Οι παλαιοντολόγοι δεν παίρνουν πάντα αυτό που σκάβουν. Τον Ιανουάριο του 2020, μια ομάδα από το Μουσείο Φυσικών Επιστημών της Αργεντινής και την Κινεζική Ακαδημία Επιστημών ήλπιζε να βρει μερικούς φτερωτούς δεινόσαυρους στη σημερινή Παταγονία. Αν και δεν ανακάλυψαν κανέναν δεινό, αντίθετα έπεσαν πάνω στον παλαιότερο γνωστό απολιθωμένο γυρίνο.
«Οι παλαιοντολόγοι βρήκαν εκατοντάδες ενήλικα δείγματα του βασικού βάτραχου φάντασμα, του πρόγονου των βατράχων και των φρύνων». Μαριάνα Τσούλιβερλέει ένας βιολόγος από το Universidad Maimónides στο Μπουένος Άιρες Λαϊκή Επιστήμη. «Μετά από πολλές μέρες σκάψιμο, ένα μέλος της ομάδας βρήκε μια πέτρα με ένα ιδιαίτερο αποτύπωμα πάνω της, και ήταν ένας απολιθωμένος γυρίνος!»
Αυτό το δείγμα ηλικίας 161 εκατομμυρίων ετών ρίχνει φως στην εξέλιξη των βατράχων και των φρύνων. Περιγράφεται στο α μελέτη που συντάχθηκε από τον Chuliver και δημοσιεύτηκε στις 30 Οκτωβρίου στο περιοδικό Φύση.
[Related: Seven new frog species named for their ‘Star Trek’-esque calls.]
Οι βάτραχοι και οι φρύνοι της Γης ανήκουν σε μια ομάδα αμφίβιων χωρίς ουρά που ονομάζονται τα anurans. Ο κύκλος ζωής δύο σταδίων –όταν ο υδρόβιος γυρίνος αλλάζει σε ενήλικη μορφή– είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των ανουρανών. Οι ενήλικοι βάτραχοι αντιπροσωπεύονται στο αρχείο απολιθωμάτων πριν από περίπου 217 έως 213 εκατομμύρια χρόνια στο Ύστερο Τριασικό. Ωστόσο, γυρίνους δεν έχουν παρατηρηθεί πριν από την Κρητιδική (περίπου 145 εκατομμύρια χρόνια πριν).
Στο νέα μελέτηη ομάδα περιγράφει αυτόν τον καλοδιατηρημένο απολιθωμένο γυρίνο. Ανήκει σε το είδος Notobatrachus degiustoi και χρονολογείται από περίπου 168 έως 161 εκατομμύρια χρόνια στη Μέση Ιουράσιο. Οι περισσότεροι γυρίνοι έχουν μήκος μόνο περίπου μία ίντσα, επομένως με μήκος σχεδόν 6,2 ίντσες, ο απολιθωμένος γυρίνος θεωρείται γίγαντας.
Στην εξέλιξη, γιγαντισμός είναι το αποτέλεσμα των ειδών που αναπτύσσουν μεγάλα μεγέθη σώματος σε σχέση με τους μικρόσωμους προγόνους τους. Πολλοί ενήλικες Notobatrachus degiustoi Οι βάτραχοι θεωρούνται επίσης γίγαντες και ο γιγαντισμός έχει εξελιχθεί πολλές φορές στην ιστορία του anuran. Σύμφωνα με τη μελέτη, αυτό είναι ένα από τα λίγα είδη που έχουν τόσο γιγάντιους γυρίνους όσο και βατράχους.
“Ενήλικας Notobatrachus degiustoi ήταν ογκώδεις φρύνοι πιθανώς με εντομοφάγους τρόπους διατροφής και στενά συνδεδεμένοι με υδάτινα σώματα», λέει ο Chuliver. «Ο βιότοπος στον οποίο ζούσε αυτό το είδος ήταν πιθανώς μια ρηχή λιμνούλα, η οποία στέγνωνε περιοδικά, καθώς βρισκόταν κάτω από μεταβλητές κλιματικές συνθήκες».
Ζούσε σε αυτά τα ρηχά νερά ανάμεσα σε διάφορα φυτά, δίθυρα, βραχιόποδακαι έντομα. Notobatrachus degiustoi Οι γυρίνοι ήταν επίσης τροφοδότες φίλτρων, αντλώντας νερό στον διακλαδισμένο θάλαμο τους και στη συνέχεια φιλτράροντας τα σωματίδια της τροφής. Αυτό το σύστημα τροφοδοσίας εξακολουθεί να υπάρχει σε ζωντανούς γυρίνους και το απολίθωμα είναι μια βασική απόδειξη ότι είχε ήδη εξελιχθεί στα πρώτα ανουράνια πριν από περίπου 161 εκατομμύρια χρόνια.
Το μεγαλύτερο μέρος του σώματος και μέρος της ουράς είναι ορατά στο απολίθωμα, εκτός από τα μάτια, τα νεύρα και το πρόσθιο άκρο. Αυτό υποδηλώνει ότι ο γυρίνος βρισκόταν στο τελευταίο στάδιο της μεταμόρφωσής του.
[Related: Blind tadpoles learn to see using eyeballs attached to their butts.]
«Το πιο εκπληκτικό μέρος αυτής της μελέτης ήταν όταν τοποθετήσαμε τον γυρίνο κάτω από ένα διόφθαλμο μικροσκόπιο και παρατηρήσαμε την εξαιρετική διατήρηση του σκελετού των βραγχίων και άλλων μαλακών ιστών, όπως τα νευρικά αποτυπώματα», λέει ο Chuliver.
Μπόρεσαν να δουν ότι μερικά από αυτά βασικά χαρακτηριστικά του σχεδίου σώματος του γυρίνου ήταν ήδη παρόντα τόσο νωρίς στην εξέλιξη του ανουράν.
«Ήταν απίστευτα περίεργο το γεγονός ότι πολλά χαρακτηριστικά που χρησιμοποιούνται συνήθως για τη σταδιοποίηση σωζόμενων γυρίνων διατηρήθηκαν επίσης σε αυτό το απολίθωμα και, ως εκ τούτου, μπορέσαμε να σκηνοθετήσουμε αυτόν τον γυρίνο», λέει ο Chuliver.
VIA: popsci.com
