Μια ολόκληρη γενιά εφήβων το έμαθε δύσκολα ότι κανείς δεν τολμά να κοιμηθεί στο Springwood, Ohio, εκτός και αν θέλει να ρισκάρει να μην ξυπνήσει ποτέ.
Το υπερφυσικό slasher του Wes Craven του 1984, “A Nightmare on Elm Street”, βοήθησε να αλλάξει το είδος της ταινίας τρόμου για πάντα. Άνοιξε τον κόσμο των κινηματογραφικών μανιακών, χρησιμοποιώντας κακόβουλη φαντασία για να απεικονίσει έναν κακό που μπορούσε να σε σκοτώσει όταν ήσουν πιο ανυπεράσπιστος. Ο Freddy Krueger, ο “Springwood Slasher”, βρήκε το φλεγόμενο τέλος του στα χέρια της δικαιοσύνης των πολιτών, πυρπολημένος από γονείς που αρνήθηκαν να δουν έναν παιδοκτόνο να αφήνεται ελεύθερος. Από πέρα από τον τάφο, όμως, στο βασίλειο των ονείρων, ο Krueger εισήγαγε μια νέα εποχή τρόμου, σκοτώνοντας τα εφηβικά παιδιά των ανδρών και των γυναικών που τον κατέστρεψαν.
Ο Krueger είχε μια εμβληματική εμφάνιση και πιθανώς το καλύτερο όπλο στην ιστορία του τρόμου – το γάντι με τα ξυραφάκια. Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’80, ο Krueger έγινε φαινόμενο του ποπ πολιτισμού με ταινίες, τηλεοπτικές εκπομπές, άλμπουμ, ατελείωτα εμπορεύματα και ακόμη και μια τηλεφωνική γραμμή. Καθώς οι ταινίες προχωρούσαν, ο Krueger έγινε αντι-ήρωας με ατάκες, κάτι που το remake του 2010 προσπάθησε να αναιρέσει.
Οπότε είναι η τέλεια στιγμή για να δούμε όλες τις ταινίες. Κατεβείτε λοιπόν στο λεβητοστάσιο και παρακολουθήστε τα θύματα του Freddy να συναντούν τα βίαια τέλη τους με τρόπους που μόνο ο ίδιος ο Freddy θα μπορούσε να επινοήσει, καθώς μεταμορφώνεται σε τηλεόραση, γιγάντιο σκουλήκι, δελεαστική νοσοκόμα, σεφ, υπερήρωα και την Κακιά Μάγισσα της Δύσης. Δεν υπάρχουν prequels εδώ, οπότε η σειρά των ταινιών είναι αρκετά απλή, αν και υπάρχει κάποιος ήπιος διαχωρισμός εδώ και εκεί.
Πόσες ταινίες υπάρχουν;
Υπάρχουν εννέα ταινίες συνολικά. Αυτές είναι οι έξι κύριες ταινίες (με το “Nightmare 2” ίσως να είναι μια εξαίρεση χρονικά), το meta “New Nightmare” του Wes Craven το ’94, η διαμάχη των Freddy και Jason του 2003 και το reboot του το 2010, το οποίο ήταν η πρώτη ταινία που παρουσίαζε έναν διαφορετικό ηθοποιό ως Freddy.
1. A Nightmare on Elm Street (1984)
Παρόλο που μελλοντικές ταινίες του “Nightmare on Elm Street” θα διερευνούσαν το παρελθόν του Freddy μέσω αναδρομών, η σειρά δεν έχει καμία πραγματική προέκταση, οπότε όλα ξεκινούν εδώ: με το αριστούργημα του Wes Craven, “A Nightmare on Elm Street”. Παρακολουθήστε την Heather Langenkamp ως Nancy Thompson, μια κοπέλα ικανή να αντιμετωπίσει τον Freddy (μια παράδοση του Craven που συνεχίστηκε στις ταινίες “Scream”), να πάει κόντρα σε έναν μαγικό δολοφόνο που πιστεύεται ότι είναι νεκρός. Βλέποντας τους φίλους της (συμπεριλαμβανομένου του Johnny Depp) να δολοφονούνται ένας-ένας στον ύπνο τους, μέσα στα όνειρά τους, η υπερδιεγερμένη Nancy αποφασίζει ότι ανέχτηκε αρκετά και στήνει μια παγίδα για τον ουλωμένο Freddy Krueger. Για τους περισσότερους θαυμαστές, τίποτα δεν ξεπερνάει το πρωτότυπο.
