Η επιφάνεια της γης είναι περίπου 70 τοις εκατό νερό. Ο μπλε πλανήτης μας είναι περισσότερο ωκεανός από οτιδήποτε άλλο. Και εδώ είναι ένα άλλο γεγονός: Σχετικά 80 τοις εκατό των καταναλωτικών αγαθών –σχεδόν όλα τα πράγματα που αγοράζουμε από καταστήματα και διαδικτυακά– μεταφέρονται με πλοίο. Σε συνδυασμό, αυτό σημαίνει ότι πολλά σκουπίδια καταλήγουν στη θάλασσα κατά τη διάρκεια μεγάλων ταξιδιών μεταξύ χερσαίων μαζών. «Όλοι είμαστε συνδεδεμένοι με τον ωκεανό, ακόμα κι αν απλά πηγαίνεις στο κατάστημα και αγοράζεις ρούχα», λέει Andrew DeVogelaereερευνητής οικολόγος με το Εθνικό Θαλάσσιο Καταφύγιο του Μόντερεϊ Μπέι.
Είναι δύσκολο να γνωρίζουμε ακριβώς πόσα πράγματα καταλήγουν στο απέραντο γαλάζιο, λέει Τζέσικα Κόνγουεϊειδικός ανταπόκρισης για το πρόγραμμα Marine Debris της NOAA. Ωστόσο, επισημαίνει μία μελέτη του 2020 που υπολογίζεται ότι περίπου 23 εκατομμύρια μετρικοί τόνοι πλαστικών απορριμμάτων έφτασαν στις πλωτές οδούς το 2016. Υπάρχουν πολλές πηγές θαλάσσιων συντριμμιών, σημειώνει. Η τακτική απορροή μεταφέρει τα σκουπίδια από τους δρόμους και τους χώρους υγειονομικής ταφής στη θάλασσα. Μεγάλες καταιγίδες και πλημμύρες σπρώχνουν μεγάλες εισροές ανθρωπογενών αντικειμένων στις ακτές. Η αλιεία, η γεώτρηση και άλλες θαλάσσιες βιομηχανίες αφήνουν σκουπίδια στο πέρασμά τους όπως πετονιές, δίχτυα και άλλος εξοπλισμός. Και μετά, φυσικά, εμπορευματοκιβώτια μεταφοράς πέφτουν από φορτηγά πλοίαπροκαλώντας διαρροές.
Κάθε χαμένο κομμάτι τεχνητού υπολείμματος στη θάλασσα συμβαίνει με ποικίλες τύχες. Κάποια πράγματα μπλέκουν την άγρια ζωή. Άλλοι τρώγονται κατά λάθος και καταλήγουν να εγκλωβίζονται στο πεπτικό σύστημα υδρόβιων ζώων ή να κυκλοφορούν στον τροφικό ιστό ως μικροπλαστικά. Ορισμένα πιο ογκώδη αντικείμενα, όπως συσκευές και άδεια πλοία, μπλοκάρουν τα κανάλια, προκαλώντας δυσκολίες πλοήγησης και οικονομική αναστάτωση, λέει ο Conway. Πολλά πλαστικά καταλήγουν να επιπλέουν κοντά στην επιφάνεια σε γύρους όπως το Great Pacific Garbage Patch. Και κάποια πράγματα γίνονται παραλία. Εδώ είναι μερικά από τα πιο περίεργα πράγματα που έχουν ξεβραστεί ποτέ σε αμμώδεις ακτές.
Φιλικοί Πλωτές
Το 1992, περίπου 28.000 λαστιχένιες παπάκια, χελώνες, κάστορες και βάτραχοι έπεσαν από ένα φορτηγό πλοίο κατά τη διάρκεια μιας καταιγίδας στον Βόρειο Ειρηνικό. Τα παιχνίδια μπάνιου παραβίασαν τον περιορισμό και κατέληξαν να επιπλέουν ελεύθερα στη μεγαλύτερη μπανιέρα όλων, που κυκλοφορεί στους ωκεανούς του κόσμου. Πήραν το δρόμο τους σε ακτές τόσο μακρινές όσο η Αυστραλία, η Ινδονησία, η Χιλή, η Χαβάη και η Αλάσκα. Μερικοί μάλιστα πέρασαν από το Βερίγγειο Στενό, διέσχισαν την Αρκτική Θάλασσα και προσγειώθηκε στις ακτές του Ηνωμένου Βασιλείου.
Οι ωκεανογράφοι Curtis Ebbesmeyer και James Ingraham παρακολούθησαν τα ταξίδια τους, έκαναν προβλέψεις και χρησιμοποίησαν τη μικρή περιβαλλοντική καταστροφή ως τρόπο να μελετήσουν τα ωκεάνια ρεύματα της Γης. Άλλα θαλάσσια συντρίμμια έχουν επίσης παράσχει πολύτιμες πληροφορίες, συμπεριλαμβανομένου ενός περιστατικού με φορτηγό πλοίο το 1990 που έστειλε περισσότερα από 60.000 παπούτσια Nike στη θάλασσα και αναπτήρες μιας χρήσης ξεβράστηκε στην Ανατολική Ασία.
