Σκοτεινές πτυχές του fanatical fandom: Η ψευδαίσθηση της Tegan και Sara

Γατοψάρεμα είναι ίσως το μόνο μέρος όπου το έργο της Tegan και της Sara και της Erin Lee Carr θα μπορούσαν να συγκρουστούν. Άλλωστε, οι πρώτοι είναι ένα καναδικό indie pop δίδυμο και οι δεύτεροι είναι ένας πραγματικός ντοκιμαντέρ εγκλήματος. Ενώ οι δίδυμοι τραγουδιστές/τραγουδοποιοί παραδίδουν όμορφα και πονεμένα τραγούδια για χωρισμούς και σαπφική λαχτάρα, ο τελευταίος σκηνοθέτης έχει εξερευνήσει το σκοτεινά βάθη συγκλονιστικών περιπτώσεων όπως το κλεφτικό ξεφάντωμα του Bling Ring, ο περιφρονημένος «κανίβαλος μπάτσος», ο φόνος του διαβόητου DeeDee Blanchard.

Σε Fanatical: The Catfishing of Tegan and Saraοι μουσικοί και ο κινηματογραφιστής συγκεντρώνονται για να διερευνήσουν μια υπόθεση που είναι λιγότερο βίαιη, αλλά παρόλα αυτά στοιχειωτική. Επιδιώκοντας να πιάσουμε τον χάκερ/γατόψαρο που παίζει με τις καρδιές και τα μυαλά των θαυμαστών του συγκροτήματος εδώ και 16 χρόνια, αυτό που αποκαλύπτεται είναι όπου τα υψηλά και τα χαμηλά του διαδικτυακού θαυμαστού συγκρούονται με το ευαίσθητο κάτω μέρος της διασημότητας.

Fanatical: The Catfishing of Tegan and Sara μας επιτρέπει να έρθουμε λίγο πιο κοντά

Αυτό το συναρπαστικό ντοκιμαντέρ προσελκύει το κοινό πίσω στα τέλη της δεκαετίας του 2000όταν η Tegan και η Sara Quin ήταν σε άνοδο ως καλλιτέχνες, όπως και τα social media. Εκεί που το συγκρότημα —και ειδικά ο απερχόμενος Tegan— εμφανιζόταν στο τραπέζι των εμπορικών ειδών ή περπατούσε στη σειρά των θαυμαστών που περίμεναν να εισέλθουν στον χώρο για να δώσουν αυτόγραφα και selfies, μπορούσαν πλέον να αλληλεπιδράσουν σε πίνακες μηνυμάτων, Tumblr, LastFM και Facebook . Αλλά εδώ και 16 χρόνια, πολλοί θαυμαστές ανακάλυψαν ότι ο Tegan με τον οποίο νόμιζαν ότι μιλούσαν ήταν απατεώνας, που μεταμφιέστηκε ως ποπ σταρ για δικούς τους λόγους.

Ο Carr βγαίνει πίσω από την κάμερα εδώ, αλληλεπιδρώντας στην οθόνη με την Tegan (και σε μικρότερο βαθμό τη Sara) καθώς και με θύματα που έχουν έρθει για να μοιραστούν τις ιστορίες τους. Μοιρασμένη μεταξύ αυτών των γυναικών είναι μια λαμπρή συναισθηματική νοημοσύνη, καθώς αποκαλύπτουν την πληγή τους ενώ αναγνωρίζουν τις οδυνηρές εμπειρίες των άλλων. Όπως η Carr για τους αγαπημένους δολοφόνους και τα θύματα των ταμπλόιντ, επεκτείνει μια βαθιά ενσυναίσθηση στα θέματά της που προσφέρει έναν υποστηρικτικό χώρο για τους ανθρώπους που παραδέχονται ότι είχαν πέσει στην απάτη. Μερικοί από αυτούς νόμιζαν ότι είχαν κάνει έναν υπέροχο νέο φίλο — ο οποίος ήταν ποπ σταρ! Άλλοι πίστευαν ότι είχαν ένα κρυφό ειδύλλιο με έναν. Όλοι εξαπατήθηκαν από τον Fake Tegan, ή “Fegan” όπως αναφέρονται στο έγγραφο, ενώ η ερευνητική ομάδα τους εντοπίζει.

Για πρώτη φορά, η ίδια η Tegan μιλάει ανοιχτά για το γατόψαρο και πώς την επηρέασε προσωπικά. Και αυτή είναι η πιο δυνατή αποκάλυψη της ταινίας.

Σε Φανατικός, Ο Tegan Quin μοιράζεται τον πόνο του τοξικού fandom

Η Tegan σπεύδει να επισημάνει ότι μεγάλο μέρος των θαυμαστών της είναι υπέροχο, υποστηρίζοντας τη μουσική της και ο ένας τον άλλον. Ωστόσο, ξεκαθαρίζει επίσης ότι υπάρχει μια φρικτή σκοτεινή πλευρά για τα δημόσια πρόσωπα, ίσως ειδικά όταν είναι queer. Οι θαυμαστές αποκτούν μια αίσθηση ιδιοκτησίας σε μια διασημότητα που μπορεί να γίνει επικριτική και ακόμη και τρομακτική.