2. A Nightmare on Elm Street 2: Freddy’s Revenge (1985)
Ένα χρόνο αργότερα, ο πρωταγωνιστής του “Elm Street”, Robert Englund, επέστρεψε για να παίξει ξανά τον Freddy στην ιστορία μιας νέας οικογένειας που μετακομίζει στο σπίτι των Thompson και του εφήβου γιου τους, Jesse, ο οποίος καταλαμβάνεται από τον Freddy μέσα από τα όνειρά του, χρησιμοποιώντας το ίδιο το σώμα του Jesse ως πύλη για να προκαλέσει φονικές ζημιές στον πραγματικό κόσμο. Οι “κανόνες” του Freddy και των δυνάμεών του σε αυτή την ταινία είναι ασταθείς, στην καλύτερη περίπτωση, εφευρίσκοντας όλα τα νέα πράγματα που μπορεί να κάνει τόσο στα όνειρα όσο και στον πραγματικό κόσμο, τα οποία δεν επανεξετάζονται ποτέ ξανά μετά. Το “Freddy’s Revenge” δεν είναι το αγαπημένο των περισσότερων θαυμαστών, αν και έχει επανεξεταστεί τα τελευταία χρόνια για το ερωτικό υπονοούμενο του και έχει γίνει μια ταινία cult στην gay κοινότητα του τρόμου.
3. A Nightmare on Elm Street 3: Dream Warriors (1987)
Για ένα καλό μέρος των θαυμαστών του Elm Street, το “Dream Warriors” είναι αυτό που πραγματικά αιχμαλωτίζει το καλύτερο του Freddy Krueger. Σε αυτή την τρίτη ταινία, η οποία φέρνει πίσω την Nancy της Langenkamp – αν και ποτέ δεν διευκρινίζεται πόσο μεγαλύτερη υποτίθεται ότι είναι και πόσο αργότερα λαμβάνει χώρα αυτή η ταινία – ο Freddy είναι το τέλειο μείγμα του τρομακτικού και του χαζού. Δεν είναι ο πρωτόγονος τρόμος της πρώτης ταινίας ούτε έχει την υπερβολική γελοιότητα των μεταγενέστερων συνεχειών. Ο Freddy αντιμετωπίζει μια ομάδα προβληματικών νέων που προσπαθούν να ανακτήσουν την εξουσία στα δικά τους όνειρα και τα αποτελέσματα προσφέρουν μία από τις καλύτερες περιπέτειες της σειράς. Με τον Freddy στην κορυφή της δόξας του, υπήρχε ακόμη και ένα επιτυχημένο μουσικό βίντεο στο MTV για το τραγούδι “Dream Warriors” των Dokken. Ο Wes Craven θα επέστρεφε επίσης για να συν-γράψει το “Dream Warriors”, αφού αρνήθηκε στο “Freddy’s Revenge”, και δεν θα επέστρεφε στη σειρά μέχρι το “New Nightmare” το ’94.
4. A Nightmare on Elm Street 4: The Dream Master (1988)
Το “The Dream Master”, σε σκηνοθεσία του Renny Harlin (Cliffhanger, The Long Kiss Goodnight), δεν είναι καθόλου κακό. Αντιγράφει με επιτυχία τον τόνο τρόμου-κωμωδίας του “Dream Warriors” ενώ εισάγει μια εντελώς νέα πρωταγωνίστρια, την Alice της Lisa Wilcox, μια νεαρή γυναίκα που μπορούσε να ελέγχει την πραγματικότητα του κόσμου των ονείρων, όπως ο Freddy. Μερικοί από τους Dream Warriors επιστρέφουν για αυτή την περιπέτεια, αν και σκοτώνονται, ως τα τελικά “παιδιά του Elm Street”, αναγκάζοντας τον Freddy να αναζητήσει μια νέα ομάδα εφήβων για να βασανίσει. Το “Dream Master” χρησιμοποιεί πολλά από τα κόλπα και τους φανταστικούς θανάτους που έκαναν το “Dream Warriors” επιτυχία, αλλά υπάρχουν σίγουρα σημάδια ότι ο Freddy γίνεται όλο και περισσότερο κωμικός. Η “Dream Trilogy”, εντός της πλήρους σειράς, θεωρείται συχνά ως ένα ταξίδι από το ισορροπημένο χιούμορ στο υπερβολικά χαζό.
