Στα χρόνια της αναθεώρησης των παιχνιδιών του NBA 2K, κατάλαβα – και μάλιστα αναμένω – το παιχνίδι να μοιάζει με ένα αυθεντικό γράμμα αγάπης για το μπάσκετ με πολλούς τρόπους. Αυτό ήταν ένα σταθερό χαρακτηριστικό της σειράς που χρονολογείται πάνω από μια δεκαετία. Το NBA 2K δεν αποτυπώνει απλώς την κουλτούρα του μπάσκετ. βοηθά στη διαμόρφωση του. Κανένα άλλο παιχνίδι – ούτε καν ο Madden, παρά το πρώτο ξεκίνημα που του χαρίστηκε με την προσομοίωση της μοναδικής εμμονής των Αμερικανών με το ποδόσφαιρο – δεν προσφέρει ένα συνολικό πακέτο τόσο συναρπαστικό και ικανοποιητικό όσο το NBA 2K. Γι’ αυτό, εκτός από την αναθεώρησή μου για το NBA 2K25 — και για να μην βουλιάξω πολύ στις λεπτομέρειες εκεί — αφιερώνω επίσης λίγο χρόνο για να ασχοληθώ με την ατυχή οικονομία pay-to-win που εξακολουθεί να μολύνει τι είναι κατά τα άλλα το πολυετές αθλητικό παιχνίδι της χρονιάς.
Εάν δεν παίζετε NBA 2K, μπορεί να μην είστε εξοικειωμένοι με τα δεινά του από αυτή την άποψη, και αν το παίξετε, μπορεί να το έχετε κανονικοποιήσει σε σημείο που να μην το βλέπετε πλέον ως ανησυχία. Σε αντίθεση με άλλα αθλητικά παιχνίδια στα οποία το επίκεντρο είναι συχνά είτε η λειτουργία franchise με επίκεντρο την ομάδα είτε η λειτουργία loot-box συλλογής καρτών φαντασίας, η Visual Concepts έχει δημιουργήσει τη λειτουργία MyCareer και το κοινωνικό της κέντρο MMO, το The City, για να προσφέρουν μια συναρπαστική – και με κάποιο τρόπο, μετά από τόσα χρόνια, ασυναγώνιστη ακόμα – έλξη στον κόσμο του αθλητικού gaming.
Οι παίκτες δημιουργούν έναν χαρακτήρα και αποφασίζουν για μια κατασκευή όπως σε ένα RPG, που καθορίζει την απόδοση του παίκτη τους στο γήπεδο. Από εκεί, μπορούν να ακολουθήσουν μια λειτουργία ιστορίας που βασίζεται στην αφήγηση, να ενταχθούν σε μια ομάδα του NBA και να παίξουν πολλές σεζόν της καριέρας τους και, το καλύτερο από όλα, να μεταβούν στην ακμάζουσα κοινότητα του παιχνιδιού στο The City. Ο κοινός κοινωνικός χώρος που προσφέρει μια εντυπωσιακή γκάμα δραστηριοτήτων, όπως εκδηλώσεις περιορισμένου χρόνου, παιχνίδια pick-up σε γήπεδα στυλ streetball, ανταγωνιστικά παιχνίδια 5v5 με αποκλειστικές ομάδες συμπαικτών και πολλά άλλα. Φέτος, μπορούν ακόμη και να αγωνιστούν καρτ.
Το City και το MyCareer συνδυάζονται για να δημιουργήσουν τη βαθύτερη εμπειρία αθλητικών τυχερών παιχνιδιών στην αγορά, αλλά εμποδίζεται κάθε χρόνο από μια κοινότητα που έχει μάθει να ξοδεύει επιπλέον μετρητά για να κάνει τους προσαρμοσμένους παίκτες τους ανταγωνιστικούς ή αλλιώς να πνίγονται σε μια θάλασσα άλλων που προχωρούν με το εικονικό κτύπημα των χρεωστικών τους καρτών. Αυτό συμβαίνει επειδή ο παίκτης του MyCareer κάνει το ντεμπούτο του ως τρομερός παίκτης εντός γηπέδου–με συνολική βαθμολογία 60 (OVR)–και τα χρήματα στο παιχνίδι, που ονομάζονται Virtual Currency (VC), μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη βελτίωση του παίκτη MyCareer, μάλλον από το να αγοράζουν απλά πουκάμισα και αθλητικά παπούτσια για αυτούς. Η κοινότητα είναι τόσο προσαρμοσμένη σε αυτήν την πραγματικότητα που είναι πραγματικά πολύ σπάνιο από την εμπειρία μου να βλέπω πολλούς παίκτες στη δεκαετία του ’60, ακόμη και την ημέρα κυκλοφορίας του παιχνιδιού.
