Παραμερίζοντας τη θρησκεία και τις πεποιθήσεις για μια μετά θάνατον ζωή, οι περισσότεροι άνθρωποι συμφωνούν ότι υπάρχουν δύο στάδια στην εμπειρία των ζωντανών οργανισμών: η ζωή και ο θάνατος.
Προφανώς συνήθως υπάρχουν πολλά που συμβαίνουν στο ενδιάμεσο, αλλά η γενική συναίνεση είναι ότι ο θάνατος είναι το τελικό σημείο.
Ζωή, θάνατος ή μήπως και κάτι άλλο;
Τώρα, ωστόσο, οι βιολόγοι που μελετούν τον τρόπο με τον οποίο τα κύτταρα θα μπορούσαν να επαναπροσδιοριστούν έχουν υποστηρίξει ότι μπορεί να υπάρχει μια άλλη κατάσταση συνολικά – μια που θα μπορούσε να αποδειχθεί πρωτοποριακή στον τομέα της συνθετικής βιολογίας.
Σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο The Conversation, οι βιολόγοι και συν-συγγραφείς Peter Noble και Alex Pozhitkov περιέγραψαν πώς η εμφάνιση νέων πολυκύτταρων μορφών ζωής μας επέτρεψε να ξεπεράσουμε «τα παραδοσιακά όρια ζωής και θανάτου».
Ο Noble και ο Pozhitkov μελετούν τι συμβαίνει στους οργανισμούς αφού πεθάνουν και με τις επιτυχημένες δωρεές οργάνων να έχουν αποδείξει ότι τα κύτταρα μπορούν να συνεχίσουν να λειτουργούν μετά τον θάνατο κάποιου, εξέτασαν περαιτέρω τους μηχανισμούς που επιτρέπουν να συμβεί αυτό.
Στη μελέτη τους, οι ερευνητές εστίασαν στα βιομπότ, τα οποία προέρχονται από κύτταρα νεκρών οργανισμών και στην ικανότητά τους να μεταμορφώνονται σε πολυκύτταρους οργανισμούς με νέες λειτουργίες μετά το θάνατο.
Προηγουμένως, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι τα κύτταρα του δέρματος από τα νεκρά έμβρυα βατράχων ήταν σε θέση να μετατραπούν σε πολυκύτταρους οργανισμούς που ονομάζονταν xenobots, οι οποίοι παρουσίαζαν νέες συμπεριφορές.
Για παράδειγμα, μπόρεσαν να κινηθούν χρησιμοποιώντας προβολές που μοιάζουν με τρίχες που ονομάζονται βλεφαρίδες, οι οποίες συνήθως μπορούν να κινήσουν μόνο τη βλέννα και όχι τα ίδια τα κύτταρα.
Και όταν μελέτησαν τα ανθρώπινα πνευμονικά κύτταρα, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι τα κύτταρα θα μπορούσαν να συγκεντρωθούν σε μικροσκοπικούς πολυκύτταρους οργανισμούς ικανούς να κινούνται και να συμπεριφέρονται με νέους τρόπους.
«Εγγενής κυτταρική πλαστικότητα»
Λαμβάνοντας υπόψη και τα δύο αυτά ευρήματα, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι υπάρχει μια «εγγενής πλαστικότητα» στα κύτταρα.
Έχοντας αυτό κατά νου, οι ερευνητές θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν κύτταρα από οργανισμούς που είναι και νεκροί ή ζωντανοί και ενδεχομένως να τα μετατρέψουν σε μηχανές με εντελώς νέες λειτουργίες.
Υπάρχουν ορισμένες συνθήκες που καθορίζουν εάν τα κύτταρα και οι ιστοί μπορούν να επιβιώσουν μετά τον θάνατο ενός οργανισμού, ανέφεραν οι Noble και Pozhitkov, συμπεριλαμβανομένων περιβαλλοντικών συνθηκών, μεταβολικής δραστηριότητας και τεχνικών συντήρησης, καθώς και παράγοντες όπως η ηλικία, η υγεία , το φύλο και ο τύπος του είδους.
Ωστόσο, πρέπει να γίνει περαιτέρω έρευνα για να καθοριστεί πώς αυτές οι μεταβλητές συνεργάζονται για να επιτρέψουν σε ορισμένα κύτταρα να συνεχίσουν να λειτουργούν μετά το θάνατο ενός οργανισμού.
Νέες θεραπείες και καινοτομίες
Αν και η έρευνα συνεχίζεται, οι Noble και Pozhitkov εξήγησαν ότι η προοπτική της «τρίτης κατάστασης» όχι μόνο δίνει νέες ιδέες για το πόσο προσαρμόσιμα μπορεί να είναι τα κύτταρα, αλλά προσφέρει επίσης προοπτικές για νέες θεραπείες.
Δίνοντας παραδείγματα για το πώς η θεωρία θα μπορούσε να εφαρμοστεί στην πράξη, οι συγγραφείς είπαν:
«Τα ανθρωμπότς (anthrobots) θα μπορούσαν να προέρχονται από τον ζωντανό ιστό ενός ατόμου για να παρέχουν φάρμακα χωρίς να προκαλέσουν ανεπιθύμητη ανοσολογική απόκριση».
«Τα κατασκευασμένα anthrobots που εγχέονται στο σώμα θα μπορούσαν ενδεχομένως να διαλύσουν την αρτηριακή πλάκα σε ασθενείς με αθηροσκλήρωση και να αφαιρέσουν την περίσσεια βλέννα σε ασθενείς με κυστική ίνωση».
Εάν χρησιμοποιηθούν, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι τα βιομποτάκια δεν διαρκούν περισσότερο από 60 ημέρες, γεγονός που θα εμπόδιζε την ανάπτυξη δυνητικά διεισδυτικών κυττάρων.
«Anthrobots»
VIA: FoxReport.gr
