Η Google έβγαλε μια σελίδα από ένα οικείο βιβλίο παιχνιδιού στο δικαστήριο αυτή την εβδομάδα, υπερασπιζόμενη τον εαυτό της από ισχυρισμούς αντιανταγωνιστικής συμπεριφοράς, εγείροντας ανησυχίες για την ασφάλεια. Ενώ η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι κλείδωσε την αγορά τεχνολογίας διαφημίσεων για να βγάλει περισσότερα χρήματα, οι μάρτυρες της Google λένε ότι ένα πιο κλειστό οικοσύστημα είναι συχνά πιο ασφαλές για τους χρήστες – απηχώντας την άμυνα που έχει κάνει τόσο η ίδια όσο και η Apple για τα καταστήματα εφαρμογών τους για κινητά.
Οι δικηγόροι της Google έχουν αφιερώσει τις τελευταίες ημέρες στην υπεράσπισή της κατά του Υπουργείου Δικαιοσύνης. Η εταιρεία υποστηρίζει ότι η συμπεριφορά του Υπουργείου Δικαιοσύνης ως αντιανταγωνιστική – όπως το κλείδωμα των πελατών στις υπηρεσίες της και η άσκηση ελέγχου στους κανόνες του κλάδου μέσω της κυριαρχίας της – έχει στην πραγματικότητα δικαιολογημένους επιχειρηματικούς σκοπούς. Το σημείο υπογραμμίστηκε από δύο εκτελεστικούς μάρτυρες της Google: ο Per Bjorke, διευθυντής διαχείρισης προϊόντων για την ποιότητα της επισκεψιμότητας διαφημίσεων και ο Alejandro Borgia, διευθυντής διαχείρισης προϊόντων για την ασφάλεια διαφημίσεων. Συνδυασμένα, τα Οι ομάδες εργάζονται για να διασφαλίσουν ότι οι διαφημίσεις της Google αγοράζονται και πωλούνται από αξιόπιστα μέρη και ότι τις βλέπουν αληθινά άτομα, όχι ρομπότ.
Η Bjorke, της οποίας η ομάδα επικεντρώνεται στους εκδότες, περιέγραψε το εκτεταμένο έργο της Google για την καταπολέμηση της απάτης στα κλικ από σκιερούς ιστότοπους. Κάθε μέρα, 15.000 έως 20.000 εκδότες προσπαθούν να εγγραφούν για να χρησιμοποιήσουν τα εργαλεία της Google, είπε ο Bjorke. Κάθε ένα πρέπει να ελεγχθεί με μια διαδικασία επαλήθευσης πολλαπλών βημάτων, συμπεριλαμβανομένης της αποστολής μιας φυσικής επιστολής, ώστε να είναι πιο δύσκολο για τους απατεώνες να χρησιμοποιούν ψεύτικες διευθύνσεις. Από την πλευρά του διαφημιστή, εκατομμύρια εγγραφές μπλοκάρονται κάθε χρόνο με βάση ενδείξεις κακόβουλης πρόθεσης, είπε ο Borgia. Ο Bjorke και ο Borgia είπαν και οι δύο τις ομάδες τους δεν έχουν στόχους εσόδων και η Google βλέπει την προστασία ως υπηρεσία που αποτελεί μέρος της συνεργασίας με τα προϊόντα της. Όλα έχουν σκοπό να διασφαλίσουν ότι οι κακοί ηθοποιοί δεν θα μπουν στο διαφημιστικό οικοσύστημα της Google και δεν θα το χαλάσουν για όλους, είπε η Bjorke.
Υπάρχουν «πολύ σαφή, σημαντικά οφέλη από το να είσαι κλειστός»
Όταν η Google είχε ευκαιρίες να ανοίξει το οικοσύστημά της, η εταιρεία έπρεπε να σταθμίσει το κόστος ασφάλειας, είπε ο Bjorke. Στις αρχές της δεκαετίας του 2010, για παράδειγμα, το διαφημιστικό δίκτυο Google Ads εξέταζε έναν τρόπο να αφήσει τους τεράστιους διαφημιστές του να υποβάλλουν προσφορές σε διαφορετικά χρηματιστήρια από το AdX της Google. Το έργο, που ονομάζεται AWBid, θα «αλλάξει ριζικά» τα θεμέλια της άμυνας της Google κατά της απάτης. Η απομάκρυνση των κακών ηθοποιών έγινε πολύ πιο δύσκολη όταν η Google δεν είχε τον πλήρη έλεγχο του τρόπου με τον οποίο οι εκδότες είχαν πρόσβαση σε δημοπρασίες διαφημίσεων. Υπάρχουν «πολύ σαφή, σημαντικά οφέλη από το κλείσιμο», είπε η Bjorke. Ενώ το DOJ έχει επισημάνει το AWBid ως παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο η Google είναι ικανός να επιτρέψει περισσότερο ανταγωνισμό, ο Bjorke απάντησε ότι απαιτούσε τεράστιο όγκο εργασίας και πολύ ρίσκο.
