Υπάρχουν κάποια παιχνίδια που όσο περισσότερο χρόνο περνάς μαζί τους, τόσο περισσότερο ξεφτίζουν και οι αδυναμίες τους αρχίσουν να γίνονται όλο και πιο εμφανείς. Το φαινόμενο αυτό εντοπίζεται κυρίως σε τίτλους που διαθέτουν τεράστιους, ανοιχτούς προς εξερεύνηση κόσμους, και οι οποίοι είναι κατά βάση γεμάτοι με αδιάφορες προαιρετικές δραστηριότητες. Η Ubisoft κατέχει αδιαμφισβήτητα τα πρωτεία σε αυτήν την κατηγορία παιχνιδιών, όμως και η Guerrilla Games δεν πάει πίσω. Οι δύο εταιρείες μάλιστα έχουν ένα ακόμη κοινό, καθώς βαφτίζουν αυθαίρετα τα Action-Adventures τους ως Action RPGs, όπως είδαμε στις περιπτώσεις των Assassin’s Creed Odyssey και Valhalla και Horizon Zero Dawn.
Ανεξάρτητα από το genre στο οποίο κατατάσσεται η πρώτη περιπέτεια της Aloy, το Horizon Zero Dawn είναι αδιαμφισβήτητα μια πολύ αξιόλογη δημιουργία, και ομολογουμένως αρκετά τολμηρή, με δεδομένο ότι η ολλανδική εταιρεία ανάπτυξης δραστηριοποιούνταν αποκλειστικά στον χώρο των First-Person Shooters με τη σειρά Killzone. Παρόλα αυτά, οι αδυναμίες της σε κάποιους τομείς, όπως το role-playing, το ρηχό leveling system, η μικρή ποικιλία όπλων και το άφθονο filler περιεχόμενο είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς. Τα εντυπωσιακά γραφικά, το συμπαθητικό σενάριο και οι συναρπαστικές μάχες απέναντι στα διάφορα μεταλλικά τέρατα μπορούν να σας κάνουν να παραβλέψετε αυτές τις αδυναμίες και να περάσετε ευχάριστα τον χρόνο σας, τουλάχιστον στο πρώτο playthrough σας. Στην περίπτωση όμως του Horizon Zero Dawn Remastered οι παραπάνω αδυναμίες είναι ακόμη πιο εμφανείς και ο ενθουσιασμός που προσφέρουν τα νέα γραφικά, η αξιοποίηση των δυνατοτήτων του DualSense και ο 3D ήχος, ξεφτίζει πολύ πιο σύντομα.
Κάθε φορά που βλέπουμε να κυκλοφορεί μια remastered έκδοση, δύο είναι τα βασικά ερωτήματα που βασανίζουν την πλειοψηφία των παικτών. Το πρώτο είναι αν αξίζει να πραγματοποιήσει ένα ακόμη playthrough και το δεύτερο αν η κυκλοφορία αυτή αξίζει τα λεφτά της. Σε ότι αφορά το πρώτο σκέλος, κρίνω σκόπιμο να σας παρέχω λίγο παραπάνω context από τη δική μου εμπειρία στο Horizon Zero Dawn. Στο PlayStation 4, είχα αφιερώσει περίπου 40 ώρες, ολοκληρώνοντας το 60% του συνολικού περιεχομένου, συμπεριλαμβανομένου του expansion The Frozen Wilds, ενώ στο Steam είχα αφιερώσει γύρω στις 80 ώρες, επιτυγχάνοντας το 100% completion και ολοκληρώνοντας ένα σημαντικό μέρος του New Game+ στο επίπεδο δυσκολίας Ultra Hard. Έχοντας λοιπόν ήδη αφιερώσει 120 ώρες από τη ζωή μου στη δημιουργία της Guerrilla Games, δεν νιώθω την ανάγκη να ολοκληρώσω ξανά το παιχνίδι, ακόμη κι αν αυτό που παίζω είναι πραγματικά χάρμα οφθαλμών.
Τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο διαφορετικά, αν το πρωτότυπο δεν έπασχε από τις αδυναμίες που περιέγραψα παραπάνω. Λόγου χάρη, αν οι αποφάσεις μου και οι απαντήσεις μου στους διαλόγους επηρέαζαν σημαντικά την εξέλιξη της ιστορίας, θα είχα έναν σοβαρό λόγο για να ασχοληθώ με την remastered έκδοση. Ομοίως, αν τα skills δεν ήταν στην πλειοψηφία τους άχρηστα και το οπλοστάσιο της Aloy δεν ήταν τόσο περιορισμένο, θα είχα τη δυνατότητα να πειραματιστώ με διάφορα builds, άρα και το κίνητρο για ένα νέο playthrough. Το κυριότερο όμως πρόβλημα είναι το filler περιεχόμενο, μιας και ειλικρινά δεν βρίσκω κανένα απολύτως λόγο να συλλέγω ξανά τα εκατοντάδες collectibles, και να παίζω τις δεκάδες αδιάφορες προαιρετικές αποστολές.
