Το Ghost in the Shell: Η Ανάγκη του Body Horror

Για περισσότερα από 35 χρόνια, Ghost in the Shell υπήρξαν πολλά πράγματα? ένα αστυνομικό δράμα, ένα πολιτικό θρίλερ, και κυρίως, ένας φιλοσοφικός προβληματισμός για τη συγχώνευση ανθρώπου και μηχανής. Όμως ένα στοιχείο αυτού του franchise που είναι κρίσιμο τόσο θεματικά όσο και σε επίπεδο παρουσίασης είναι το body horror, ένα υποτιμημένο στοιχείο, η απουσία του οποίου θα έκλεβε αναμφισβήτητα την καρδιά της σειράς.

Δημιουργήθηκε από Shirow Masamune, Ghost in the Shell ξεκίνησε ως manga το 1989, ακολουθώντας το Τμήμα Δημόσιας Ασφάλειας 9, μια προηγμένη αστυνομική μονάδα που ασχολείται με την κυβερνοτρομοκρατία σε ένα μέλλον μετά τη μοναδικότητα. Η ιστορία έγινε γνωστή σε όλο τον κόσμο μέσω της ταινίας του Mamoru Oshii το 1995, και οι χαρακτήρες και τα θέματα του franchise έχουν επεκταθεί στη συνέχεια μέσω διαφόρων μέσων.

Τι σημαίνει «Body Horror» στο Ghost in the Shell

Εξ ορισμού, ο τρόμος του σώματος αναφέρεται σε ιστορίες που απεικονίζουν μεταμόρφωση, μετάλλαξη, ακρωτηριασμό ή άλλες τέτοιες μεθόδους αλλαγής/καταστροφής της ανθρώπινης μορφής. Στην αρχή, αυτό μπορεί να φαίνεται σε αντίθεση με αυτό το franchise, δεδομένου αυτού Ghost in the Shell δεν είναι σειρά τρόμου. Αν και το περιεχόμενό του κουτί να είναι ανησυχητικό ή να έχει ενοχλητικές επιπτώσεις, ποτέ δεν θεωρήθηκε ότι υπάρχει σε αυτό το είδος.

Τούτου λεχθέντος, στις περιπτώσεις που η σειρά έχει ξεπεράσει αυτά τα όρια, το body horror τείνει να είναι η πιο κοινή λεωφόρος μέσω της οποίας επιτυγχάνει αυτό το αποτέλεσμα. Είναι ακόμη και ψημένο στην ίδια την εγκατάσταση. Αυτό είναι ένα μέλλον στο οποίο η ανθρωπότητα έχει ξεπεράσει τα φυσικά της όρια μέσω προηγμένων κυβερνητικών προθέσεων. Επιπλέον, έχει ομαλοποιήσει αυτές τις εξελίξεις έτσι ώστε το μυαλό και το σώμα να είναι διακριτά. Το τίτλο «φάντασμα» και «κέλυφος» δεν είναι απλώς ποιητικές νύξεις, αλλά μάλλον ενδοκοσμική ορολογία.

Υπάρχει πολύς ακρωτηριασμός σώματος εγγενής στη δράση αυτού του franchise, ειδικά σε πολλές από τις μεγαλύτερες δραματικές στιγμές. Τα άκρα ξετυλίγονται, τα cyborg κομματιάζονται και υπάρχει μια συνεχής υπενθύμιση της ευθραυστότητας της ανθρώπινης μορφής. Καμία είσοδος δεν θα ήταν ολοκληρωμένη χωρίς ο πρωταγωνιστής, ταγματάρχης Motoko Kusanagi, να χάσει ένα χέρι τουλάχιστον μία φορά, αν όχι περισσότερες.

Τα μυστικά μέσα στο κέλυφος

Ωστόσο, η εφαρμογή εκτείνεται πέρα ​​από ορισμένες σκηνές σκληρής μάχης. Βλέπετε, είναι σημαντικό ότι, ως επί το πλείστον, τα cyborgs φαίνονται φυσιολογικά, δηλαδή, δεν πρέπει να πείτε αμέσως ότι είναι cyborgs κοιτάζοντάς τους. Σε ένα μέλλον όπου ο κυβερνοχώρος έχει κανονικοποιηθεί τόσο πλήρως, είναι φυσικό η αισθητική που προκύπτει να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά σε έναν άνθρωπο με σάρκα και οστά. Το Body horror, λοιπόν, είναι το εργαλείο που χρησιμοποιεί αυτό το franchise για να αποκαλύψει διακριτικά ή ρητά τον κυβερνοχώρο των χαρακτήρων του.

