Οι Κακοί Πλάσματα της Σειράς Dragon Age

Ο κόσμος του Thedas είναι γεμάτος με μεγάλη ομορφιά και τρόμο εξίσου. Το επερχόμενο Dragon Age: The Veilguard έχει τους παίκτες να ξεσπούν από τις θέσεις τους για να ξαναβυθιστούν σε αυτό το φανταστικό σκηνικό – αλλά για να μην ξεχάσουν πόσο φρικιαστικό μπορεί να είναι, είναι σημαντικό να υπενθυμίσουμε σε όλους κάποια από τα οι περισσότερες κακές οντότητες στο Εποχή του Δράκου σειρά.

Το παιχνίδι δεν έχει έλλειψη χαρακτήρων που είναι ανταγωνιστικοί προς τον παίκτη και το πάρτι. Ο Loghain Mac Tir, για παράδειγμα, είναι ένας τέτοιος ανταγωνιστής που, αν και σίγουρα κατακριτέος, δεν μπορεί να περιγραφεί ως πραγματικά κακός όπως είναι οι ορδές των Darkspawn. Για όντα που είναι πραγματικά τα πιο καταστροφικά στο Εποχή του Δράκου σειρά, οι θαυμαστές δεν χρειάζεται να ψάξουν άλλο.

5 The Darkspawn

Αυτά τα πλάσματα είναι ανόητα και χρησιμεύουν μόνο για την καταστροφή

• Η χειρότερη πράξη που έγινε: Βασανίζοντας θνητές γυναίκες σε Broodmothers.

Το Darkspawn είναι η κεντρική, κινητήρια δύναμη του σκότους που έβαλε σε κίνηση τα γεγονότα του πρώτου παιχνιδιού. Από πολλές απόψεις, το Darkspawn είναι μια εκδήλωση του Blight που θα ανέβει στην επιφάνεια όταν ένας ξεχασμένος παλιός θεός αλλοιωθεί με την πάροδο του χρόνου. Η μάχη μέσα από τις ορδές αυτών των αδηφάγων εχθρών είναι αυτό που καθορίζει ένα μεγάλο μέρος του Dragon Age: Origins και, σε μικρότερο βαθμό, τους δύο τίτλους της συνέχειας. Το Darkspawn χρησιμεύει μόνο για να προσπαθήσει να καταργήσει τον πολιτισμό ως το χέρι του αδίστακτου αρχδαίμονα, ενός διεφθαρμένου γέρου θεού που ξύπνησε από τον ύπνο του.

Όπως και κάποια άλλα RPG, Dragon Age: Origins δίνει στους παίκτες την ικανότητα να γίνουν κακοί – αλλά ακόμη και οι πιο ψυχρόκαρδοι από τους Grey Wardens δεν θα μπορέσουν να κερδίσουν αυτές τις μοχθηρές και άθλιες ορδές καταστροφικών δαιμόνων. Αξίζει να αναφέρουμε, ωστόσο, ότι λόγω της φύσης του αίματος στις φλέβες τους, ένα μικρό μέρος κάθε Grey Warden είναι εμποτισμένο με την ουσία αυτών των μοναδικών κακών πλασμάτων.

4 Δαίμονες επιθυμίας

Ανάμεσα στους πιο ύπουλους και πονηρούς δαίμονες

• Πρώτη εμφάνιση: Dragon Age: Origins
• Η χειρότερη πράξη που έγινε: Κατέχοντας τον Connor

Οι Desire Demons είναι από τους πιο έμπειρους στο να παρασύρουν μάγους στην κατοχή. Αυτοί, μαζί με τους πιο κτηνώδεις (αλλά ακόμα ευφυείς) Δαίμονες Υπερηφάνειας, είναι από τις κύριες πηγές αηδιών που γεννιούνται στο Ferelden. Είναι απίστευτα πονηροί και καταλαβαίνουν πώς να χρησιμοποιούν τις αναστολές και τους πόθους των θνητών προς όφελός τους. Ενώ θεωρητικά, αυτοί οι δαίμονες είναι πιο καιροσκοπικοί ή «ουδέτεροι κακοί», υπάρχουν ορισμένες σαφείς περιπτώσεις Dragon Age: Origins από αυτούς τους δαίμονες που κάνουν κάποια αρκετά κατακριτέα πράγματα στους θνητούς.