5. A Nightmare on Elm Street 5: The Dream Child (1989)
Πώς μπόρεσε ο Freddy να επιστρέψει αυτή τη φορά; Αφού καταστράφηκε από παγιδευμένες ψυχές στο “Dream Master”; Καλή ερώτηση. Γιατί, μέσα από το ασυνείδητο μυαλό του αγέννητου παιδιού της Alice, στη μήτρα. Χρησιμοποιώντας τα όνειρα του γιου της, ο Freddy είναι σε θέση να χτυπήσει και να σκοτώσει για άλλη μια φορά σε αυτή τη μέτρια συνέχεια σε σκηνοθεσία του Stephen Hopkins (Highlander, Judgment Night). Ο φωτισμός ήταν μπλε και περίεργος, το μακιγιάζ του Freddy ήταν διαφορετικό και γενικά το τέλος της ιστορίας της Alice απέτυχε να είναι σπουδαίο. Οι χαμηλότερες εισπράξεις του “Dream Child” (που συνέβησαν σε όλο το είδος του τρόμου εκείνη την εποχή, το οποίο λογοκρίθηκε αυστηρά για την ένταση της βίας) οδήγησαν την New Line στην απόφαση να σκοτώσει τον Freddy στην έκτη “τελική” ταινία.
6. Freddy’s Dead: The Final Nightmare (1991)
Αυτή ήταν η πρώτη κυκλοφορία της New Line σε 3D, προοριζόμενη, εκείνη την εποχή, να είναι η τελευταία εισαγωγή της σειράς. Το “The Dream Child” μπορεί να είχε ασχοληθεί με αναδρομές στη σύλληψη του Freddy στο Westin Hills Asylum, αλλά το “Freddy’s Dead” μας έδωσε μια ματιά στην παιδική του ηλικία (με τον Alice Cooper ως τον κακοποιητικό πατριό του) και στη συνέχεια στον πρώτο του φόνο, αυτόν της γυναίκας του, πριν γίνει ο απαίσιος “Springwood Slasher”. Γιατί αυτή η έντονη ματιά στο παρελθόν; Λοιπόν, ανακαλύπτουμε ότι όλα αυτά συμβαίνουν επειδή η κόρη του Freddy (μην ανησυχείτε, είναι μια τεράστια έκπληξη και γι’ αυτήν), η Maggie (Lisa Zane), εισέρχεται στο μυαλό του πατέρα της και περιπλανιέται ως μέρος ενός σχεδίου για να τον δελεάσει έξω στον πραγματικό κόσμο. Το “Freddy’s Dead” τύλιξε τα πράγματα με έναν καρτουνίστικο τρόπο, για ένα κοινό που είχε αρχίσει να απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τις σειρές slasher. Η ταινία διαδραματίζεται “δέκα χρόνια από τώρα” και αν μετράμε το τώρα ως το 1991, όταν δηλαδή κυκλοφόρησε η ταινία, τότε έχομυ 2001. Η οποία τοποθετεί τα γεγονότα μετά από αυτά στο…
7. Wes Craven’s New Nightmare (1994)
Πρόκειται για μια ταινία που προηγήθηκε της εποχής της, όσον αφορά την meta υπόθεση της . Ο Wes Craven επέστρεψε στη σειρά που δημιούργησε για να την ανατρέψει εντελώς, πηγαίνοντας “πίσω από τις κάμερες” με την ιστορία των ηθοποιών, των δημιουργών και των παραγωγών των ταινιών “Nightmare on Elm Street” που στοχοποιούνται από μια δαιμονική “οντότητα” που έχει πάρει τη μορφή του Freddy Krueger (και εξακολουθεί να παίζεται από τον Robert Englund). Ο Englund, μαζί με τους Langenkamp, Craven, John Saxon και τον παραγωγό Robert Shaye, παίζουν φανταστικές εκδόσεις των εαυτών τους, αν και είναι η Langenkamp που παλεύει με τον Freddy για τρίτη φορά, αν και αυτή τη φορά η κοπέλα είναι η ίδια. Αυτός είναι ένας διαφορετικός Freddy φυσικά, μέσα σε μια ταινία γεμάτη αναφορές και κοινωνικά σχόλια για τις ταινίες τρόμου, τους λάτρεις του τρόμου και ακόμη και τα μειονεκτήματα της ίδιας της σειράς. Οι meta φιλοδοξίες του Craven συναντήθηκαν με κυρίως κρύες αντιδράσεις το 1994, αν και θα πετύχαινε χρυσό με το meta-τρομακτικό “Scream” λίγα χρόνια αργότερα.