Όπως ο κύριος από την ταινία του 1995, του οποίου τα χέρια ανοίγουν γρήγορα για να αποκαλύψουν μια σειρά από μικρότερα εξαρτήματα σχεδιασμένα να χειρίζονται ένα πληκτρολόγιο σε απάνθρωπες ταχύτητες. Ή ίσως η γυναίκα από Ghost in the Shell: Stand Alone Complex του οποίου το χέρι ανοίγει για να αποκαλύψει ένα κυνηγετικό όπλο κρυμμένο κάτω από την ψεύτικη σάρκα. Αυτές οι αφύσικες αλλοιώσεις είναι εξαιρετικά λεπτομερείς, προκαλώντας ίσως δέος ή ανησυχία, αλλά μεταδίδοντας πόσο συνηθισμένη είναι αυτή η τεχνολογία ανεξάρτητα. Κάποιος αρχίζει να υποθέτει ότι όλοι στην οθόνη είναι cyborg.

Πώς ο Ταγματάρχης ξεπερνά τη φρίκη

Το body horror που περιγράφηκε μέχρι τώρα είναι θεμελιώδες για την αισθητική παρουσίαση, αλλά για να καταλάβει κανείς πώς επηρεάζει τα μεγαλύτερα θέματα του franchise, πρέπει να κοιτάξει κανείς τον πρωταγωνιστή. Είναι μέσα από τα μάτια του Motoko Kusanagi, που ο τρόμος γίνεται πιο απτός και σχετικός. Η ταινία του 1995 έχει να κάνει με την Ταγματάρχη που παλεύει όχι μόνο με την αδυναμία του σώματός της αλλά και με την αυθεντικότητα της ψυχής της.

Κατά τη διάρκεια μιας πρώιμης σκηνής όπου μια γυναίκα έχει “χακαριστεί από φάντασμα”, η Ταγματάρχης βρίσκεται μπερδεμένη από τον άγνωστο, ο οποίος βρίσκεται αναίσθητος με το κρανίο της ανοιχτό και τον κυβερνοεγκέφαλό της γυμνό. Κοιτάζοντας πίσω σε αυτή τη σκηνή εκ των υστέρων, είναι σαφές ότι η Ταγματάρχης κοίταζε τον μεγαλύτερο φόβο της. που της κλέβουν την αυτονομία. Είναι ένας εφιάλτης που γίνεται πραγματικότητα στο τέλος της ταινίας, αν και με πολύ πιο θετική έκβαση ανάλογα με την οπτική γωνία του καθενός.

Ως έχει, ο μεγαλύτερος φόβος της Ταγματάρχης δεν απέχει πολύ από την τωρινή της πραγματικότητα. Σχεδόν σε κάθε επανάληψη της ιστορίας, υπενθυμίζεται στον θεατή ότι δεν του ανήκει το σώμα ή ακόμη και ο εγκέφαλός της, και τα δύο είναι κρατικά εκδομένα. Παρόλα αυτά, ο χαρακτήρας της καθοριζόταν πάντα από την ανεξαρτησία της, δηλαδή από το πώς προσπαθεί να χειραφετηθεί. Η σειρά OVA Σηκώνομαι την απεικόνιζε στο λιγότερο ανεξάρτητη, δίνοντάς της το κίνητρο να απομακρυνθεί και να είναι ελεύθερη – ή όσο πιο ελεύθερη μπορούσε.

Ταυτότητα, Αυτονομία και Τρανς Ερμηνεία

Ghost in the Shell είναι μια σειρά επιστημονικής φαντασίας για τους σάιμποργκ, αλλά η ιστορία του Ταγματάρχη, συγκεκριμένα, έχει να κάνει με την αυτονομία, και τι σημαίνει αυτό πραγματικά σε έναν κόσμο μετά τη μοναδικότητα. Είναι πέρα ​​από αυτό το κατώφλι που το “body horror” μοιάζει περισσότερο με “σωματική φιλοσοφία”, επειδή δεν είναι όλα φρικτά σε αυτό το μέλλον του cyberpunk. Ειλικρινά, υπάρχει μια γοητεία σε αυτό, και με μια κυρία όπως η Ταγματάρχης στην ηγεσία, δεν είναι περίεργο που τόσοι πολλοί άνθρωποι στην κοινότητα των τρανσέξουαλ την ειδωλοποιούν τόσο πολύ.

