Ιαπωνία: Εκτοξεύθηκε ο πρώτος ξύλινος δορυφόρος στην ιστορία – Διάστημα

Το πρωτοποριακό διαστημικό σκάφος LignoSat, προϊόν συνεργασίας του Πανεπιστημίου του Κιότο και της εταιρείας Sumitomo Forestry, μεταφέρθηκε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό με αποστολή της SpaceX. Ο μικροσκοπικός δορυφόρος, που πήρε το όνομά του από τη λατινική λέξη για το ξύλο, θα τεθεί σε τροχιά 400 χιλιομέτρων πάνω από τη Γη.

Η πρωτοβουλία αυτή εντάσσεται σε ένα φιλόδοξο 50ετές πρόγραμμα για τη δημιουργία ανθρώπινων οικισμών στη Σελήνη και τον Άρη. Ο Τακάο Ντόι, πρώην αστροναύτης και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κιότο, υπογραμμίζει πως το ξύλο αποτελεί ένα υλικό που μπορούμε να παράγουμε οι ίδιοι, καθιστώντας εφικτή τη μακροχρόνια διαβίωση στο διάστημα.

Η επιλογή του ξύλου honoki, ενός είδους μανόλιας που φύεται στην Ιαπωνία, έγινε μετά από εκτενείς δοκιμές στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το συγκεκριμένο ξύλο, που παραδοσιακά χρησιμοποιείται για θήκες σπαθιών, αποδείχθηκε ιδανικό για διαστημικές εφαρμογές.

Τα τεχνικά χαρακτηριστικά του LignoSat περιλαμβάνουν καινοτόμες μεθόδους κατασκευής χωρίς βίδες ή κόλλα, αξιοποιώντας παραδοσιακές ιαπωνικές τεχνικές. Ο δορυφόρος θα παραμείνει σε τροχιά για έξι μήνες, εκτεθειμένος σε ακραίες θερμοκρασιακές διακυμάνσεις από -100 έως 100 βαθμούς Κελσίου.

Οι ερευνητές επισημαίνουν πως το ξύλο παρουσιάζει μεγαλύτερη ανθεκτικότητα στο διάστημα λόγω της απουσίας νερού και οξυγόνου. Επιπλέον, η χρήση ξύλινων δορυφόρων μειώνει σημαντικά την περιβαλλοντική επιβάρυνση κατά την επανείσοδό τους στην ατμόσφαιρα.

Ο Κέντζι Καρίγια, διευθυντής στο Ερευνητικό Ινστιτούτο Τσουκούμπα της Sumitomo Forestry, τονίζει τις δυνατότητες του ξύλου στη μείωση της επίδρασης της κοσμικής ακτινοβολίας στους ημιαγωγούς, γεγονός που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί στην κατασκευή κέντρων δεδομένων.

Η επιτυχία του προγράμματος αναμένεται να ανοίξει νέους ορίζοντες για τη βιομηχανία ξυλείας και να επηρεάσει μελλοντικές διαστημικές αποστολές. Πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι η χρήση ξύλου στο διάστημα θα μπορούσε να μειώσει το κόστος κατασκευής διαστημικών σταθμών κατά 30% συγκριτικά με τα συμβατικά μεταλλικά υλικά.