Χρησιμοποιώντας μία από τις πολλές μορφές μαγείας στο Εποχή του Δράκουη κατοχή του Connor από τον Desire Demon είναι μια απίστευτα βάναυση και συγκρουσιακή σκηνή στο Προέλευσηένα που συνδυάζει αυτόν τον μυστικιστικό τρόμο με έναν πιο συναισθηματικά εστιασμένο, καθώς οι παίκτες παρακολουθούν μια μητέρα που αγωνίζεται να αντιμετωπίσει έναν σύζυγο σε κώμα και τον βασανισμένο γιο. Εάν δεν αντιμετωπιστεί σωστά, ο Δαίμονας της Επιθυμίας θα αναγκάσει τον παίκτη σε μια μάλλον βάναυση απόφαση είτε να σκοτώσει ένα μικρό παιδί είτε να του επιτρέψει να κυριευτεί από αυτόν τον αδίστακτο δαίμονα.

3 Η Μητέρα

Μια τρελή γεννήτρια που δίνει μοναδική δύναμη στο Darkspawn

• Πρώτη εμφάνιση: Dragon Age: Origins – Awakening
• Η χειρότερη πράξη που έγινε: Παραγωγή ορδών αφυπνισμένων Darkspawn για να επιτεθούν στον Amaranthine

Η Μητέρα ήταν ένα από τα δύο μεγάλα Darkspawn που προώθησαν τα γεγονότα Αφύπνιση. Όπως και άλλες Broodmothers, ήταν κάποτε μια θνητή γυναίκα. Αυτό σημαίνει ότι μια ιδιαίτερα σκοτεινή και φρικιαστική μοίρα της συνέβη για να την μετατρέψει στο τέρας που βλέπουν οι παίκτες μέχρι την ώρα του Αφύπνισηόταν στέλνει αδιάκοπες ορδές Darkspawn στο Arling of Amaranthine για να το καταστρέψουν και, κατ’ επέκταση, τον Grey Warden. Υπάρχει κάποια φαινομενικά οίκτο που πρέπει να της δοθεί, καθώς, σε αντίθεση με άλλες σε αυτήν τη λίστα, δεν ήταν πάντα κακιά.

Αυτή και ο συνεχώς μεταβαλλόμενος στρατός της Darkspawn θέλουν να επανασυνδεθούν με τον Archdemon, ο οποίος φαινομενικά κρατούσε τις ατομικές του σκέψεις βυθισμένες στην ομίχλη ενός συναρπαστικού τραγουδιού, ίσως του ίδιου είδους τρομερού ήχου που ακούνε οι Grey Wardens στα όνειρά τους.

2 Κορυφαίος

Ένα αρχαίο και εκδικητικό κακό

• Η χειρότερη πράξη που έγινε: Σχίζοντας ένα ρήγμα ανάμεσα στον Thedas και το Fade.

Ο Κορυφέας έχει ένα μακρύ και βαθιά συνδεδεμένο υπόβαθρο με την ιστορία του Θήδα. Ήταν ένας μάγιστρος και ιερέας του μάγιστεριου και ένας από τους φιλόδοξους μάγους που περπάτησαν στις αίθουσες του Maker και τις απαγίασαν για πάντα, οδηγώντας στο Blight. Ετσι ούτως ή άλλως απεικονίζει τα πράγματα η επίσημη αφήγηση του Τσαντρί. Ακόμα κι αν οι μάγοι σταματούσαν στην κατοικία του Δημιουργού για να ρίξουν ένα καλάθι με φρούτα, ή όπως λέει ο Κορυφέας, οι μάγοι βρήκαν τη Χρυσή Πόλη του Δημιουργού ήδη μαυρισμένη και άδεια, ο Κορυφέας εξακολουθεί να είναι ένα στριμμένο και τυραννικό άτομο που έχει υπηρετήσει ως κινητήρια δύναμη του κακού σε περισσότερες από μία περιπτώσεις.

