Η τελειομανία είναι μια μεγάλη πηγή δυστυχίας για μένα. Είναι αυτό που με εμποδίζει να γράψω ένα βιβλίο, να κάνω περισσότερες συζητήσεις και να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου στην ξυλουργική. Και αυτό είναι που με κάνει να κάνω υπερκριτικό απέναντι σε αυτά που κάνω κάνω κάνω (αν πιστεύετε ότι οι σχολιαστές στο Διαδίκτυο μπορεί να είναι κακοί για το γράψιμο κάποιου, θα κλάψετε με αυτό που κάνω για τη δική μου δουλειά). Αλλά από μια σκοπιά που είμαι βέβαιος ότι κανένας θεραπευτής δεν θα υποστήριζε, η τελειότητα μπορεί επίσης να είναι γοητευτικός.
Όταν πρόκειται για παιχνίδια, δεν υπάρχει έλλειψη τρόπων με τους οποίους μπορείτε να επιτύχετε το μεγαλείο και να απολαύσετε την απόλαυση που συνοδεύει αυτό. Το καθάρισμα της οθόνης στο Tetris, η απομάκρυνση ενός άρρωστου 360 χωρίς πεδίο εφαρμογής ή η ανατροπή των τραπεζιών και η νίκη με λίγη υγεία μπορεί να είναι όλα εξαιρετικά ικανοποιητικές εμπειρίες.
Αλλά υπάρχει κάτι που έβρισκα πάντα για το Into the Breach — και, πιο πρόσφατα, το εξαιρετικό Tactical Breach Wizards, το οποίο μοιράζεται κάποιο σχεδιαστικό DNA με το Into the Breach — που ξεπερνά την ικανοποίηση που έχω βρει ποτέ με οποιοδήποτε άλλο παιχνίδι.
Όπως και στο Into the Breach, οι Tactical Breach Wizards επικεντρώνονται γύρω από τη χειραγώγηση της απόστασης και την αντίδραση στη βεβαιότητα του να γνωρίζουμε τι θα ακολουθήσει. Μέσα στη μορφή του που βασίζεται στη σειρά και στο πλέγμα, σας δίνεται μια εικόνα για το τι θα κάνουν οι αντίπαλοί σας στη συνέχεια, πράγμα που σημαίνει ότι γνωρίζετε ακριβώς τι δυσάρεστο μέλλον σας περιμένει μόλις κάνετε κλικ στο Τέλος στροφής. Ίσως θα χάσετε μια μονάδα, θα αποτύχετε έναν στόχο ή θα πρέπει να επανεκκινήσετε εντελώς. Χωρίς να είσαι απατεώνας, όπως είναι το Into the Breach, τα πονταρίσματα είναι πολύ χαμηλότερα στους Tactical Breach Wizards, αλλά αυτή η σαφήνεια των συνεπειών της αποτυχίας σου αυξάνει τον αντίκτυπο των επιλογών σου. Μπορείτε να δείτε ξεκάθαρα την καταστροφή που θα έρθει — και μετά θα απολαύσετε την ευχαρίστηση να έχετε καταλάβει πώς να ανατρέψετε αυτό το αποτέλεσμα.
Και είναι ο τρόπος με τον οποίο το κάνετε αυτό στο Tactical Breach Wizards που το κάνει τόσο ευχάριστο. Μπορείτε να προκαλέσετε απευθείας ζημιά στους εχθρούς, και αυτό είναι ένα αξιόπιστο μέσο για να τους αντιμετωπίσετε σε πολλές περιπτώσεις. Αλλά πολύ συχνά, πρέπει να βασιστείτε στην προσαρμογή της θέσης τους και στις επερχόμενες ενέργειες για να διευκολύνετε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ω, σχεδίαζες να μου επιτεθείς; Στην πραγματικότητα, θα περάσετε την επόμενη στροφή χτυπώντας τον συμπαίκτη σας που θα μου είχε καταφέρει ένα θανατηφόρο χτύπημα, αφού δείτε τους μισούς συμμάχους σας να πετιούνται από τα παράθυρα.
Επειδή μπορείτε να κάνετε προεπισκόπηση του αποτελέσματος των επιλογών σας, μπορείτε να παίξετε κάθε κίνηση στη σκακιέρα για να βρείτε την καλύτερη επιλογή. Και αυτό το αποτέλεσμα είναι συχνά πολύ πέρα από τις αρχικές μου προσδοκίες για το τι είναι δυνατό, ιδιαίτερα καθώς το παιχνίδι δίνει στους χαρακτήρες σας όλο και περισσότερες αναβαθμίσεις για να περιηγηθούν και να αλλάξουν το πεδίο της μάχης.