Η ιστορία της είναι σκόπιμα – και με νόημα – στις περισσότερες επαναλήψεις. Ακόμη και το πλήρες όνομά της, Motoko Kusanagi, είναι ένα ψευδώνυμο που της δόθηκε μετά τη μετάβασή της από ανθρώπινο σε ολόσωμο cyborg. Τεχνικά, θα μπορούσε να ήταν οποιοσδήποτε πριν από τότε. Θα μπορούσε να ήταν αγόρι που έκλαιγε δυνατά, και αυτό μπορεί να μην ήταν αρκετό για να το μασήσει κανείς, αλλά όταν η ιστορία αντανακλάται στην επιλεγμένη εμφάνιση του Ταγματάρχη, η τρανς αλληγορία απλώς κάνει κλικ.

Ως ολόσωμος cyborg, προνομιούχος με έναν ρόλο που της παρέχει πρόσβαση σε προθέσεις αιχμής, η επιλογή της να παρουσιάζεται όπως κάνει, σημαίνει τα πάντα. Σε ένα επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς, ο Ταγματάρχης επικρίνει τις σπάταλες δαπάνες του Μπατού σε εξοπλισμό προπόνησης με βάρη που δεν χρειάζεται – ως μάχιμος cyborg ο ίδιος. Εκείνος ανταποκρίνεται, πειράζοντας ότι θα έπρεπε να σταματήσει να φέρεται θηλυκά και να αλλάξει σε ένα ανδρικό σώμα, ένα τρύπημα στην εντυπωσιακή δύναμή της.

Η παιχνιδιάρικη παρατήρησή του είχε ως αποτέλεσμα ο Ταγματάρχης να χακάρει το χέρι του και να τον κάνει να χτυπήσει τον εαυτό του στο πρόσωπο. Είναι μια εμβληματική σκηνή. ένα από τα καλύτερα της σειράς, ειλικρινά, αλλά αγγίζει κάτι στον πυρήνα του χαρακτήρα του Ταγματάρχη. Ακριβώς όπως το παρελθόν της είναι σκόπιμα σκοτεινό, το παρόν της είναι ουσιαστικά ζωντανό. Θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε στο μέλλον, ωστόσο δέθηκε με μια φόρμα που της ταίριαζε. Μπορεί το σώμα της να μην θέτει πλέον όρια, αλλά αυτό που επέλεξε είναι αναμφισβήτητα αυτήν.

Γιατί το χρειάζεται αυτό το Ghost in the Shell;

Αυτό που κάνει την Ταγματάρχη cool είναι το χάρισμα, η δύναμη και η εξυπνάδα της, αλλά αυτό που την κάνει πιο συγγενή και ανθρώπινη είναι ο φόβος της να χάσει τον εαυτό της. Και επειδή είναι δυνατή, οι πιο ευάλωτες στιγμές της είναι ταυτόχρονα όταν είναι η πιο θυμωμένη που θα τη δει ποτέ ο θεατής. Σε Stand Alone Complexόταν σχεδόν συνθλίβεται μέχρι θανάτου από έναν στρατιώτη με μηχανική στολή, ανταποδίδει χτυπώντας τη στολή του με πυροβολισμούς, γεμίζοντας ξανά το μεγάλο της τουφέκι με το ένα χέρι επειδή το άλλο της χέρι καταστράφηκε.

Όσο στωική κι αν είναι, ξέρει πόσο εύθραυστη είναι η ζωή της σε αυτό το αβέβαιο μέλλον και πόσο γρήγορα ο κόσμος μπορεί να της κλέψει την αυτονομία της. Έτσι, η οργή που προκαλεί όταν απειλείται η ζωή της μπορεί να είναι απλώς το πιο ισχυρό συναίσθημα του franchise. Είναι μέρος αυτού που την κάνει έναν τόσο συγγενή και βαθιά ανθρώπινο ήρωα. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η κατανόηση του σωματικού τρόμου – και της αγάπης του εαυτού που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με αυτό – είναι απαραίτητη για να Ghost in the Shell δικαιοσύνη.