Πολλά Lego
Πέντε εκατομμύρια Lego χάθηκαν όταν ένα φορτηγό πλοίο παραλίγο να ανατραπεί ανοιχτά της νοτιοδυτικής ακτής της Αγγλίας το 1997, σε ένα γεγονός γνωστό ως Μεγάλη διαρροή Lego. Έκτοτε ξεβράζουν τις βρετανικές και ευρωπαϊκές παραλίες.
Σε μια τρομερά ειρωνική ανατροπή, πολλά από τα εκατομμύρια κομμάτια πλαστικών μπλοκ διαμορφώθηκαν για να μοιάζουν με θαλάσσια πλάσματα ή με άλλο ναυτικό θέμα. Υπάρχουν βατραχοπέδιλα, δεξαμενές κατάδυσης, σωσίβιες λέμβους, φύκια, χταπόδια και πολλά άλλα. Ανάμεσα στο φορτίο ήταν επίσης περισσότεροι από 50.000 πλαστικοί καρχαρίες, αλλά σε αντίθεση με μερικά από τα ελαφρύτερα κομμάτια παιχνιδιού, οι καρχαρίες δεν φαίνεται να επιπλέουν. Μόνο ένα έχει ανακτηθεί μέχρι στιγμής, σύμφωνα με το Lego Lost At Sea, μια ομάδα μέσων κοινωνικής δικτύωσης που παρακολουθεί τα κομμάτια, και ήταν βυθοκόρησαν από τα βάθη από έναν ψαρά.
Ένα ΜΕΓΑΛΟ Lego
Ξεκινώντας το 2007, υπήρξαν αρκετές περιπτώσεις ενός γιγαντιαίου ειδώλου Lego που εμφανίστηκε στην παλίρροια ή στην παραλία σε διάφορες χώρες (Ολλανδία, τις ΗΠΑΙαπωνία και το ΗΒ–για να αναφέρουμε μερικά). Αν και αρχικά ήταν μυστηριώδη, όλα τα περιστατικά πιστεύεται ότι είναι έργο ενός ανώνυμου καλλιτέχνη με τίτλο “Εγώ Λέοναρντπου φυτεύει τα εικονιστικά γλυπτά του σε δημόσιες παραλίες (ή τα απελευθερώνει απευθείας στον ωκεανό) σε μια πράξη περφόρμανς.
Άλλες περιπτώσεις σκόπιμα φυτευμένου πλυσίματος παραλίας που τραβάει την προσοχή περιλαμβάνουν ένα ψεύτικο κρανίο δράκου που εγκαταστάθηκε σε μια παραλία του Ηνωμένου Βασιλείου γνωστή για τα ευρήματα απολιθωμάτων το 2013. Ήταν μια τακτική viral marketing για την 3η σεζόν του Game of Thrones.
Τηλέφωνα Garfield
Για 35 χρόνια, στοιχειωδώς σπασμένα καινοτόμα τηλέφωνα σταθερής τηλεφωνίας σε σχήμα όπως η αγαπημένη κωμική γάτα Garfield, συνέχιζαν να ξεβράζονται στη Βρετάνη της Γαλλίας. Η πηγή των εξειδικευμένων συσκευών ήταν ένα μυστήριο για δεκαετίες, μέχρι που θυμήθηκε ένας ντόπιος ένα εμπορευματοκιβώτιο πλοίου τοποθετημένο σε μια σχεδόν απρόσιτη θαλάσσια σπηλιά. Τελικά, οι Γάλλοι μπόρεσαν να εντοπίσουν την πηγή όλων αυτών των περίεργων Garfields. Δυστυχώς, από το 2019ακόμα δεν κατάφεραν να καθαρίσουν τη σπηλιά.
