Στο What We’re Listening To, οι συγγραφείς και οι συντάκτες του Engadget συζητούν μερικές από τις πρόσφατες μουσικές κυκλοφορίες που είχαμε σε επανάληψη. Αυτή η δόση έχει τα πάντα, από πρότυπα τζαζ μέχρι The Jesus Lizard.
Lady Gaga – Αρλεκίνος
Δεν είχα περάσει ούτε ένα λεπτό Αρλεκίνος πριν το συνειδητοποιήσω, Ω, θα γίνω τόσο ενοχλητικός στην αγάπη μου για αυτό. Δυστυχώς για όλους στη ζωή μου (και μάλιστα διπλά γιατί τραγουδάω μαζί), το ξέσπασε όλο το Σαββατοκύριακο από την έκπληξη την Παρασκευή. Η Gaga είναι μια δυναμική και όσο κι αν λατρεύω την ερμηνεία της στην ποπ, πάντα εκπλήσσομαι όταν την ακούω να κάνει τζαζ. Και Αρλεκίνος είναι γεμάτη από αυτό.
Αρλεκίνος είναι ένα συνοδευτικό άλμπουμ μιας ταινίας που πρόκειται να κυκλοφορήσει σύντομα (Τζόκερ: Folie à Deux) και περιλαμβάνει σχεδόν εξ ολοκλήρου τραγούδια διασκευής — ένας συνδυασμός που συνήθως μπορεί να με απογοητεύσει. Αλλά οι κλασικές εκδοχές της Gaga όπως το “World on a String” και το “Smile” είναι σχεδόν ανατριχιαστικές. Η ενέργειά της σε κομμάτια όπως το “Gonna Build a Mountain” είναι μέσα από την οροφή. Θα μπορούσα να το είχα κάνει χωρίς το “Oh, When the Saints”, αλλά πραγματικά δεν το διαλέγω τώρα. Υπάρχουν μόνο δύο πρωτότυπα τραγούδια στο άλμπουμ και είναι εντελώς διαφορετικά κτήνη, το καθένα εντυπωσιακό με τον δικό του τρόπο. Το “Happy Mistake” είναι ξεκάθαρο που ξεχωρίζει και θα κλαίω απαλά γι’ αυτό για τα επόμενα χρόνια.
Babe Haven – Ενόχληση
Στο ακριβώς αντίθετο άκρο του φάσματος, έχω ασχοληθεί πραγματικά με το πιο πρόσφατο άλμπουμ του πανκ συγκροτήματος Babe Haven, Ενόχληση, πρόσφατα. Είναι 25 λεπτά queer femme οργής και δεν το χορταίνω. Ελέγξτε το Bandcamp.
— Cheyenne MacDonald, Συντάκτης Σαββατοκύριακου
Η σαύρα του Ιησού – Ράφι
Ακόμη και οι εγκωμιαστικές κριτικές των άλμπουμ της επιστροφής βασίζονται σε προσδοκίες που μετριάζονται με προληπτική συγγνώμη ή επαίνους οίκτου. Είναι αναπόφευκτη μια σύγκριση με πιο βαριές μέρες μουσικής επείγουσας ανάγκης. τσούζει για τους ίδιους λόγους με το να ακούς «φαίνεσαι υπέροχη για την ηλικία σου.” Μακάρι να υπήρχε κάποιος τρόπος να κάνω έναν απολογισμό Ράφι χωρίς αυτές τις αποσκευές, γιατί οι Jesus Lizard δεν ακούγονται απλώς καλύτεροι από ένα συγκρότημα που έκανε διακοπές τρεις δεκαετίες. απλά δεν ακούγεται καθόλου σαν να έχει περάσει ο καιρός.
Ράφι γόνοι με συγκλονιστική δυσθεώρηση μέσα στο έργο τους. Σίγουρα, “Τι θα γινόταν αν;” δεν φτάνει στο slash και το sprawl των προηγούμενων μαιάνδρων όπως το “Rodeo in Joliet”, αλλά το “Lord Godiva” γλιστράει στα πιο Duane Denison του Duane Denison riff, κεραυνούς και αργού πετρελαίου. Η μανιακή σωματικότητα της φωνής του Ντέιβιντ Γιόου είναι αναλλοίωτη — ούτε πιο τρελή μετά από 60+ χρόνια ταλάντευσης σε φαντάσματα, ούτε μετριασμένη από την προσπάθεια.
