Αιρετικός επικεντρώνεται σε δύο νεαρούς Μορμόνους ιεραποστόλους – την αδελφή Μπαρνς (Σόφι Θάτσερ) και την Αδελφή Πάξτον (Κλόε Ιστ) – που δεν έχουν πολύ τύχη να κηρύξουν τον καλό λόγο από πόρτα σε πόρτα. Έτσι, όταν συναντούν τον κύριο Ριντ (Γκραντ), ο οποίος ενδιαφέρεται εξαιρετικά για μια θρησκευτική συζήτηση, άφησαν την επιφυλακή τους λίγο υπερβολικά. Αλλά τα άσχημα σημάδια είναι εκεί: μια σύζυγος που δεν φαίνεται ποτέ, μια ψεύτικη πίτα βατόμουρου που ψήνεται στο φούρνο. Μέχρι να συνειδητοποιήσουν ότι πρέπει να φύγουν από εκεί, είναι προφανώς πολύ αργά.
Ο κύριος Ριντ δεν γίνεται αμέσως βίαιος ή επιθετικός. Αντίθετα, γυρίζει τα τραπέζια. Αφού περιέγραψε τις πεποιθήσεις του — δηλαδή ότι όλες οι θρησκείες είναι ανοησίες, δεν διαφέρουν από το γρήγορο φαγητό ή Μονοπώλιο ή ποπ μουσική — γίνεται αυτός που προσπαθεί να προσηλυτίσει τους νέους του αιχμαλώτους. Η Μπαρνς είναι προκλητική, μένει πιστή στις πεποιθήσεις της, παρά το γεγονός ότι ο Ριντ την αποθάρρυνε, ενώ η Πάξτον στην αρχή απλώς λέει ό,τι πιστεύει ότι θα τη βγάλει από το σπίτι.
Αυτό που το κάνει τόσο τρομακτικό, πριν οι ψυχολογικοί φόβοι της ταινίας γίνουν τελικά φρικιαστικοί και βίαιοι, είναι ο ίδιος ο Γκραντ. Ένας από τους λόγους που έπαιξε τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε τόσες πολλές ρομαντικές κομεντί είναι ότι έχει μια πολύ ιδιαίτερη γοητεία. Ο Γκραντ δεν είναι ο τέλειος, λαξευμένος ηγέτης. Είναι δύστροπος και παρηγορητικός με τρόπο που σας κάνει να χαλαρώνετε. Ως κύριος Ριντ, αυτή η αφοπλιστική φύση μετατρέπεται σε παγίδα.
Δεν θα πολυσυζητήσω αυτά που πουλάει, αλλά ο κύριος Ριντ είναι ουσιαστικά μια θεολογική συζήτηση αδερφέ. Είναι εξαιρετικά γνώστης φαινομενικά σε όλες τις θρησκείες του κόσμου και θέλει κάποιον να αμφισβητήσει τις ιδέες του – όχι για να αλλάξει γνώμη, αλλά για να μπορέσει να αποδείξει πόσο έξυπνος είναι κερδίζοντας το επιχείρημα. Έχει περάσει τη ζωή του προβλέποντας ερωτήσεις και βρίσκοντας τις απαντήσεις του. Αυτή η παθολογική ανάγκη να είσαι σωστός ωθείται στα άκρα καθώς Αιρετικός κινείται κατά μήκος? Ξεκινά λίγο ανόητο και αστείο, αλλά τελικά είναι απλά τρομακτικό.
Και έχει απήχηση στο σπίτι του ίδιου του κ. Ριντ: ένα ζεστό και άνετο μπροστινό δωμάτιο δίνει τη θέση του σε έναν ανησυχητικό λαβύρινθο που βάζει Βάρβαρος για ντροπή. Όσο πιο βαθιά βλέπεις, τόσο πιο γαμημένες γίνονται οι φιλοσοφίες του κ. Ριντ. Απλώς δεν μπορεί να κάνει λάθος και θα κάνει τα πάντα για να μην συμβεί αυτό. Αυτά τα μήκη κυμαίνονται από περιστασιακή δολοφονία μέχρι να τραγουδήσω το “Creep” των Radiohead παρόλο που έχει τρομερή φωνή.
Το ενδιαφέρον μέρος του Αιρετικός Δεν είναι οι απόψεις της για τη θρησκεία – που, όπως φαίνεται, συνοψίζονται στο ότι όλες είναι εξίσου κακές, αν και η λύση του Reed αποδεικνύεται πολύ χειρότερη – αλλά μάλλον το πώς ο Grant είναι το ιδανικό όχημα για να εξερευνήσετε πόσο βαρετό μπορεί να φαίνεται αρχικά το κακό. Είναι ένας βιβλιοπώλης σπασίκλας με μια ζακέτα με κολλημένα αντίγραφα Η Βίβλος και Το Βιβλίο του Μόρμον. Σου προσφέρει πίτα και ποτά όταν μπαίνεις στο σπίτι του. Είναι ο Χιου Γκραντ: δεν είναι καθόλου τρομακτικός. Αλλά τότε ξαφνικά οδηγείται από τη δύναμη των διεστραμμένων πεποιθήσεών του. Και αυτή η στροφή προς τον τρόμο είναι τόσο τρομακτική όσο κάθε φανταστικό τέρας.
Αιρετικός βγαίνει στους κινηματογράφους στις 15 Νοεμβρίου.
VIA: theverge.com
