Κριτική του Rebel Ridge στην πλατφόρμα Netflix

Η ταινία είναι διαθέσιμη στο Netflix.

Είναι κρίμα που το Netflix δεν έφερε το Rebel Ridge στους κινηματογράφους, αφού φαίνεται να είναι μια πραγματικά καλή ταινία. Τι καλύτερος τρόπος να τελειώσει η καλοκαιρινή κινηματογραφική σεζόν από ένα κορυφαίο mainstream θρίλερ δράσης τόσο πολιτικά συντονισμένο όσο και συναρπαστικά αγωνιώδες; Ο Jeremy Saulnier, ο συγγραφέας και σκηνοθέτης της ταινίας, ειδικεύεται σε τέτοιες μίξεις του είδους. Ο Saulnier έχει κάνει μια ταινία ενός ανθρώπου όπου οι κακοί είναι υποτίθεται μεταρρυθμισμένοι αστυνομικοί που χρησιμοποιούν νομικό πρωτόκολλο για να καταχραστούν την εξουσία τους. Είναι ουσιαστικά το First Blood για την εποχή του ACAB.

Ο Saulnier δεν χάνει καθόλου χρόνο. Μόλις γνωρίσαμε τον Terry Richmond (Aaron Pierre), ποδηλατώντας σε έναν αποξενωμένο δρόμο με Iron Maiden να παίζουν δυνατά στα ακουστικά του, όταν εκτοξεύεται σκόπιμα από το κάθισμά του από το περιπολικό που τον ακολουθεί. Αυτή η αρχική ακολουθία παίζει με τη γνώση του κοινού, πρώτης ή δεύτερης τάξεως, του τι έρχεται συνήθως σε αυτές τις καταστάσεις. Υπακούοντας ευγενικά στους αξιωματικούς που τον απειλούν μια πλαστή κατηγορία διαφυγής από τη σύλληψη, ο Terry εκτελεί έναν λεπτό χορό επιβεβαιώνοντας τα δικαιώματά του ενώ προσέχει να μην μπλέξει. Αλλά δεν μπορεί να καταστείλει εντελώς την οργή του όταν οι δύο αστυνομικοί ανακαλύπτουν και κατασχέσουν 36.000$ σε μετρητά από το σακίδιο του κάτω από την ασταθή, ρατσιστική υπόθεση ότι μπορεί να αποτελεί μέρος μιας συνωμοσίας σχετικής με τα ναρκωτικά. “Αυτό δεν μπορεί να είναι νόμιμο”, μουρμουρίζει.

Η αδρεναλίνη και η αγωνία αυξάνονται σταθερά από εδώ. Τα χρήματα, όπως αποδεικνύεται, ήταν για μια εγγύηση. Από σύλληψη για κακούργημα κατοχής, ο ξάδελφος του Terry αντιμετωπίζει μεταφορά σε μια κρατική φυλακή – μια εξέλιξη που θα μπορούσε να θέσει τη ζωή του νεότερου άνδρα σε κίνδυνο, δεδομένης της προηγούμενης συνεργασίας του με μια υπόθεση σχετική με μια συμμορία. Έτσι, ο Terry πηγαίνει να πάρει τα χρήματα πίσω και γρήγορα έρχεται σε σύγκρουση με τον καλό παλιό αστυνομικό αρχηγό της φανταστικής πόλης της Αλαμπάμα, Shelby Springs. Ο καουμπόι αστυνόμος παίζεται από τον Don Johnson. Πέρα από τις συνδέσεις του με το Miami Vice, είναι μια εξαιρετική ερμηνεία κακού – ο βρώμικος αστυνομικός ως μικρός τοπικός τύραννος, προσβεβλημένος από οποιαδήποτε πρόκληση στην απόλυτη εξουσία του.

Μπορεί να θεωρηθεί spoiler το να πούμε ότι ο Terry δεν είναι ακριβώς ένας συνηθισμένος πολίτης; Ή ότι τα αγόρια στα μπλε έχουν μπερδέψει έναν λιοντάρι με ένα αρνί; Ο Saulnier αποκαλύπτει την αλήθεια μέσω μιας εξαιρετικά ικανοποιητικής μονομαχίας σώμα με σώμα στο χώρο στάθμευσης του αστυνομικού τμήματος. Η επιβλητική του Pierre ηρεμία φαίνεται να προέρχεται από την έκπληξη του για την εσωτερική καταπάτηση του νόμου. Και όταν έρχεται η ώρα να απελευθερώσει τον εσωτερικό του Rambo, ο Pierre κινείται με μια απίστευτη, κυριολεκτικά αφοπλιστική φυσικότητα που είναι το αντίθετο της ωμής δύναμης. Η ταινία δίνει νέα ζωή σε ένα σχεδόν ειρηνικό ήρωα δράσης, που προσπαθεί όπως μπορεί να αποφύγει τη χρήση του συγκεκριμένου συνόλου δεξιοτήτων του, αντί να είναι η άμεση λύση του.