Ακόμη όμως και όσοι επιλέξουν να συνεχίσουν το playthrough τους από το PS4, κάνοντας import το save file τους, θα συναντήσουν ένα αναπάντεχο πρόβλημα. Σε αντίθεση με τίτλους, όπως το Ghost of Tsushima Director’s Cut ή το Marvel’s Spider-Man Remastered, τα trophies που έχετε ξεκλειδώσει στην έκδοση για το PS4 δεν ξεκλειδώνουν αυτόματα και στο PS5. Για να είμαστε ειλικρινείς υπάρχουν δεκάδες games που δεν υποστηρίζουν το λεγόμενο auto-pop των trophies, όπως το Watch Dogs Legion, ωστόσο οι τίτλοι αυτοί προέρχονται ως επί τω πλείστον από third-party publishers και όχι από την ίδια την Sony.
Αφού λοιπόν απαντήσαμε το αν αξίζει ή όχι να πραγματοποιήσετε ένα ακόμη playthrough του Horizon Zero Dawn, ήρθε η ώρα να εξετάσουμε το αν η έκδοση αυτή αξίζει τα λεφτά της. Στην προκειμένη περίπτωση, το κόστος της αναβάθμισης ανέρχεται σε μόλις 10€, γεγονός που την καθιστά ιδιαίτερα προσιτή στους κατόχους της πρωτότυπης έκδοσης για το PS4. Υπεύθυνη για την ανάπτυξη της remastered έκδοσης είναι η Nixxes Software, μια εταιρεία που έχει αναλάβει τη μεταφορά πολλών τίτλων του PlayStation στα PC, δίνοντάς μας ορισμένα εξαιρετικά δείγματα γραφής. Ευτυχώς, το Horizon Zero Dawn Remastered δεν αποτελεί την εξαίρεση στον κανόνα, καθώς η ταλαντούχα ολλανδική εταιρεία έχει εργαστεί με μπόλικο μεράκι και έχει μοχθήσει για να μας παρουσιάσει αυτό το ομολογουμένως εντυπωσιακό αποτέλεσμα.
Ο πρωτότυπος τίτλος παραμένει εντυπωσιακός ακόμη και με τα σημερινά στάνταρ, ωστόσο η remastered έκδοση δίνει πολύ μεγαλύτερη προσοχή και σημασία στην λεπτομέρεια. Ο κόσμος του παιχνιδιού είναι πιο ζωντανός από ποτέ και ο μόνος τρόπος για να εντοπίσετε τις όποιες ατέλειες είναι να χρησιμοποιήσετε… μικροσκόπιο. Η βλάστηση πλέον είναι πιο εντυπωσιακή από ποτέ και αν λάβει κάποιος υπόψη του το πόσα διαφορετικά δέντρα, φυτά, θάμνοι και λουλούδια υπήρχαν στο πρωτότυπο είναι σαφές ότι το έργο των developers ήταν ιδιαίτερα δύσκολο. Παρόλα αυτά, η δουλειά τους απέδωσε καρπούς, καθώς η χλωρίδα είναι πλέον πιο πυκνή και αποδίδεται με ακόμη μεγαλύτερη λεπτομέρεια απ’ ότι στο παρελθόν. Γενικώς το texture filtering δείχνει αισθητά βελτιωμένο και το μόνο πράγμα που ίσως ήθελε παραπάνω φροντίδα είναι η απόδοση της σκουριάς στα ερείπια ορισμένων κτηρίων.
Οι πόλεις και οι οικισμοί που θα συναντήσετε στο ταξίδι σας σφύζουν επίσης από ζωή, καθώς ο αριθμός των NPC έχει αυξηθεί σημαντικά, ενώ αρκετά textures έχουν δημιουργηθεί ξανά από την αρχή, αποτυπώνοντας ένα πιο immersive περιβάλλον. Στο αίσθημα του immersion είναι καθοριστική η συμβολή και του 3D ήχου, τον οποίο πλέον μπορείτε να απολαύσετε και από τα ηχεία της τηλεόρασης ή της οθόνης σας, αν και για καλύτερα αποτελέσματα προτείνεται η χρήση του headset Pulse 3D της Sony. Το sound design στον πρωτότυπο τίτλο ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακό, ωστόσο η χρήση της νέας τεχνολογίας το εξυψώνει σε πρωτόγνωρα επίπεδα, επιτρέποντας να βιώσετε ακόμη και τους πιο ανεπαίσθητους περιβαλλοντικούς ήχους, όπως ένα απαλό θρόισμα φύλλων ή τις σταγόνες του νερού που πέφτουν σε μια υγρή και σκοτεινή σπηλιά.
