Πίσω το 2013, ο δισεκατομμυριούχος Έλον Μασκ έθεσε ένα όραμα ενός υπόγειου συστήματος σήραγγας «hyperloop» ικανό να χρησιμοποιεί μαγνητικά πεδία για να μεταδίδει ακτίνες από τη Νέα Υόρκη στο DC σε λιγότερο από 30 λεπτά. Το να πούμε ότι αυτά τα σχέδια δεν έχουν ολοκληρωθεί είναι υποτιμητικό. Η εταιρεία του Musk’s Boring μετέτρεψε την αρχική της εγκατάσταση δοκιμών σε χώρο στάθμευσης και φαίνεται να έχει ακυρώσει την τεχνολογία hyperloop για να επικεντρωθεί αργά. στέλνοντας το Tesla μέσα από σήραγγες. Hyperloop One, το πιο καλά χρηματοδοτούμενο από τα άλλα εγχειρήματα hyperloop, έκλεισε στα τέλη του περασμένου έτους. Αυτές οι μεγάλες αποτυχίες οδήγησαν ορισμένους σε κηρύξτε το hyperloop επίσημα νεκρόωστόσο, μια επιτυχημένη δοκιμή που ολοκληρώθηκε από μια ολλανδική εταιρεία hyperloop αυτή την εβδομάδα μπορεί να έβαλε ξανά τον κλάδο σε υποστήριξη ζωής.
Αυτή την εβδομάδα, Hardt Hyperloop ανακοινώθηκε Χρησιμοποίησε με επιτυχία τη μαγνητική αιώρηση για να σηκώσει έναν λοβό στον αέρα και να τον καθοδηγήσει ομαλά στα 90 μέτρα της διαδρομής δοκιμών μήκους 420 μέτρων. Το pod ολοκλήρωσε τη δοκιμή με μόλις 18 μίλια την ώρα, περίπου την ταχύτητα ορισμένων υπόγειων τρένων του μετρό. Αυτός δεν είναι πουθενά κοντά στον στόχο των 600 μιλίων την ώρα που έθεσε ο Μασκ και άλλοι ευαγγελιστές, αλλά είναι η αρχή για μια τεχνολογία που αγωνίζεται να κάνει οποιαδήποτε ουσιαστική κίνηση τα τελευταία χρόνια. Οι δοκιμές πραγματοποιήθηκαν στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Hyperloop στο Veendam της Ολλανδίας. Ο Hardt λέει ότι τώρα προετοιμάζεται για μια δοκιμή πλήρους ταχύτητας, η οποία θα έβλεπε το pod να πλησιάζει 62 μίλια την ώρα, αργότερα φέτος.
«Αυτό το επίτευγμα σηματοδοτεί ένα βασικό ορόσημο για την υλοποίηση του hyperloop στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο», δήλωσε ο Εμπορικός Διευθυντής του Hardt Hyperloop. «Είναι ένα σπουδαίο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση να συνεχίσουμε να αποδεικνύουμε τις άλλες πτυχές του hyperloop, όπως οι στροφές, η αλλαγή λωρίδας και τα οχήματα hyperloop που διακλαδίζονται μέσα και έξω».