Φυσικά, ο Terry δεν παλεύει μόνο μία διεφθαρμένη αστυνομική δύναμη. Παλεύει ένα ολόκληρο γραφειοκρατικό σύστημα – ένα δίκτυο που είναι πρόθυμο να κάνει τα στραβά ματιά, των υπαλλήλων που προστατεύουν τις δικές τους δουλειές και ζωές, των δικαστών που χειραγογούνται. Το Rebel Ridge επικεντρώνεται στο σκάνδαλο της κατάσχεσης περιουσιακών στοιχείων, τη νομική διαδικασία στην οποία οι αστυνομικοί κατασχέζουν ιδιωτική περιουσία κατά την απόλυτη διακριτική τους ευχέρεια, χωρίς καν την ανάγκη να απαγγείλους κατηγορίες από αυτούς που ληστεύουν. (Μια τρομακτική λεπτομέρεια: Ο “κατηγορούμενος” σε τέτοιες περιπτώσεις είναι η ίδια η ιδιοκτησία, η οποία φυσικά δεν έχει πολιτικά δικαιώματα.) Αυτή η συγκεκριμένη εστίαση δίνει στην ταινία μια αιχμηρή πολιτική συνείδηση ​​που λίγα θρίλερ του είδους της διαθέτουν. Είναι σαν ο Saulnier να χρησιμοποιεί τον λαϊκιστικό μηχανισμό του ενός τύπου αλά Stallone και Seagal και Norris για να θέσει σε δίκη πραγματικές αδικίες.

Το Rebel Ridge υπάρχει σε έναν κόσμο μετά το 2020, μελετώντας ένα αμερικανικό αστυνομικό κράτος που δεν έχει τόσο υπολογίσει τις παραβάσεις του όσο έχει μάθει να καλύπτει καλύτερα αυτά που κάνει, να παρακάμπτει τα μέτρα μεταρρύθμισης και να βρίσκει κενά να χρησιμοποιήσει. Οι διάλογοι του Saulnier είναι έξυπνοι και αντιπαραθετικοί – μια κοφτερή συζήτηση που πραγματοποιείται σε μια σειρά από όλο και πιο φορτισμένες λεκτικές αντιπαραθέσεις. Αλλά είναι επίσης αυθεντικά εμπλουτισμένη με τα ακρωνύμια και τους κώδικες που αποτελούν τη συνωμοσιολογική γλώσσα των βρώμικων αστυνομικών. Αρκετές σκηνές, συμπεριλαμβανομένου του συναρπαστικού, κλιμαξ της ταινίας, εξαρτώνται από τα συστήματα που οι κακοί έχουν μάθει να παρακάμπτουν, όπως οι αυτόματες dashcams. Αυτό που διακυδέυεται στο Rebel Ridge είναι το status quo μιας ανεξέλεγκτης, ανταγωνιστικης δύναμης επιβολής του νόμου.

Μερικές πτυχές της ταινίας είναι στημένες έτσι ώστε να λειτουργήσει η ιστορία, μειώνοντας λίγο την αξία τους. Ο μοναδικός σύμμαχος του Terry στον αγώνα του ενάντια στις διεφθαρμένες αρχές είναι ένας αναπτυσσόμενος δικηγόρος με συνείδηση και μια μάχη για την επιμέλεια, όπως η ηρωίδα ενός ξεχασμένου μυθιστορήματος του John Grisham. Όπως παίζεται από την AnnaSophia Robb, είναι συμπαθητική αλλά περισσότερο ένα μέσο πλοκής παρά ένα πολυδιάστατο άτομο. Ομοίως ο James Cromwell, ο οποίος εμφανίζεται για να συνδέσει τα ελάχιστα νήματα της συνωμοσίας με μια έκθεση τελευταίας στιγμής. Αυτοί είναι στάνταρ κλασικοί χαρακτήρες χωρίς πολλά πολλά – αλλά τουλάχιστον ταιριάζουν άνετα στην φόρμουλα της ταινίας.

Όπως τα περισσότερα θρίλερ του Saulnier, η ταινία είναι η μελέτη μιας κλιμάκωσης, σταθερά αυξάνοντας την σύγκρουση μεταξύ δύο αντιμαχόμενων μερών σε σε κάτι εκρηκτικό. Αλλά αφορά επίσης συγκεκριμένα την κλιμάκωση μιας κατάστασης γενικότερα – πώς η αστυνομία και ο στρατός προσεγγίζουν μια πιθανώς ασταθή κατάσταση, είτε προσπαθώντας να ηρεμίσουν τα πνεύματα ή με ωμή δύναμη. Η δύναμη της ταινίας βρίσκεται σε αυτό που ένας χαρακτήρας αποκαλεί “pissing contests” aka τις απειλές και τους εκφοβισμούς και τις διαπραγματεύσεις που προηγούνται των πυροβολισμών. Η ησυχία πριν από την καταιγίδα – εκεί βρίσκεται η δράση σε μια ταινία του Jeremy Saulnier.