Ο Corypheus, εκτός του ότι ήταν ένας από τους πρώτους Darkspawn και υποκινητής του Blight, έκανε κατάχρηση του Calling σε όλους τους Gray Wardens για να τους χειραγωγήσει ώστε να τον ελευθερώσουν. Με Ανάκρισηοι αποκαλύψεις του στη Μαύρη Πόλη τον κάνουν να πιστέψει ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει θεός. Οι περισσότεροι άνθρωποι στρέφονται στον Nietzsche, ή ίσως στο Fall Out Boy, όταν καταλήγουν σε αυτό το συμπέρασμα, αλλά ο Corypheus προσπαθεί να σπάσει τα όρια μεταξύ του Thedas και του Fade και ανεβαίνει για να γίνει μια θεότητα που μπορεί να χειραγωγήσει φυσικά τον θνητό κόσμο. Η επίθεσή του στο Haven είναι μια από τις πιο διεξοδικές απολύσεις σε ολόκληρη τη σειρά, ακόμα κι αν οδηγεί την Ιερά Εξέταση στο πολύ εντυπωσιακό Skyhold.

1 Φεν’ Χάρελ

Ένας απατεώνας Θεός που προσωποποιείται από την προδοσία

• Η χειρότερη πράξη που έγινε: Σφράγιση των θεών, που επέτρεψαν την υποδούλωση των νταελικών ξωτικών.

Στην επεκτατική παράδοση του Εποχή του Δράκουο Fen’Harel ήταν ένας απατεώνας θεός που λατρεύονταν από τα ξωτικά, που κατείχε μια θέση στις δύο φυλές των θεών – τους Ξεχασμένους, για τους οποίους έχουν απομείνει πολύ λίγες πληροφορίες, και τους Δημιουργούς, που αναλαμβάνουν τον ρόλο των προγονικών θεών. τα ξωτικά. Ο Fen’Harel, γνωστός και ως Dreadwolf, ξεγέλασε και τα δύο στρατόπεδα θεών και τα σφράγισε στην άβυσσο και στους ουρανούς αντίστοιχα, κλείνοντας την επαφή τους με τον θνητό κόσμο.

Ανεξάρτητα από το πώς αισθάνεται κάποια ομάδα για αυτήν την ενέργεια, το να αποκλείσουμε τους θεούς ήταν μια σταθερή αφετηρία για πολλά από τα δεινά του κόσμου, κυρίως η καταστροφική σφαγή και η υποδούλωση που συνέβη στο Arlathan, η οποία είχε ως αποτέλεσμα ένα πλήγμα στον Daelish πολιτισμού που δεν επανήλθε ποτέ. Ο Φεν Χάρελ, λέγεται, τρελάθηκε θετικά από τα γέλια μετά το ξεγέλασμα των θεών, δείχνοντας ότι το έκανε έχοντας στο μυαλό του την κακία. Όπως θα μπορούσαν να συγκεντρωθούν άνθρωποι από Veilguardο προκαταρκτικός τίτλος του, Dread Wolf Fen’Harel, ο οποίος πήγε υπό το πρόσχημα ενός γνωστού χαρακτήρα στο Ανάκρισηθα παίξει εξέχοντα ρόλο στην επόμενη επική δόση του Εποχή του Δράκου σειρά. Δεν υπάρχει αμφιβολία για το κακό που μπορεί να εξαπολύσει ο Fen’Harel, αλλά θα είναι όλα τόσο ασπρόμαυρα στον νέο τίτλο; Οι παίκτες θα πρέπει απλώς να περιμένουν και να δουν.