Τόσες πολλές μπάντες φαινομενικά παγωμένες στο κεχριμπάρι αναδύονται απογυμνωμένες, σαν να καλύπτονται. Θα ανακτούσαν μανιωδώς τις μέρες της δόξας τους, αν είχαν την ενέργεια να κάνουν κάτι ξέφρενο πια. ΡάφιΤο , μέσα από την απόλυτη αγριότητα, είναι αντίθετα ένα συγκρότημα που συνεχίζει να κάνει ακριβώς αυτό που έκανε πάντα, όπως έκανε πάντα, και ακούγεται πολύ ωραίο να το κάνει.
— Avery Ellis, Αναπληρωτής Συντάκτης, Reports
Sabrina Carpenter – Short n’ Sweet
Υπάρχει ένα μέρος του εαυτού μου που μισεί να συμβαδίζει με την ποπ μουσική, και αυτό είναι το κομμάτι μου που ανατριχιάζει όταν συνειδητοποιώ ότι τα τελευταία άλμπουμ που έχω ακούσει ήταν αυτά των πριγκίπισσες της ποπ Ariana Grande, Billie Eilish, Taylor Swift και άλλων . Αυτό είναι επίσης το μέρος του εαυτού μου που αντιστάθηκε στο να ακούει το τελευταίο άλμπουμ της Sabrina Carpenter για μήνες (και μάλλον το μέρος μου που αρνήθηκε να παρακολουθήσει το απίστευτο Schitt’s Creek μέχρι φέτος).
Τα λέω όλα αυτά μόνο για να εξηγήσω γιατί άργησα να εκτιμήσω την καλοσύνη που είναι Short n’ Sweet. Και το μέρος του εαυτού μου που δεν κρίνει τον εαυτό μου έχει αγαπήσει ασύστολα τη νέα μουσική της Carpenter και ρωτάει όλους τους φίλους μου αν έχουν ακούσει τα τραγούδια της. Όταν μίλησα σε διάφορες ομάδες φίλων μου για αυτήν, αυτό που έγινε σαφές είναι πώς υπάρχει κάτι για όλους, ανεξάρτητα από την ποικιλία στα γούστα μας.
Αλλά πίσω στο θέμα που έλεγα προηγουμένως: Ακόμα κι αν αυτό το είδος χαλαρής ατμόσφαιρας σε κλαμπ χορού δεν σας αρέσει, υπάρχουν πολλά Short n’ Sweet που μπορεί να σας αρέσει. Δεν ήμουν τόσο μεγάλος θαυμαστής του “Please please please”, για παράδειγμα, αλλά ξέρω φίλους που το λατρεύουν. Και ενώ το “Bed Chem” και το “Good Graces” δεν μου κάνουν τις αισθήσεις όπως το “Espresso”, αυτά τα δύο είναι από τα τραγούδια της με τα υψηλότερα τραγούδια στο Spotify. Αρχίζω επίσης να ζεσταίνομαι στο «Juno».
Αυτό σημαίνει ότι όλοι έχουμε διαφορετικά γούστα. Ίσως είστε περισσότερο φαν του Chappell Roan. Μου αρέσουν και μερικά από τα τελευταία της κομμάτια, όχι τόσο όσο μου αρέσουν τα Carpenter’s. Επίσης, απολαμβάνω πολύ τη λάμψη που είναι το “Die With a Smile” των Bruno Mars και Lady Gaga, κάτι που θα προσθέσω στο ρεπερτόριό μου στα ντουέτα καραόκε, αλλά παίζω ήδη λιγότερο συχνά στις μέρες μας. Αν προτιμάτε τη μουσική από τους Ariana Grande, NewJeans και Doja Cat, πιθανότατα θα περάσετε καλά με τη Sabrina Carpenter. Και αφού άργησα τόσο πολύ στο πάρτι, μάλλον το έχεις ήδη κάνει.
— Cherlynn Low, Αναπληρωτής Συντάκτης, Κριτικές
VIA: engadget.com