Πέρα από την όραση και την ακοή σας, η εν λόγω έκδοση διεγείρει ακόμη περισσότερο και την αφή σας, χάρη στην αξιοποίηση των δυνατοτήτων του DualSense. Η απτική ανάδραση είναι πιο διακριτική, όπως είχαμε δει στην έκδοση του Control για το PS5, όμως και αυτή με τη σειρά της επιτρέπει στον παίκτη να βυθιστεί ακόμη περισσότερο στον κόσμο του παιχνιδιού και να νιώσει ότι γίνεται ένα με την πρωταγωνίστριά του. Επιπροσθέτως, το Horizon Zero Dawn είναι κομμένο και ραμμένο με τέτοιο τρόπο, που του επιτρέπει να αναδείξει ακόμη περισσότερο τα adaptive triggers του DualSense. Το τέντωμα της χορδής του τόξου σας, πριν από μια βολή, ποτέ δεν ένιωθε τόσο ρεαλιστικό όσο εδώ. Ως εκ τούτου, οι μάχες απέναντι στα μεταλλικά κτήνη και θηρία είναι απείρως πιο απολαυστικές.
Ένας ακόμη τομέας στον οποίο έχει δοθεί μεγαλύτερη προσοχή και αληθοφάνεια είναι το motion-capture και κατ’ επέκταση οι εκφράσεις και οι λεπτομέρειες στα πρόσωπα των χαρακτήρων κατά τη διάρκεια των διαφόρων συνομιλιών. Πέρα από το περιβάλλον λοιπόν, τόσο οι κεντρικοί χαρακτήρες όσο και οι NPC είναι πιο ζωντανοί από ποτέ, φέρνοντας το Horizon Zero Dawn στα ίδια στάνταρ ποιότητας με αυτά του Horizon Forbidden West. Το μοναδικό μας παράπονο από τη συνολική δουλειά των developers έχει να κάνει με τα animations, καθώς κάποια εξ’ αυτών δεν έχουν εκσυγχρονιστεί και μαρτυρούν έντονα τα σημάδια της ηλικίας τους.
Στο κομμάτι του performance έχουμε τρία βασικά modes, ένα που δίνει έμφαση στο resolution, ένα που δίνει έμφαση στο performance και το balanced mode. Στην πρώτη περίπτωση το frame rate είναι κλειδωμένο στα 30fps, στη δεύτερη στα 60fps και στη τρίτη στα 40fps. Οι διαφορές μεταξύ των πρώτων δύο στο οπτικό κομμάτι είναι πρακτικά ανεπαίσθητες, εκτός και αν διαθέτετε μια τηλεόραση που υποστηρίζει Dolby Vision. Επιλέγοντας το resolution mode σε μια τέτοια τηλεόραση, το αποτέλεσμα είναι πραγματικά εντυπωσιακό όμως στην περίπτωση αυτή μπαίνει στην εξίσωση και ο παράγοντας του input lag. Κατά την ταπεινή μας άποψη το performance mode προσφέρει την καλύτερη συνολικά εμπειρία, ωστόσο καλό θα είναι να πειραματιστείτε και εσείς με τις ρυθμίσεις των γραφικών ώστε να δείτε ποια ταιριάζει καλύτερα στα γούστα σας.
Το review βασίστηκε στη ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού, η οποία μας παραχωρήθηκε από τη Sony Hellas.
Εάν κρίνουμε αυτή καθεαυτή τη δουλειά της Nixxes Software, η remastered έκδοση του Horizon Zero Dawn είναι πραγματικά εξαιρετική, καθώς διεγείρει με μοναδικό τρόπο τις αισθήσεις σας, εκτινάσσοντας το immersion στα ύψη. Όσο καλή όμως κι αν είναι, την βρίσκουμε κάπως αχρείαστη με δεδομένες τις αδυναμίες του πρωτότυπου τίτλου. Οι αδυναμίες αυτές δεν δημιουργούν πρόσφορο έδαφος για την ολοκλήρωση ενός ακόμη playthrough, και οι τεχνικές βελτιώσεις, όσο εξαιρετικές κι αν είναι, αδυνατούν να παρέχουν ένα σημαντικό και ουσιώδες κίνητρο για να επιστρέψετε στον κόσμο του παιχνιδιού. Οι τυχεροί της υπόθεσης είναι όσοι δεν έχουν καμία επαφή με τη σειρά ή δεν έχουν παίξει το πρώτο κεφάλαιό της, καθώς αν ανήκετε σε αυτές τις κατηγορίες είναι δεδομένο ότι θα απολαύσετε μια πολύ αξιόλογη δημιουργία στην καλύτερη μορφή της.
VIA: ign.com