Πώς λειτουργεί ένα hyperloop
Πρώιμο μηχανικό ενδιαφέρον για Οι λοβοί ώθησης αν και οι σωλήνες πεπιεσμένου αέρα χρονολογούνται μαύροι τουλάχιστον στη δεκαετία του 1870 αλλά οι εμπορικές προσπάθειες για τη μετατροπή αυτών των ιδεών σε μια βιώσιμη μέθοδο διαμετακόμισης ενισχύθηκαν πραγματικά την τελευταία δεκαετία. Θεωρητικά, ένα Hyperloop λειτουργεί χρησιμοποιώντας ένα κενό για να αναρροφά τον αέρα από μια σωληνοειδή τροχιά σήραγγας. Αυτή η αφαίρεση του αέρα της σήραγγας μειώνει σημαντικά την οπισθέλκουσα, η οποία επιτρέπει σε ένα λοβό να ταξιδεύει με υψηλές ταχύτητες. Οι υποστηρικτές της τεχνολογίας υποστηρίζουν ότι τα pods που ταξιδεύουν μέσω ενός hyperloop θα μπορούσαν ενδεχομένως να ανταγωνιστούν τις ταχύτητες ενός εμπορικού αεροσκάφους χωρίς να χρειάζεται να καίνε βενζίνη. Οι ίδιοι οι λοβοί χρησιμοποιούν μαγνητική αιώρηση (maglev) για να τα σηκώσετε και να τα κρατήσετε να αιωρούνται στη θέση τους κατά τη μεταφορά. Η ηλεκτρική πρόωση σπρώχνει τον κάδο προς τα εμπρός. Σε αντίθεση με ένα παραδοσιακό τρένο, οι σήραγγες hyperloop δεν έχουν ράγες, πράγμα που σημαίνει ότι οι λοβοί θα μπορούσαν να αλλάξουν κατευθύνσεις σε υψηλές ταχύτητες και ενδεχομένως να υπάρχουν ο σωλήνας που απαιτεί κάποιος, παρόμοιο με ένα αυτοκίνητο που βγαίνει από αυτοκινητόδρομο. Εάν πραγματοποιηθεί, τα hyperloops υποτίθεται ότι θα προσφέρουν μια επιλογή μεταφοράς υψηλής ταχύτητας που είναι αποτελεσματική και μειώνει την εξάρτησή μας από οχήματα που κινούνται με φυσικό αέριο. Δυστυχώς, αυτό φαίνεται απίθανο να συμβεί σύντομα, αν ποτέ.
Το να ξεπεραστούν τα τεχνολογικά εμπόδια που είναι εγγενή στα hyperloops μπορεί να είναι η ευκολότερη πρόκληση. Πολύ πιο δύσκολο είναι να καταλάβεις το υποδομές και υλικοτεχνικές απαιτήσεις που είναι απαραίτητες για να καταστούν βιώσιμα τα υπόγεια ταξίδια μεγάλης κλίμακας. Οι σήραγγες Hyperloop είναι μοναδικές και δεν λειτουργούν σε ανύπαρκτες υπόγειες σήραγγες. Αυτό σημαίνει ότι οι εταιρείες που κατασκευάζουν αυτά τα συστήματα θα πρέπει να βρουν το τεράστιο κεφάλαιο και τους πόρους που απαιτούνται για την κατασκευή εκατοντάδων ή και χιλιάδων μιλίων νέας υποδομής. Ακόμη και αν η χρηματοδότηση ήταν διαθέσιμη, αυτές οι εταιρείες θα πρέπει στη συνέχεια να αποκτήσουν δικαιώματα διέλευσης και να συνεργαστούν με τοπικούς ιδιοκτήτες ακινήτων και ρυθμιστικούς φορείς για να λάβουν έγκριση λειτουργίας. Όλα αυτά απαιτούν χρόνο και σοβαρές διαρκείς επενδύσεις. Αυτά τα αυξημένα κόστη χωρίς βραχυπρόθεσμη επιστροφή ήταν μέρος του λόγου που η Hyperloop One έκλεισε τις δραστηριότητές της πέρυσι.
Ταυτόχρονα, οι πρόσφατες εξελίξεις σε πιο συμβατικούς σιδηροδρόμους υψηλής ταχύτητας στις ΗΠΑ δυνητικά καθιστούν τη φιλόδοξη και δαπανηρή υπόσχεση των hyperloops λιγότερο ελκυστική. Πέρυσι, Brightline άρχισε επίσημα να προσφέρει βόλτες μεταξύ Μαϊάμι και Ορλάντα σε τρένα ικανά να φτάσουν τα 125 μίλια την ώρα. Οι κατασκευαστές έχουν επίσης επίσημα σπάσει το έδαφος για έναν πρώτο στο είδος του σιδηρόδρομο υψηλής ταχύτητας που θα μπορούσε να ολοκληρώσει ένα ταξίδι από το Λας Βέγκας στο Λος Άντζελες σε δύο ώρες. Ακόμη και το Τέξας, το οποίο αγωνίζεται εδώ και καιρό με την επέκταση των σιδηροδρόμων, είναι κάνοντας εισβολή σε ένα νέο σύστημα τρένων που θα μπορούσε να συνδέσει το Χιούστον με το Ντάλας. Με άλλα λόγια, το hyperloop δεν είναι εντελώς νεκρό, αλλά πιο ρεαλιστικές εναλλακτικές ευδοκιμούν.
The post Το Hyperloop δεν πέθανε, προφανώς εμφανίστηκε πρώτα στο Popular Science.
VIA: popsci.com