Όσον αφορά τη χρονική τοποθέτηση αυτής της ταινίας, το μόνο που χρειάζεται να έχετε δει για να την απολαύσετε είναι η πρώτη ταινία. Ή ίσως αυτή και το “Dream Warriors”. Αλλά εξακολουθεί να λειτουργεί εξαιρετικά αν την παρακολουθήσετε μετά από ολόκληρο το πρώτο χρονοδιάγραμμα, μέχρι το “Freddy’s Dead”.
8. Freddy vs. Jason (2003)
Εννέα χρόνια αργότερα, με τις σειρές “Elm Street” και “Friday the 13th” κυρίως σε αδράνεια (αν και ο Jason πήγε στο διάστημα στο “Jason X” του 2001), το “Freddy vs. Jason” ήταν μια τεράστια επιτυχία. Είναι κρίμα που κανείς δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί αυτόν τον υπερ-διασκεδαστικό αγώνα μέχρι τέλους μεταξύ δύο κορυφαίων κινηματογραφικών μανιακών και να κάνει περισσότερες τέτοιες ταινίες. Αμέσως μετά το “Freddy vs. Jason”, ξεκίνησε η εποχή των “reboots”, με διάσημες ταινίες τρόμου της δεκαετίας του ’80 να ανανεώνονται για την υπόλοιπη δεκαετία. Συμπεριλαμβανομένων των “Elm Street” και “Friday the 13th”. Είπαμε, το “Freddy vs. Jason”, από τον σκηνοθέτη Ronny Yu (που σκηνοθέτησε επίσης το “Bride of Chucky”), ήταν όλα όσα ήθελαν οι θαυμαστές. Ο Freddy ξεγελά τον Jason να σκοτώσει εφήβους στο Springwood, Ohio για να ανακτήσει τη μυστικιστική του δύναμη, μόνο για να καταλήξει να του γυρίσει μπούμερανγκ και να τους βάλει ο ένας εναντίον του άλλου σε μια ένδοξη τρίτη πράξη.
9. A Nightmare on Elm Street (2010)
Ο βετεράνος των μουσικών βίντεο Samuel Bayer (“Smells Like Teen Spirit” των Nirvana, “Doll Parts” των Hole) σκηνοθέτησε την μοναδική του μεγάλου μήκους ταινία με το reboot του 2010, “A Nightmare on Elm Street”, δίνοντας στους θαυμαστές έναν εντελώς νέο Freddy Krueger, που υποδύεται από τον Jackie Earle Haley του “Watchmen”. Έτσι είναι, για πρώτη φορά σε σχεδόν 30 χρόνια ο Robert Englund δεν ήταν στον ρόλο του Freddy και οι θαυμαστές δεν ήξεραν τι να σκεφτούν. Επικαλούμενος τον σκοτεινό τόνο της αρχικής ταινίας, η έκδοση του 2010 ήταν σχεδόν απαλλαγμένη από αστεία. Και ενώ τα πήγε αρκετά καλά στο box office, η ταινία – στην οποία πρωταγωνιστούσε επίσης η Rooney Mara κατά τη διάρκεια ενός έτους που παρουσιάστηκε στο κοινό με το “The Social Network” – κατακρίθηκε από τους κριτικούς. Ο Haley και η Mara είχαν υπογράψει για μια συνέχεια, αλλά αυτή δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ.
VIA: ign.com