Για την Tegan, η είδηση ​​του γατόψαρου ήταν μια διεισδυτική προδοσία, που την έκανε να αμφιβάλλει για τους φίλους και τον εαυτό της. Καθώς οι γατόψαρες είχαν πρόσβαση σε ιδιωτικές φωτογραφίες, ακυκλοφόρητα κομμάτια επίδειξης, ακόμη και προσωπικές οικογενειακές ειδήσεις, άρχισε να ανησυχεί αν κάποιος που αγαπούσε την είχε στρίψει — ή αν η τόση προσοχή στους θαυμαστές της είχε επιτρέψει σε αυτό το γατόψαρο να καταχραστεί το εμπιστοσύνη των θαυμαστών και των φίλων της.

Οι θαυμαστές αποκτούν μια αίσθηση ιδιοκτησίας σε μια διασημότητα που μπορεί να γίνει επικριτική και ακόμη και τρομακτική.

Η πιο συγκλονιστική στιγμή Φανατικός είναι μια τεταμένη τηλεφωνική συνομιλία μεταξύ των Tegan, Lee και ενός ίσως θύματος/ίσως ύποπτου, ο οποίος αρνείται ότι η ασταθής διαδικτυακή συμπεριφορά τους προς τον καλλιτέχνη ήταν επιβλαβής. «Δεν επηρεάστηκες με καμία ιδιότητα», δηλώνουν θυμωμένα στον Τέγκαν. Είναι ένα σχόλιο που αντικατοπτρίζει μια κοινή υπόθεση για τις διασημότητες και το τι πρέπει να παραδώσουν για τη φήμη. Πρόσφατα, η queer πριγκίπισσα της ποπ Chappell Roan αντιμετώπισε αντιδράσεις στο διαδίκτυο πηγαίνοντας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να πείτε στους θαυμαστές να της δώσουν χώρο και αφήνει την οικογένειά της μακριά από τις προσπάθειές της να την προσεγγίσουν. Κάποιοι πρότειναν ότι «έγραψε» αυτή την παρεμβατική έλλειψη ιδιωτικότητας με το να είναι διάσημη, σαν να αποκτήθηκε η φήμη υπογράφοντας ένα πρόχειρο συμβόλαιο με τον ίδιο τον διάβολο.

Το να είσαι διάσημος δεν σε κάνει αδιαπέραστο και η Tegan το δείχνει αυτό με το να μοιράζεται την ιστορία της — ακόμα και τις αμφιβολίες της να το κάνει στο ντοκιμαντέρ από φόβο ότι απλώς θα κάνει τα πράγματα χειρότερα. Ενώ έχει συνταχθεί για πολλές από τις συνεντεύξεις της, δεν υπάρχει αμφιβολία για το συναισθηματικό φορτίο που κουβαλά χωρίς τέλος. Ότι, σε όλο αυτό το διάστημα, η Tegan συνέχισε όχι μόνο να βγάζει μουσική αλλά και απομνημονεύματα με την αδερφή της και ένα επόμενο Καλείται η τηλεοπτική προσαρμογή Γυμνάσιο εγώαποτελεί απόδειξη της ανθεκτικότητας του ζευγαριού. Αρνούνται να αφήσουν αυτές τις παραβιάσεις να τους καθορίσουν ή να ανατρέψουν τη δημιουργική τους διάθεση.

Φανατικός αντιμετωπίζει την κουλτούρα σταν

Για να δημιουργήσει ένα πλαίσιο για τα ψηφιακά νερά στα οποία κολυμπάει αυτό το γατόψαρο, ο Carr παρουσιάζει μια ευρεία περίληψη του τρόπου οπαδική κουλτούρα έχει εξελιχθεί τα τελευταία 130 χρόνια. Αυτή η σειρά ξεκινά με την αντίδραση των θαυμαστών του Σέρλοκ Χολμς (η αρχική εκδοχή του Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ και όχι η έντονη φανατολογία του Τζόνλοκ της δεκαετίας του 2010). Από εκεί, ένας εμπειρογνώμονας προσπαθεί να περιγράψει πώς η υπέρβαση των θαυμαστών έχει αυξηθεί από το 1893 στο βασικό τραγούδι του Eminem “Stan”, το οποίο περιγράφει λεπτομερώς έναν εμμονικό θαυμαστή που στρέφεται στη βία, στο σημερινό επανασχεδιασμός του όρου να σημαίνει βασικά “superfan”.

