Για να κατανοήσετε το φάσμα του Ισπανού σκηνοθέτη Nacho Vigalondo, αρκεί να δείτε τις δύο πιο δημοφιλείς μεγάλου μήκους ταινίες του: Χρονοεγκλήματα και Κολοσσιαίος. Το πρώτο, το μεγάλου μήκους σκηνοθετικό του ντεμπούτο, είναι ένα θρίλερ τρόμου επιστημονικής φαντασίας του 2007 που ακολουθεί έναν μέσο άνθρωπο που μαστίζεται από έναν μασκοφόρο άγνωστο που κρατά το ψαλίδι. Το δεύτερο είναι η απίστευτη κωμωδία της Anne Hathaway του 2016 που είχε τη βραβευμένη με Όσκαρ σταρ του κινηματογράφου να υποδύεται ένα ανθρώπινο ναυάγιο που κατά λάθος εκδηλώνει ένα επικίνδυνο kaiju πάνω από τη Σεούλ. Εκ πρώτης όψεως, αυτές οι δύο ταινίες έχουν ελάχιστα κοινά στοιχεία, πέρα από το ότι είναι πολύ περίεργες και πολύ ικανοποιητικές. Αλλά στον πυρήνα τους είναι μια συναρπαστική έξαρση, μια ανατριχιαστική ανατροπή και μια σκοτεινή αίσθηση του χιούμορ που δείχνει μια βαθιά κατανόηση της πολυπλοκότητας της ανθρωπότητας.
Η εκτίμησή μου και για τις δύο αυτές ταινίες είναι ο λόγος που προσέγγισα την τελευταία του Vigalondo, Daniela Foreverμε ζαλισμένη προσμονή. Σε σενάριο και σκηνοθεσία του Vigalondo, αυτό το ρομαντικό δράμα επικεντρώνεται σε έναν όμορφο DJ που ονομάζεται Nicolás (Τρελοί πλούσιοι Ασιάτες‘ Henry Golding), ο οποίος θρηνεί το θάνατο της φίλης του Daniela (Beatrice Grannò). Αλλά μια επιστημονική δοκιμή που περιλαμβάνει διαυγή όνειρα θα μπορούσε να ανοίξει μια πόρτα για να επανασυνδεθεί μαζί της – σε κάποιο επίπεδο.
Αν και ξεκάθαρα εγκάρδιος, Daniela Forever του λείπει η ενέργεια και το πνεύμα των καλύτερων του Vigalondo. Αυτό που παραδίδει αντ ‘αυτού είναι ένα μαντάλινο σλόγκαν.
Daniela Forever κυλιέται σε μια ζοφερή αισθητική.
Ο Χένρι Γκόλντινγκ περπατά μέσα στην κίνηση στο «Ντανιέλα για πάντα».
Πίστωση: TIFF
Για να αντικατοπτρίσει πόσο χλωμή και μίζερη αισθάνεται η ζωή του Nicolás χωρίς τη Daniela, ο Vigalondo απαθανατίζει τον κόσμο του ξύπνιου σε βρώμικο χαρτί 16 χιλιοστών. Η αναλογία διαστάσεων 4:3 είναι κλειστοφοβική, τα χρώματα είναι λασπωμένα και σιωπηλά. Είναι αποτελεσματικό στην καθιέρωση της άποψης του Nicolás, αλλά καθώς αυτή η θλιβερή αισθητική περιλαμβάνει πολλά από Daniela Foreverτου χρόνου εκτέλεσης, είναι επίσης πνευματικά εξαντλητικό. Μεγάλο μέρος του εκθετικού διαλόγου της ταινίας – η καθιέρωση των φίλων του, το πείραμα του ύπνου και το ποια ήταν η Daniela – είναι όλα στριμωγμένα σε αυτό το σκοτάδι. Είναι πραγματικά δύσκολο να αντέξεις αυτή την πρώτη πράξη, η οποία είναι ανελέητα βουτηγμένη σε αυτοαπέχθεια και οπτική λάσπη.