Και οποιεσδήποτε αποτυχίες ασφάλειας μπορεί να είναι δαπανηρές. Ο Bjorke είπε πώς, περίπου μεταξύ 2015 και 2018το botnet 3ve διεξήγαγε μια τεράστια διαδικτυακή απάτη διαφήμισης για να αποσπάσει δολάρια από διαφημίσεις. Η Google είπε ότι το σύστημα παραβίασε περίπου 1 εκατομμύριο διευθύνσεις IP για να βοηθήσει τους ψεύτικους ιστότοπούς της να φαίνονται σαν να δημιουργούν πραγματική κίνηση. Ο Bjorke είπε ότι οι διαφημιστές δεν έχασαν χρήματα, αλλά μόνο επειδή τους αποζημίωσε η Google — και η ίδια η Google έχασε περίπου 30 έως 40 εκατομμύρια δολάρια.
Η Bjorke επιμένει ότι μακριά από το να αποκλείσει τους ανταγωνιστές, η Google προσπάθησε να τους βοηθήσει. Μετά το 3ve, λέει, η Google συνειδητοποίησε ότι θα μπορούσε να ακολουθήσει έναν από τους δύο δρόμους: να εστιάσει προς τα μέσα για να προστατεύσει τους διαφημιστές στη δική της πλατφόρμα (μεγαλώνοντας το «κομμάτι» της στον κλάδο) ή να βοηθήσει στην εξάλειψη της απάτης σε διαφημίσεις σε ολόκληρο τον κλάδο (αναπτύσσοντας την «πίτα» ). Επέλεξε το δεύτερο, συνεργαζόμενος με άλλες εταιρείες σε ένα απόσπασμα κώδικα που ονομάστηκε ads.txt, το οποίο μετέδωσε πληροφορίες που έκαναν τις επιθέσεις τύπου 3ve πολύ πιο δύσκολες. Το να ακολουθήσει αυτή τη διαδρομή σήμαινε περισσότερη δουλειά για την Google, είπε η Bjorke, αλλά αντιμετώπισε μια δυνητικά καταστροφική απώλεια εμπιστοσύνης στις ψηφιακές διαφημίσεις σε σύγκριση με παλαιότερες μορφές διαφήμισης όπως η τηλεόραση.
Το υποκείμενο επιχείρημα εδώ είναι ότι όταν η Google αποκτά ισχύ και λαμβάνει αποφάσεις για τους διαφημιστές και τους εκδότες, είναι καλό για όλους. Χωρίς μια μεγάλη κλίμακα επιχειρήσεων, είπε ο Borgia, «δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε τη δουλειά μας». Και επειδή η Google κατέχει εργαλεία διαφημίσεων σε ολόκληρο το οικοσύστημα, πρόσθεσε, η Google έχει μεγαλύτερη ορατότητα στο σύστημα για να διασφαλίσει ότι προβάλλει ασφαλείς διαφημίσεις που δεν θα φορτώνουν ιούς στους υπολογιστές των χρηστών ή δεν θα εμφανίζουν μια επωνυμία δίπλα σε ακατάλληλο περιεχόμενο. Λέει ότι η Google επιτρέπει επίσης στους χρήστες να περιορίζουν τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούνται τα δεδομένα τους στο οικοσύστημα διαφημίσεων της Google — αλλά όταν εμπλέκεται ένα εξωτερικό εργαλείο, αυτή η εταιρεία θα μπορούσε να έχει το δικό της σύνολο κανόνων σχετικά με το απόρρητο.
Είναι ένα επιχείρημα που η Google και άλλοι τεχνολογικοί γίγαντες έχουν κάνει αλλού με μικτά αποτελέσματα. Σε μια αντιμονοπωλιακή μάχη με την Epic — την οποία η Google έχασε — η Google υποστήριξε ότι η διευκόλυνση της πρόσβασης σε καταστήματα εφαρμογών τρίτων και πλευρική φόρτωση θα υπονομεύουν σημαντικές προστασίες ασφαλείας στο Android. Η Apple έφτιαξε μια παρόμοια υπόθεση με τη δική της αντιμονοπωλιακή στολή με την Epic – την οποία κέρδισε κυρίως.
Μέχρι στιγμής, σε αυτήν την περίπτωση, η Google έχει στηριχθεί σε μεγάλο βαθμό σε ένα προηγούμενο του Ανωτάτου Δικαστηρίου που λέει ότι δεν μπορεί να αναγκαστεί να αντιμετωπίσει τους αντιπάλους της. Καθώς αυτή η φάση της δίκης πλησιάζει στο τέλος της, προσπαθεί να ενισχύσει αυτήν την υπόθεση λέγοντας στον δικαστή ότι η διαλειτουργικότητα εγκυμονεί επίσης απτές, πραγματιστικούς κινδύνους.
VIA: theverge.com