Αν και σίγουρα δεν είναι αλήθεια, είναι αισθάνεται Όπως όλοι ξοδεύουν λίγο επιπλέον για να φέρουν τον παίκτη τους σε ένα OVR όπου μπορούν να ανταγωνιστούν άλλους στο διαδίκτυο, και οι κοινωνικές πιέσεις που συνεπάγεται το παιχνίδι μέσω των προσεκτικών σχεδιαστικών επιλογών του για πολλά χρόνια σημαίνουν ότι αυτό το πρόβλημα φαίνεται ότι δεν βελτιώνεται σχεδόν ποτέ. Την ημέρα της εκτόξευσης, περίμενα δίπλα στη σήραγγα του μετρό όπου οι παίκτες φτάνουν στο The City και προσπάθησα να εντοπίσω τους παίκτες των οποίων τα πανό έδειχναν ότι εξακολουθούσαν να αιωρούνται γύρω στα 60 ή και 70 OVR. Ήταν σπάνιο να έβρισκα ένα, και όταν το βρήκα, έμειναν ακίνητοι, υποδηλώνοντας το καθόλου απίθανο σενάριο ότι ο άνθρωπος από την άλλη άκρη μπορεί να αγόραζε το VC του εκείνη τη στιγμή, ώστε να μπορούν να αναβαθμίσουν τη συσκευή αναπαραγωγής τους.
Ένας παίκτης που επιλέγει να μην επενδύσει στο VC θα ξεκινήσει το παιχνίδι στα 60 OVR και θα πρέπει σιγά-σιγά να βελτιωθεί μέσω του παιχνιδιού, με κίνδυνο να μείνει έξω από τους φίλους και τους συμπαίκτες του που ξόδεψαν περισσότερα και δεν είναι πρόθυμοι να έχουν χαμηλό επίπεδο παίκτη της ομάδας τους. Ένας παίκτης που πληρώνει μόνο Τα 70 $ στο NBA 2K είναι πιθανό να κάνουν τα παιχνίδια πιο δύσκολα για όλους. Εάν είστε ένα από τα 10 άτομα που παίζουν σε ένα παιχνίδι PvP την ημέρα κυκλοφορίας και τα εννέα από αυτά είναι 80+ OVR και είστε 60 OVR, θα περάσετε άσχημα και θα τα καταφέρετε χειρότερη εμπειρία των συμπαικτών σας επίσης. Μέχρι το 2024, η κοινότητα του NBA 2K έχει φαινομενικά προσαρμοστεί σε αυτήν την πραγματικότητα ξοδεύοντας απλώς ότι χρειάζεται για να παραμείνει βιώσιμος ως παίκτης.
Για τη φετινή αναθεώρηση, δοκίμασα μια νέα μέθοδο στην οποία δεν ξόδεψα κανένα από τα 100.000 VC (αξίας περίπου $30) που συνοδεύει το αντίγραφο της κριτικής μου για το παιχνίδι, ώστε να μπορώ να το ζήσω καλύτερα ως παίκτης 60 OVR που προσπαθώ να φτιάξω Ο παίκτης μου είναι καλύτερος μέσω της προπόνησης, του παιχνιδιού διαφορετικών τρόπων λειτουργίας και, αλλιώς, του αλέθοντάς τον. Αυτό που βρήκα ήταν ότι το παιχνίδι δεν είναι καθόλου διασκεδαστικό. Στο PvP, ήμουν μια σταθερή πηγή απογοήτευσης για τους συμπαίκτες μου, καθώς δεν μπορούσα να καλύψω πολύ καλύτερους παίκτες στην άλλη ομάδα, είτε ήταν άνθρωποι είτε ακόμη και τα αφεντικά της CPU του παιχνιδιού. Σε λειτουργίες όπου μπορείτε να δείτε τις αξιολογήσεις OVR άλλων, μερικοί αποχώρησαν γρήγορα από το matchmaking, ίσως επειδή δεν ήθελαν τον πονοκέφαλο που θα έφερνα.
Άλλες λειτουργίες κρύβουν αυτόν τον αριθμό, αλλά το χαμηλό εικονιστικό ανώτατο όριο του παίκτη μου σήμαινε ότι σύντομα θα κατέληγαν στο ίδιο συμπέρασμα, σύμφωνα με την εμπειρία μου. Ουσιαστικά με επέλεξαν τελευταίο για μάθημα γυμναστικής γιατί δεν ήθελα να πληρώσω άλλα 30 ή περισσότερα δολάρια για να κάνω τον παίκτη μου ικανό. Ακόμη και σε παιχνίδια σόλο καριέρας, ένιωθα σαν να είχα κολλήσει στους Pistons την περασμένη σεζόν. Τα κατάφερα όχι 48 ώρες πριν υποχωρήσω και χρησιμοποίησα το VC μου για να αγοράσω καλύτερα χαρακτηριστικά για τον παίκτη μου μόνο και μόνο για να μπορέσω να πετύχω οτιδήποτε σημαντικό στο παιχνίδι.