Φανατικός υποδηλώνει ότι αυτός ο μετασχηματισμός του “stan” κινδυνεύει να μπερδέψει τη διάκριση μεταξύ των οπαδών που λέγω θα κάνουν «τα πάντα» για το είδωλό τους και τους θαυμαστές τους που στην πραγματικότητα δοξάζουν τους λεγόμενους «μισητές» ή καταδιώκουν το αντικείμενο της εμμονής τους. Σε μια βιασύνη να συνδέσει αυτές τις τελείες, το ντοκιμαντέρ χάνει την απόχρωση της διαδικτυακής συνομιλίας και παρακοινωνικές σχέσειςκαι η αγάπη του για την υπερβολή χάνεται. Μια σειρά από ανακατασκευασμένα tweets (με κενά avatars και χωρίς χρονικές σημάνσεις) παρουσιάζονται ως μια ολισθηρή πλαγιά, όπου οι διαδικτυακές απειλές βίας μπορεί να οδηγήσουν σε επικίνδυνες αντιδράσεις στην πραγματική ζωή. Εδώ, ο Carr κόβει σε κλιπ με αστέρες της ποπ που αρπάζονται στη σκηνή ή ρίχνονται με αντικείμενα από το πλήθος, και στη συνέχεια σε πλάνα από δίκες καταδικασμένων καταδιωκτικών.

Ίσως αυτή η ενότητα προορίζεται ως μια στιγμή για κάθε θαυμαστή να σκεφτεί τον εαυτό του για το πώς μπορεί να είναι τυχαία τοξικό. Αλλά η σύγχυση των απειλών βίας και του ντόξξινγκ με tweets όπως “Στο νοικοκυριό μου, στέκουμε τη Λάνα Ντελ Ρέι και όποιος διαφωνεί μπορεί να πνιγεί”, μπορεί να προκαλέσει ταραχές. Ένα τέτοιο ήμερο tweet φαίνεται άτοπο εν μέσω των λεπτομερειών των επιθέσεων Tegan και Sara, οι οποίες περιλαμβάνουν απειλές για τον πρώτο ως “τρομερό άτομο”, μοιράζοντας τα προσωπικά τους έγγραφα με άλλους και δημιουργώντας ενοχλητικές, σεξουαλικά σαφείς φαντασιώσεις.

Fanatical: The Catfishing of Tegan and Sara είναι κάτι που πρέπει να δείτε

Ίσως, η Carr αναλαμβάνει πάρα πολλά όταν προσπαθεί να εφαρμόσει αυτό που συνέβη στην Tegan και τη Sara σε μια ευρύτερη φανατική συζήτηση. (Είναι εύκολο να φανταστεί κανείς την ταινία ως μια περιορισμένη σειρά λόγω της τεράστιας μαζικότητας αυτού του θέματος.) Αλλά παρά αυτή τη ταλάντευση, Fanatical: The Catfishing of Tegan and Sara είναι μια συναρπαστική ταινία λόγω της ισορροπίας στην ενσυναίσθηση μεταξύ των σταρ και των θαυμαστών τους. Όταν το fandom γίνεται τοξικό, και οι δύο πλευρές αυτής της εξίσωσης υποφέρουν. Ο Carr δείχνει ότι μέσα από στοχαστικές συνεντεύξεις και επίσης αλληλεπιδράσεις μεταξύ του πραγματικού Tegan και των θυμάτων του Fegan, συγκεντρώθηκαν για να μαζέψουν τα κομμάτια αυτής της παράξενης προδοσίας εμπιστοσύνης.

Το Fandom πρέπει να είναι ένας τόπος κοινότητας, όχι ενδομαχίες και γατόψαρο.

Αυτές οι συναντήσεις κυμαίνονται από θεραπευτικές έως τεταμένες. Με έξυπνο τρόπο, ο Carr εκθέτει την «αφύσικη» ρύθμιση τέτοιων αλληλεπιδράσεων επιτρέποντας εξοπλισμό κάμερας και ανακλαστήρες φωτός στο κάδρο. Δεν είναι για να αποκαλύψει το τεχνητό της συνέντευξης, αλλά για να υποστηρίξει γιατί ένα συγκεκριμένο θέμα – που ήταν ύποπτος Fegan – μπορεί να αισθάνεται ανασφαλής αυτή τη στιγμή. Υπάρχει ένας κυριολεκτικός προβολέας πάνω τους, και το νιώθουν. Αλλά από αυτό το μέρος της δυσφορίας, σκληρές αλήθειες και πληγωμένα συναισθήματα τελικά βγαίνουν στον αέρα, ώστε να μπορεί να ακολουθήσει παρηγοριά.

Το Fandom πρέπει να είναι ένας τόπος κοινότητας, όχι ενδομαχίες και γατόψαρο. Διά μέσου Φανατικόςη Tegan και η Sara προσπαθούν να ανακτήσουν τη χαρά της κοινότητας μοιράζοντας και αποτινάσσοντας την αμηχανία της όλης κατάστασης. Σε αυτό, όχι μόνο προειδοποιούν τους θαυμαστές τους για αυτόν τον περίεργο χάκερ, αλλά προτρέπουν επίσης το κοινό να εξετάσει πώς η σκιερή διαδικτυακή συμπεριφορά μπορεί να έχει αντίκτυπο στον πραγματικό κόσμο. Ναι, ακόμα και στους διάσημους.

Fanatical: The Catfishing of Tegan and Sara αναθεωρήθηκε από την Παγκόσμια Πρεμιέρα του στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο το 2024. Το ντοκιμαντέρ θα κάνει το ντεμπούτο του αργότερα στο Hulu.