Το Tactical Breach Wizards έγινε τελικά μια συνεχής άσκηση για την ανατροπή των πραγμάτων κάθε σειρά κάθε επιπέδου. Θα περνούσα το χρόνο μου σε αυτή τη σχεδόν ζεν κατάσταση να ρέω πέρα δώθε μέσα στους περιορισμούς και τις απειλές γύρω μου, να χειραγωγώ τους εχθρούς, να ψάχνω για διαφορετικές δυνατότητες μέχρι να βρω αυτήν την απόλυτη τέλεια σειρά κινήσεων.
Κάθε φορά που αρχίζω να βρίσκω ένα παιχνίδι πολύ εύκολο, βιάζομαι να ανεβάζω τη δυσκολία μέχρι να είμαι αρκετά άθλιος. Ωστόσο, στο Tactical Breach Wizards, ενώ η σκέψη μου περνούσε περιοδικά από το μυαλό, ανακάλυψα ότι κατέληγα να ζαλίζομαι θετικά με το τελικό αποτέλεσμα τόσων πολλών επιπέδων, χαμογελώντας με δυσπιστία και δεν ήθελα να στερήσω αυτή την αίσθηση. Ποτέ δεν αποτυγχάνω σε ένα επίπεδο, κάτι που στα περισσότερα παιχνίδια θα προκαλούσε πλήξη, λόγω του γεγονότος ότι συνήθως είναι η πράξη του να στέκομαι στον γκρεμό της αποτυχίας που προκαλεί ενθουσιασμό για μένα. Αντίθετα, ο ενθουσιασμός εδώ προέρχεται από το να βλέπω αν μπορώ να βγάλω κλωστή τη βελόνα με τρόπο που να αισθάνομαι αδύνατος όταν εξετάζω για πρώτη φορά ένα νέο επίπεδο — και το να το καταφέρω με επιτυχία είναι μια συγκίνηση που δεν μοιάζει σχεδόν με κανένα άλλο. Συνδυάστε το με τον αριθμό των φορών που θα οπισθοχωρούσα μπροστά σε ένα απαιτητικό επίπεδο, μόνο για να βρω έναν τρόπο να το ολοκληρώσω άψογα σε ένα μονή στροφήκαι το Tactical Breach Wizards παίζει ακριβώς στον εγκέφαλό μου που έχει εμμονή με την τελειότητα.
Δεν είναι δυνατό να ολοκληρώσετε κάθε επίπεδο σε μία στροφή – ή τουλάχιστον εγώ δεν το πιστεύω, αν και ο τρόπος με τον οποίο μπορείτε να αλυσιδώσετε τις ικανότητες για να επεκτείνετε μία μόνο στροφή είναι ένας από τους μεγάλους διαφοροποιητές του παιχνιδιού από το Into the Breach. Αλλά είναι δυνατό πολύ πιο συχνά από ό,τι θα έδειχναν αυτές οι πρώτες ματιές, ακόμη και στους χάρτες μεγαλύτερης κλίμακας από τα τέλη του παιχνιδιού. Η προοπτική της νίκης φαίνεται τρομακτική και η ιδέα της επίτευξης επιτυχίας με μια στροφή είναι αστεία, αλλά είναι συχνά δυνατή και οδηγεί σε ένα απίστευτο συναίσθημα όταν καταφέρνεις να το πετύχεις.
Ο συνολικός χρόνος παιχνιδιού μου στο Tactical Breach Wizards κατέληξε πολύ πάνω από τον κανόνα από αυτούς με τους οποίους έχω μιλήσει. Κάποια από αυτά προέρχονται από τόσα πολλά από τους στόχους μπόνους και όλες τις παράπλευρες αποστολές, καμία από τις οποίες δεν ήμουν διατεθειμένος να χάσω χάρη τόσο στην εκπληκτική, ξεκαρδιστική γραφή του παιχνιδιού όσο και σε μια άλλη ευκαιρία να κάνω αυτό που αρχικά φαινόταν αδύνατο. Αλλά ο μεγαλύτερος παράγοντας στο χρόνο παιχνιδιού μου ήταν ο υπερβολικός χρόνος που αφιέρωνα σε κάθε στροφή, εξετάζοντας ποια προσέγγιση θα μπορούσα να ακολουθήσω, τα διαφορετικά αποτελέσματα που θα μπορούσαν να επιτευχθούν και το ευρύ φάσμα των δυνατοτήτων που υπάρχουν. (Το γεγονός ότι δεν βγάζει ποτέ παλιούς εχθρούς από τα παράθυρα–αμυντικός τους, όπως σας διδάσκει ευχάριστα το παιχνίδι – ούτε πόνεσε.)
Η τελειομανία μπορεί να είναι μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις στη ζωή μου, αλλά στους Tactical Breach Wizards, είναι το κλειδί για να αξιοποιήσω στο έπακρο μια από τις αγαπημένες μου εμπειρίες gaming.
VIA: GameSpot.com