Σημειωτέον, οι επίσημες φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν είναι από τον κόσμο των ονείρων του Nicolás, όπου τα χρώματα είναι ζωντανά, η αναλογία διαστάσεων είναι πολύ ευρύτερη, η Daniela είναι ζωντανή και ο ήρωας είναι βασικά άθικτος, λατρεύεται από όλους και πέφτει από τα αυτοκίνητα σαν μύγες. Τα πειραματικά χάπια του επιτρέπουν να μπει σε κατάσταση ύπνου, όπου έχει τον έλεγχο του ονείρου του και της ονειρεμένης εκδοχής της Daniela — τουλάχιστον στην αρχή.
Κορυφαίες ιστορίες Mashable
Daniela ForeverΗ μεγάλη ανατροπή του είναι αρκετά προφανής.
Ο Henry Golding και η Beatrice Grannò δείχνουν βαριεστημένοι στο «Daniela Forever».
Πίστωση: TIFF
Όπως τα κυριολεκτικά ονειρεμένα κορίτσια του Eternal Sunshine of the Spotless Mind και Ruby Sparksη Ντανιέλα αρχίζει τελικά να επαναστατεί ενάντια στην εννοιολογική της φυλακή. Στην αρχή, είναι ένα σωρό χαμόγελα και twee στολές με νάρυ έναν ψίθυρο παραπόνων. Αλλά αυτή η αφρώδης εικονογράφος αρχίζει να αισθάνεται σύγχυση και περιορισμένη από έναν κόσμο φτιαγμένο από την περιορισμένη φαντασία του φίλου της. Μετά, όταν είναι ξύπνιος, φαίνεται ότι υπάρχει ερήμην του, πέρα από τα όρια των προσδοκιών του. Ουσιαστικά, ακόμα και όταν είναι νεκρή, έχει μια δική της ζωή. Εδώ είναι που η πλοκή παίρνει τη στροφή του Vigalondo, όπου ο ήρωας γίνεται κακοποιός παραβιάζοντας τη μνήμη αυτής της Daniela για να ταιριάζει στις δικές του ανάγκες.
Αυτό δεν είναι κοντά στο μυαλό που προσφέρονται σε κανένα από τα δύο Χρονοεγκλήματα ή Κολοσσιαίοςγιατί η στροφή τηλεγραφείται από νωρίς από τον τρόπο που μιλάει για τη Ντανιέλα. Στα όνειρά του, είναι λιγότερο άτομο παρά μια συλλογή από ηλιόλουστες αναμνήσεις. Αυτό αφήνει τον Grannò να παίξει μια όμορφη μαριονέτα για μεγάλο μέρος της ταινίας, προτού πέσει σε κρίσεις ολισθηρής θλίψης. Λαμβάνοντας υπόψη πόσο περίπλοκα και σκληρά αστεία έγραψε ο Vigalondo ΚολοσσιαίοςΗ λυσσασμένη ηρωίδα του Χάθαγουεϊ, θα υποθέσω ότι η Ντανιέλα έχει γραφτεί σκόπιμα σαν να την ονειρεύτηκε ένα αντράκι που αγωνίζεται να καταλάβει την εσωτερική ζωή των γυναικών. Θεματικά, αυτό έχει νόημα, καθώς μέρος του πένθους είναι μια εξιδανίκευση των νεκρών, η αποκάλυψη των ελαττωμάτων τους για να επικεντρωθεί στη δόξα που χάνεται.
Σε αυτό, ο Vigalondo μπορεί να παλεύει με ένα στάδιο θλίψης που είναι σαφώς καταστροφικό – όχι μόνο για τον πενθούντα αλλά και για τη μνήμη του χαμένου αγαπημένου προσώπου. Και αυτό είναι ενδιαφέρον. Θα μπορούσε να εξηγήσει ακόμη και μια ξέφρενη τρίτη πράξη που βαραίνει απότομα σε μια σειρά από ανατροπές που ακόμα δεν είμαι πεπεισμένος ότι έχουν νόημα. Αλλά ακόμα και στα ακατάστατα μηνύματα, μπορείτε να νιώσετε τη σοβαρότητα του Βιγκαλόντο να επικοινωνήσει για την αυτοκαταστροφή που ενυπάρχει στο πένθος. Και παρόλο που μπορώ να σεβαστώ αυτήν την επιδίωξη, δεν μπορώ να συνδεθώ με την εκτέλεση εδώ. Και ένα μεγάλο μέρος του γιατί είναι ο Golding.