Το αργό τρίψιμο από 60 OVR σε κάτι καλύτερο θα ήταν απολαυστικό αν όλοι βρίσκονταν στην ίδια κατάσταση. Αντίθετα, οι διακομιστές του παιχνιδιού έρχονται στο διαδίκτυο και πριν οι παίκτες κάνουν οτιδήποτε άλλο, ένας φαινομενικά σημαντικός αριθμός από αυτούς αγοράζουν αμέσως ποσά από χρυσά νομίσματα εντός του παιχνιδιού που θα μπορούσαν να γεμίσουν το θησαυροφυλάκιο του Σκρουτζ Μακ Ντακ. Είναι αξιοσημείωτο για μένα ότι η ετήσια έκδοση $100 του παιχνιδιού, που φέτος ονομάζεται All-Star Edition, έρχεται με αρκετό VC για να φτάσει τους παίκτες σε περίπου 80 OVR, και ακόμα πολλοί παίκτες ξοδεύουν περισσότερα, επειδή βρίσκεις εύκολα παίκτες επισκιάζοντας 85 ή ακόμα και 90 OVR ακριβώς έξω από την πύλη. Οι παίκτες και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης συζητούν συχνά πόσα μεγάλα παιχνίδια έχουν μεταφερθεί στην αναμενόμενη τιμή των 70 $, αλλά το NBA 2K φαίνεται να είναι το πρώτο de facto αθλητικό παιχνίδι $100+. Το να πληρώνεις λιγότερο από αυτό ενώ ενδιαφέρεσαι για την καλύτερη λειτουργία του παιχνιδιού προκαλεί απογοήτευση και εξοστρακισμό.
Αυτό συνδέεται με κάτι που έγραψα πέρυσι, στο οποίο θρηνούσα πώς τα αθλητικά παιχνίδια ξεφεύγουν από τέτοια πράγματα ενώ άλλα παιχνίδια δεν μπορούν. Οι περισσότεροι δεν θα προσπαθούσαν, και όταν άλλοι κάνω δοκιμάστε μερικές φορές, όπως το Overwatch 2 που πληρώνει ορισμένους ήρωες ή το Star Wars Battlefront 2 που προσφέρει αναβαθμίσεις που αλλάζουν το παιχνίδι ως μικροσυναλλαγές, συνήθως δεν αργεί η βάση των παικτών που απορρίπτουν να επιβάλουν μια αλλαγή. Καταλαβαίνω ότι το κόστος δημιουργίας ενός βιντεοπαιχνιδιού αυτού του διαμετρήματος είναι απαγορευτικό, και γι’ αυτό πάντα ένιωθα άνετα με άφθονες επιλογές DLC καλλυντικών. Διάολε, έχω ξοδέψει πολλά από τα χρήματά μου σε παιχνίδια όπως το Fortnite, το Sea of Thieves, ακόμα και το NBA 2K, αγοράζοντας οπτικά εντυπωσιακές επιλογές στυλ για τα avatar μου. Έχω έρθει ακόμη και στη λειτουργία The City του NBA 2K που μοιάζει με εικονικό εμπορικό κέντρο — εν μέρει επειδή παρουσιάζεται σοφά σαν πεζόδρομος στην παραλία στο φετινό παιχνίδι, επομένως μοιάζει λιγότερο με μια γιγάντια αναδυόμενη διαφήμιση. Αλλά μόλις επιτρέψετε στο νόμισμα ενός παιχνιδιού να επηρεάσει δραματικά το παιχνίδι όπως το NBA 2K εδώ και πολλά χρόνια, σίγουρα έχει ξεπεραστεί ένα όριο.
Έχω την αίσθηση ότι αυτά τα οικονομικά προβλήματα δεν είναι επιλογή της Visual Concepts, και αυτό είναι πολύ πιθανό πιο κοντά σε μια εντολή εκδότη. Η ομάδα της Visual Concepts λατρεύει σαφώς το μπάσκετ και πραγματικά ανυπομονώ να μάθω για όλα τα υπέροχα νέα πράγματα που γίνονται με τη σειρά NBA 2K κάθε χρόνο. Το φετινό παιχνίδι δεν είναι διαφορετικό και θα πρέπει να διαβάσετε ολόκληρη την κριτική μου για το NBA 2K25 για να έχετε μια ευρύτερη αίσθηση του πόσο υπέροχο είναι κατά τα άλλα αυτό το παιχνίδι. Στέκεται πραγματικά μόνος με τόσους πολλούς τρόπους, και νιώθω σαν το ένα αθλητικό παιχνίδι που θα μπορούσα να παίζω για πάντα και να μην ξεμείνω ποτέ από ευχάριστα πράγματα να κάνω. Είναι πολύ κακό που, για τους περισσότερους παίκτες, υπάρχει ένα δαπανηρό ετήσιο εμπόδιο που πρέπει να ξεπεράσουν πριν μπουν στο γήπεδο.
VIA: GameSpot.com
