά κάποιο τρόπο, Οι New York Times είναι μια εταιρεία τυχερών παιχνιδιών τώρα — από τον Δεκέμβριο του 2023, χρήστες πέρασε περισσότερο χρόνο στην εφαρμογή NYT Games παρά στην εφαρμογή ειδήσεων.
Το LinkedIn δεν είναι μόνο. Όλοι έχουν παιχνίδια τώρα. Apple News. Netflix. YouTube. Υπάρχουν τόσα πολλά παιχνίδια στα οποία μπορούμε να επιδοθούμε. Κι όμως, μόλις τελειώσω τα διάφορα παζλ μου στους New York Times, εξακολουθώ να θέλω κι άλλα. Δεν είναι σαν να με πιάνει φαγούρα να παίξω το Crossclimb του LinkedIn πριν από τις Συνδέσεις, αλλά τα παιχνίδια είναι αρκετά καλά για να μου δώσουν αυτή τη γλυκιά έκρηξη ντοπαμίνης.
Συνήθως παίζω παιχνίδια του LinkedIn κατά τη διάρκεια της εργάσιμης ημέρας (συγγνώμη για το αφεντικό μου). Μερικές φορές είναι επειδή έχω πάει στο LinkedIn για να ελέγξω κάτι ή να αναζητήσω μια πηγή, αλλά μετά θυμάμαι ότι μπορώ να αφιερώσω μερικά λεπτά για να παίξω ένα μικρό παιχνίδι. Άλλες φορές, το μυαλό μου είναι ανακατεμένο αφού κοιτάω πολύ καιρό το ίδιο προσχέδιο ενός άρθρου και κάνοντας ένα διάλειμμα για να λύσω ένα πολύχρωμο παζλ των Queens διευκολύνω να επιστρέψω και να αντιμετωπίσω ξανά αυτό το Έγγραφο Google.
Αλλά αποδεικνύεται ότι υπάρχει μια επιστήμη για το γιατί αγαπάμε αυτά τα γρήγορα, μια φορά την ημέρα πειράγματα εγκεφάλου.
Πρόσφατα μίλησα με τον συνιδρυτή της DeepWell DTx, Ryan Douglas, η εταιρεία του οποίου βασίζεται στην ιδέα ότι το να παίζεις βιντεοπαιχνίδια (με μέτρο) μπορεί να έχει οφέλη για την ψυχική υγεία. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η σύντομη απόσπαση της προσοχής ενός παιχνιδιού μπορεί να μας βγάλει από τις σπείρες αρνητικών σκέψεων ή να μας βοηθήσει να προσεγγίσουμε ένα πρόβλημα από μια νέα προοπτική.
«Εάν παίζετε Tetris, για παράδειγμα, δεν μπορείτε να κάνετε μια μεγάλη κουβέντα στο μυαλό σας για το πόσο τρομερός είστε, πόσο χάλια, και τι θα συμβεί την επόμενη εβδομάδα και όλα αυτά», είπε ο Ντάγκλας στο TechCrunch. .
Σε νευροεπιστημονικό επίπεδο, ο Ντάγκλας εξήγησε ότι όταν παίζουμε παιχνίδια, ενεργοποιούμε το μεταιχμιακό σύστημα στον εγκέφαλό μας, το οποίο είναι υπεύθυνο για την πλοήγηση στο άγχος. Αλλά ακόμα κι αν προσομοιωθούν αυτοί οι στρεσογόνοι παράγοντες, συνηθίζουν τον εγκέφαλό μας να ξεπερνά αυτό το άγχος με διάφορους τρόπους.
«Ξεκινάτε να μαθαίνετε σε υποσυνείδητο επίπεδο, να δημιουργείτε νέα νευρωνικά μονοπάτια με επιταχυνόμενο ρυθμό και να τα επιλέγετε κατά προτίμηση σε υποσυνείδητο επίπεδο για το πώς θα αντιμετωπίσετε αυτά τα ζητήματα στο μέλλον», είπε. «Αν αντέχεις [a stressor] σε αυτό το συγκεκριμένο περιβάλλον, έχετε αποκτήσει αντιπροσωπεία. Έχετε τον έλεγχο.”
Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να πάμε όλοι και να παίζουμε Pokémon όλη μέρα — τα εργαλεία προγραμματισμού βιντεοπαιχνιδιών που κατασκευάζει η DeepWell είναι εγκεκριμένα για θεραπευτική χρήση σε δόσεις 15 λεπτών. Ίσως αυτός είναι ο λόγος που όλοι έχουμε ερωτευτεί τόσο πολύ με παιχνίδια όπως το Wordle, καθώς και άλλα παιχνίδια από τους New York Times (και το LinkedIn), τα οποία έχουν πεπερασμένο τέλος. Κάνεις ένα παζλ την ημέρα και μετά προχωράς.
Ο Josh Wardle, ο δημιουργός του Wordle, μίλησε στο TechCrunch για την viral επιτυχία του, πριν από την εξαγορά του παιχνιδιού του από τους New York Times.
«Είμαι κάπως καχύποπτος με τις εφαρμογές και τα παιχνίδια που θέλουν την ατελείωτη προσοχή σας — όπως, δούλεψα στη Silicon Valley. Ξέρω γιατί το κάνουν αυτό», είπε ο Wardle. «Νομίζω ότι οι άνθρωποι έχουν όρεξη για πράγματα που προφανώς δεν θέλουν τίποτα από σένα».
Ωστόσο, ο Wardle έχει δίκιο — φυσικά, τα αγαπημένα μου παιχνίδια LinkedIn θέλουν κάτι από εμένα: την προσοχή μου. Και αν είμαι ειλικρινής, έχω αφιερώσει πολύ περισσότερο χρόνο στο LinkedIn τους τελευταίους μήνες από ό,τι ποτέ.
Σύμφωνα με τα δεδομένα του LinkedIn, η συμπεριφορά μου δεν αποτελεί ανωμαλία. Η εταιρεία είπε ότι από τις αρχές Ιουλίου, η αφοσίωση νέων παικτών αυξήθηκε περίπου κατά 20% κάθε εβδομάδα. Το LinkedIn έχει επίσης παρατηρήσει ισχυρή έλξη στους χρήστες που ξεκινούν συνομιλίες αφού παίζουν παιχνίδια. Όταν ολοκληρώνετε ένα παιχνίδι, μπορείτε να δείτε ποιες από τις συνδέσεις σας έχουν παίξει επίσης, κάτι που υποθέτω ότι κάποιοι εκμεταλλεύονται ως ευκαιρία για να #δικτυωθούν. Δεν το κάνω αυτό, αλλά και πάλι, οι περισσότερες από τις συνομιλίες μου στο LinkedIn είναι απλώς να στέλνω μήνυμα στους φίλους μου «γεια», γιατί για κάποιο λόγο αυτό είναι αστείο για μένα.
Λοιπόν, μπείτε στο LinkedIn και παίξτε την καρδιά σας… και μετά περίπου τέσσερα λεπτά αργότερα, επιστρέψτε στο αδυσώπητο άλεσμα του παγκόσμιου καπιταλισμού.
VIA: techcrunch.com