Ο Χένρι Γκόλντινγκ δεν είναι ο κορυφαίος άνθρωπος Daniela Forever χρειάζεται.
Ως γνωστόν, ο Γκόλντινγκ έφτασε στο αστέρι λόγω μιας ανοιχτής κλήσης για να βρει τον πρωταγωνιστικό ρόλο το 2017 Τρελοί πλούσιοι Ασιάτες. Ήταν αναμφισβήτητα τολμηρός ως ο μεγαλόψυχος και όμορφος διάδοχος του rom-com, Νικ. Συνέχισε να παίζει τον σαγηνευτικό σύζυγο/φίλο στο κωμικό θρίλερ Μια απλή χάρη, η εξωφρενικά σχεδιασμένη διακοπές rom-com Τα περασμένα Χριστούγεννακαι η προσαρμογή του Netflix της Jane Austin’s Περσούαςιόν. Υπηρέτησε επίσης καλά ως φιγούρα δράσης που σιγοκαίει Snakes Eyes και Το Υπουργείο Αντζέντλεμαν Πολέμου. Αλλά μέσα Daniela Foreverο Γκόλντινγκ είναι πάνω από το κεφάλι του.
Αυτό το σουρεαλιστικό δράμα απαιτεί στιγμές εσωτερικού προβληματισμού, απεχθούς λαχτάρας, ολοκλήρου κλάματος και έναν καταιγισμό αντικρουόμενων συναισθημάτων που παίζονται γρήγορα και εξαγριωμένα καθώς ο Nicolás παλεύει με μια κορυφαία επιλογή για το πώς μπορεί να τελειώσει αυτή η ιστορία. Όταν ο Nicolás χρειάζεται μόνο να είναι απαλός και γοητευτικός, ο Golding υπερέχει. Αλλά συνολικά, η απόδοσή του στερείται αποχρώσεων, που κυμαίνονται από επίπεδη έως ψευδή. Έτσι, οι σκηνές που προορίζονταν να είναι καταστροφικές αισθάνονται στην καλύτερη περίπτωση άβολες, όπως το να βλέπεις ένα παιδί να ξεσπά σε ένα διάδρομο παντοπωλείου.
Δεν χαίρομαι που γράφω αυτήν την κριτική. Στηρίζω τον Vigalondo, του οποίου οι ταινίες είναι βαθιά προσωπικές, σαν να κάνετε μια μακρά, συναρπαστική συζήτηση με τον ίδιο τον άντρα. Στο παρελθόν, έχει δημιουργήσει πρωταγωνιστές που είναι ένας συναρπαστικός συνδυασμός «κακών» και «καλών», χαράσσοντας αφηγήσεις μοναδικές και συναρπαστικές. Αλλά αυτός νιώθει χαμένος στις σκέψεις του, σαν ο Βιγκαλόντο να έχει ξεχάσει το κοινό του. Μπορεί να μαντέψει κανείς τις προθέσεις του, αλλά το όραμα είναι ασαφές. Οι χαρακτήρες του αισθάνονται σημαίνοντες, όχι άνθρωποι. Και το καστ του δεν μπορεί να επωμιστεί το σενάριο πειστικά. Τελικά, Daniela Forever φαίνεται σαν το πείραμα ύπνου στο κέντρο του: καλοπροαίρετο, αλλά περισσότερο μπερδεμένο παρά διαφωτιστικό.
Daniela Forever αναθεωρήθηκε για την Παγκόσμια Πρεμιέρα του στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο. Η ταινία έκανε στη συνέχεια την αμερικανική πρεμιέρα της στο Fantastic Fest.
VIA: mashable.com