τσιγάρα
Το αδέσποτο αποτσίγαρο που μολύνει την άμμο σε μια καλοκαιρινή απόδραση δεν είναι και τόσο παράταιρο. Αλλά όταν χιλιάδες πακέτα και πλήρη χαρτοκιβώτια βγαίνουν στη στεριά, αυτό είναι μια διαφορετική ιστορία. Το 2014, ένα δανικό φορτηγό πλοίο πέταξε 500 εμπορευματοκιβώτια στα γαλλικά ύδατα. Μέσα σε τουλάχιστον ένα από αυτά υπήρχαν χαρτοκιβώτια και χαρτοκιβώτια τσιγάρων Marlboro. Οι αρχές του Ηνωμένου Βασιλείου ανέφεραν την αφαίρεση 11 εκατομμύρια τσιγάρα από μία μόνο παραλία κατά τη διάρκεια μιας προσπάθειας καθαρισμού στη νοτιοδυτική Αγγλία. Και μόλις δύο χρόνια αργότερα, το το ίδιο πράγμα φαίνεται να έχει ξαναγίνει. Τα τσιγάρα δεν ήταν πλέον κατάλληλα για κάπνισμα, αλλά το βρετανικό τελωνείο φέρεται να τους αποτέφρωσε για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Ιατρικά απόβλητα
Σωροί ιατρικών απορριμμάτων, συμπεριλαμβανομένων βελόνων, σύριγγων και φιαλών χαπιών που ξεπλένονται Παραλίες στο μέσο του Ατλαντικού τον Σεπτέμβριο του τρέχοντος έτους – προσωρινά κλείνοντας δημοφιλείς παραλίες για κολύμπι στο Μέριλαντ, τη Βιρτζίνια και το Ντέλαγουερ. Εβδομάδες μετά το περιστατικό, οι ανακριτικές αρχές δεν έχουν ακόμη προσδιορίσει δημόσια την πηγή των επικίνδυνων συντριμμιών.
Ωστόσο, δεν είναι η πρώτη φορά που τα ιατρικά απόβλητα μολύνουν τις παραλίες. Το 2019, ένα παρόμοιο πλύσιμο συνέβη στο Πακιστάν. Και το 2008, κατηγορήθηκε ένας οδοντίατρος για παράνομη απόρριψη σακουλών απορριμμάτων γεμάτες βελόνες και άλλα απορρίμματα σε μια είσοδο στην ακτή του Τζέρσεϊ.
Στην πιο πρόσφατη περίπτωση, αν και δεν έχει βρεθεί ακόμη ο υπεύθυνος, ο Conway λέει ότι δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο. «Υπάρχει πολλή κακοδιαχείριση στον τρόπο με τον οποίο χειριζόμαστε τα απόβλητα και υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για τα απόβλητα να απελευθερωθούν στο περιβάλλον κατά τη μεταφορά τους», εξηγεί. Είναι πιθανό τα ιατρικά απόβλητα να ήταν σε φορτηγό πλοίο ή φορτηγίδα σκουπιδιών για μεταφορά αλλού, καθώς πολλά μέρη, όπως νησιά χαμηλά στην ξηρά, μεταφέρουν τα σκουπίδια τους στον ωκεανό.
Το πλύσιμο των παραλιών μπορεί να είναι τοπικά περιβαλλοντικά φιάσκο και χρειάζεται πολλή προσπάθεια για να καθαριστούν τόνοι επικίνδυνων ιατρικών αποβλήτων από την αμμουδιά της φύσης. Κατά κάποιο τρόπο, όμως, είναι το καλύτερο σενάριο για τα θαλάσσια συντρίμμια, λέει ο DeVogelaere. «Αν κάτι έρθει στην ακτή, μπορεί να αφαιρεθεί», εξηγεί. Αντίθετα, τα πράγματα που βυθίζονται είναι κολλημένα εκεί. Ο DeVogelaere πέρασε περίπου δύο δεκαετίες παρακολουθώντας ένα από τα 15 εμπορευματοκιβώτια που χάθηκαν στο Εθνικό Θαλάσσιο Καταφύγιο του Μόντερεϊ Μπέι. Αρχικά, το κοντέινερ έπεσε στη βαθιά θάλασσα και συνέτριψε τα πάντα από κάτω του. Με τα χρόνια, προσελκύεται ιδιοσυγκρασιακή ζωική κοινότηταδιαφορετικό από τα πάντα γύρω του.
Μετά από 20 χρόνια, και δεν υπάρχει σχεδόν καμία υποβάθμιση στο ίδιο το δοχείο, ενώ αλλάζει το περιβάλλον του. Κοιτάζοντας το, «θα σκεφτόσασταν, «α, αυτό θα μπορούσε να είχε πέσει εδώ μέσα πέρυσι», λέει. Πέρα από τις υπερτοπικές επιπτώσεις, η ανησυχία του DeVogelaere είναι ότι τα εμπορευματοκιβώτια που χάνονται κατά μήκος σταθερών ναυτιλιακών διαδρομών χρόνο με το χρόνο θα μπορούσαν να δημιουργήσουν «σκαλοπατάκια» για χωροκατακτητικά είδη στη βαθιά θάλασσα – επιτρέποντας στα πλάσματα να πηδούν από το ένα σημείο στο άλλο. Η βαθιά θάλασσα είναι ελάχιστα μελετημένη, σημειώνει. «Δεν γνωρίζουμε καν τα ονόματα πολλών από αυτά τα πράγματα… επηρεάζουμε ένα ολόκληρο οικοσύστημα που δεν καταλαβαίνουμε καν».
VIA: popsci.com
